ZEYNA

Bölüm 71

(6 Ay Sonra)

Kasım 14

Çarşamba 9.33

  Aşkın farklı yaşandığı günlere sahip ayın ikinci haftasından size sesleniyorum.

Yanlış anlaşılmasın evlendim ve aşkla ilgili düşüncelerim değişti değil, sadece ortama ayak uyduruyorum.

  Hala aşka inanmıyorum.

  Hala aşkın pek anlamı olduğunu düşünmüyorum.

  Sevgi her kapıyı açıyor ve bu da bana yetiyor.

   Yani hala bu düşüncelere sahibim, şimdiki halime sabah duygusallığı da diyebilirsiniz tabiki.

  Ya da kocamın ofisini ziyaret ettiğimde gördüklerimden dolayı da bundan bahsediyor olabilirim.

Hoş, her seferinde başımıza bu geliyor. Pardon benim başıma. Bu durum kocam için fazlasıyla normal olmuş durumda.

Şirket çalışanları için de öyle mi emin değilim.

Tamam, tamam.

  Şu an Ali Mirza'nın iş yerindeyiz. O bir projede ortak çalıştığı bir mühendisin yanına uğradı elindeki dosyayı vermek için. Ben de odasında onu bekliyorum.

Sabah biraz rahatsızlandığım için önce işe gitmemem için çabaladı, sonra bir şeyler yemek için kahvaltıya ikna için çabaladı. Ama geç kaldığımız için yetiştiremediğimiz kahvaltıyı onun ofisinde yapmak durumunda kaldık.

O da dosyayı yetiştirmesi gerektiği için.

Anlayacağınız zor bir sabah oldu ve olmaya da devam ediyor.

Tek tesellim de işte girişinde dikildiğim odanın harika enerjisi ve görüntüsü.

  Birkaç ay önce elimize ulaşan düğün fotoğraflarımızdan milyon tanesini kapıp odasının her köşesini döşemiş.

  Sadece düğün de değil, bunları almadan önce yerleştirdiği fotoğraflar da aynen yerli yerinde duruyor.

  Odasına girdiğiniz an her yerde bizi görüyorsunuz kısacası. Harika mı yoksa çok mu abartı emin değilim.

Ama hoşuma gidiyor!

  Bende bile bu kadar fotoğraf yok!

Ama beni böyle her an görmek istemesi çok güzel!

'Güzelim.'

  Açılan kapıya döndüm.

  Zaten hala oturabilmiş değilim, etrafa bakmaktan.

  Benim ritüelim gibi düşünün.

'Yine oturmamışsın. Hasta hissediyorum demiyor muydun?'

Belime sarıldı ve benimle birlikte koltuğa oturdu.

  Daha doğrusu o oturdu ve ben de yarı kucağında oturuyor şekildeyim.

  Umarım odaya biri girmez, umarım.

'Odan yine çok güzel.'

  Güldü ve yüzümdeki saçları kulağımın arkasına sıkıştırdı.

'Burdayken seni özlediğimi biliyorsun. Ne kadar çok görürsem o kadar iyi.'

  Dudağına bir öpücük bıraktım.

'Seni seviyorum, çok seviyorum.'

  Gülümsedi.

'Biliyorum güzelim.'