ZEYNA

Bölüm 80

38. Hafta

Pazar 10.33

  Uyandığımdan beri evde turluyorum. Aslına bakarsanız ayakta duracak dermanım yok. Ama asla ne oturabiliyorum ne yatabiliyorum.

  Kızım diye demiyorum ama daha doğmamış bir cadı şu sıralar. 8. Ayı dolduralı 2 haftaya yakın oluyor ama kendisi yıllardır karnımdaymış gibi davranıyor.

  Gerim gerim gerilmekten başka yaptığı bir şey yok. Hayır annemlere de sordum, her ikisine de Ali de ben de böyle değilmişiz!

  Kime çekiyor anlamış değilim. Belli olan şu ki bize fazlaca çektirecek bu kız!

Yanlış anlaşılmasın diye söylüyorum: Ömrümün sonuna kadar çektirsin bana. Gıkımı çıkarmam, başımın üzerinde yeri var.

Kendisine kavuşmak için çok uzun süredir gün sayıyoruz da...

Sevgili kocamın da benden aşağı kalır yanı yok. Uykusuzluk çekmeye başladı tekrar. 35. haftadan itibaren ilk aylara döndü.

Adam resmen uyumamak için bahane arıyor. Bir şey olsa da uyumasam diye düşünür mü bir insan?

Ali düşünüyor!

Ciddi anlamda gece 2 saat uyuyor ve bu onda asla rahatsız edici bir sonuç çıkarmıyor. Gençken böyle değildi diyorum bazen ama sonra konuştuğumuz saatleri hatırlıyorum. Ben sabaha karşı uyanıp ders çalışacak olsam mesajıma anında cevap veriyordu.

Bak yine hatırladım işte!

Kendi de hep söylüyor. Bebekken çok uyurmuş, aşırı uyurmuş. O dönemler uykumu çok almışım diyor, ona yeterli geliyormuş.

Laflara bak!

Eh, böyle anlattıkça da beni bir gülme alıyor. Uyu demelerim havada kalıp kıkırdamaya başlıyorum.

Konu kapatma sıramız hep böyle gidiyor...

Tek derdimiz benim bu gerilmelerim değil anlayacağınız. Ali'nin uyumaması ve hatta şimdi balkonda da yaptığı gibi sürekli kahve içmesi aşırı dertler sırasında.

İkimiz de hiç iyi değiliz yani!

'Günaydın canım.'

Kahvesindeki bakışlarını bana çevirdi ve yanıma yaklaştı. Gözlerinin altında ufacık morluk bile yok.

Gerçekten uykusuzluk çekmiyor, inanmıyorum ya!

'Günaydın yavrum. Ne zaman uyandın?'

Bilmem dercesine dudaklarımı büzdüm ve koca karnım el verdiğince beline sarıldım.

'İşe gitmediğin sabahlar ben uyanmadan neden yataktan çıkıyorsun ki?'

Kızımın gerilmesinin sebeplerinden biri de bu bence. Babayı yanımızda hissedemeyince biraz huysuzlaşıyor olabiliriz.

'Yatak bize biraz dar geliyor olabilir diye kalkıyorum. Rahatsız dönüp duruyorsun yavrum, geniş geniş yat diye yapıyorum.'

'Gece de kalkıyor musun böyle?'

'Çok sık değil. Sakın kendini sıkma bu yüzden ben iyiyim yavrum, siz rahat uyuyun yeter bana.'

Sonra saçıma derin bir öpücük bıraktı ve kendini geri çekerek gözlerimizi birleştirdi.

'Ne istersin kahvaltıya? Ne hazırlayalım size?'

Gülümsedim ve aklıma gelen ilk şeyi söyledim. Az önceki dudak bükmelerim, sebep aramalarım falan hep gitti.