ZEYNA

Bölüm 116/Ali Mirza

Herkese merhaba!!

Çok uzun bir aradan sonra sizlerle buluştuğum için fazlaca heyecanlıyım. Umarım herkesler iyidir, sağlıklıdır ve huzurludur. Süreç bir türlü bitmese de sanırım hepimiz iyi kötü bu düzene alışmaya başladık. Hayırlısı.

En azından ben alıştım gibi...

Psikolojik olarak zorlanmalarım hayatımdaki insanlar sayesinde bir tık azalmış olsa da hala arada kendisini hatırlatıyor. Onun dışında çok şükür ki her şey yolunda, sağlığımız yerinde. Umarım sizler de en az bizim kadar iyisinizdir.

Sizde neler var neler yok? Süreci idare etmeye alıştınız mı?

Bizi özlediniz mi?

Dürüst olayım ki ben bi tık özledim güzel dostlar. İki bölümle aranıza dönüş yapmak ve ilkiyle minik ailemizin huzuruna şahit olalım istedim. Biraz hasret giderelim iştee. Sonrasında hiç dert etmeyin merak ettiğiniz sorulara cevap vermeye çalışacağım bir bölümle arayı kapatacağım.

Fazla uzatmadan sizi bölümle baş başa bırakıyor ve yorumlarınızı bekliyorum.

Sevgiler...

Ocak 15

Pazar

7.23

İdil'le birlikte bahçedeyiz.

Zey, yukarda uyuyor. En azından biz buraya çıkarken uyuyordu yani.

Bizi böyle görürse beni ölmekten beter eder ama bunu düşünmek istemiyorum henüz. Bu yüzden de onu uyandırmadan kendimizi bahçeye attık kızımla.

Hava Ocak ayının hakkını verircesine soğuk demek isterdim belki ama değil. Sanki Nisan ayından bir gün yaşıyor gibiyiz. Etraf güneşle sarmalanmış durumda. Yine de aldanmıyorum ama. Bir kere aldandığımda Zey'den ufak çaplı papara yemiştim. Bu riski tekrar göze alamam.

Ana kucağıyla göğsümde bağlı olan kızımı fazla fazla sarıp sarmaladım. Yeni uyandığı için keyfi pek yerinde değil ama birazdan Boncuk'u da uyandıracağımız için ilgisi buraya dönebilir. Şimdilik sadece bana sarılmanın tadını çıkarıyor.

Öyle umuyorum yani.

Bizim keyfimiz böyle yerindeyken de Zey biraz dinlensin istiyorum. Son zamanlarda fazla yoruluyor. Başlıca sebebini de hatırlarsınız aslında. Karım ikinci ve üçüncü çocuğumuza hamile.

-Böyle söyleyince insan bir tuhaf oluyor. Bir anda iki bebeğin daha olacak hissi hala aşırı derecede korkutucu.-

Şu sıralar hamileliğin 7. ayının içerisindeyiz. Şu güne kadar nasıl geldiniz hiç haberimiz olmadı demeyin çünkü açıkçası bizim de olmadı. Günler çok hızlı geçiyor bir kere. Peşinden koşup yakalamaya çalışıyormuşum gibi her gün.

İlk çocuk her zaman farklı oluyormuş, bu konuda hak veriyorum annemlere artık. Ama sonrasında yaşadığımız süreç de çok ayrı. Bir yandan İdil'i tanımaya çalışırken diğer yandan ailemizin yeni üyelerine hazırlık yapmaya çalışıyoruz. Hayatımızın 3 yıl öncesine göre fazlaca hareketli olduğunu kabul ediyorum ve bundan çok keyif aldığımı da saklamıyorum.

Ancak yine de çok zor.

Zeyna son zamanlarda kendini çok fazla işe vermiş durumda. Hafta içi her gün 2 saat de olsa şirkete gidiyor ve kimse durduramıyor kendisini. Hoş babamlar da bir tık gelmesini istiyor. Çünkü gerçekten de işleri çekip çevirmek konusunda karımın üzerine birini tanıyamıyorum artık.