"အ! ကြၽတ္ကြၽတ္.."
ထမလို႔ျပင္ရာကေန ေက်ာကနာလာတာေၾကာင့္ ရာရွင္းသန္႔တ္႔တစ္ေယာက္အိပ္ယာေပၚသုိ႔ ျပန္လဲက်သြားသည္။ လွဲခ်မိလိုက္တဲ့အိပ္ယာက အရင္လိုႏူးညံ့မေနတာေၾကာင့္ ၾကည့္မိေတာ့ ဖ်ာတစ္ခ်ပ္ျဖစ္ေနသည္။
သူတညလံုးဒီဖ်ာေပၚမွာအိပ္ခဲ့တာလား...
သူဘယ္ကိုေရာက္ေနတာလဲ?..
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကိုေဝ့ၾကည့္မိေတာ့ သူအိပ္ေနတဲ့ေဘးမွေတြ႕ရတာက ဗီရိုအေသးေလး၂ခု..
ျပတင္းေပါက္ကေနတဆင့္ျမင္ေနရာက စိမ္းစိုေနတဲ့အပင္ႀကီးမ်ား..
ဒါ သူ႔အိမ္မဟုတ္တာေတာ့ သူေသခ်ာသိေနသည္။ ေျဖးေျဖးခ်င္းကုန္းထလိုက္ၿပီး ျမင္ေနရတဲ့တံခါးကေန ထြက္လိုက္သည္။
"ဟင္.."
ျမင္လိုက္ရတဲ့အရာေတြေၾကာင့္ ရာရွင္းသန္႔ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားရသည္။ သူေရာက္ေနတဲ့အိမ္ရဲ႕အေရွ႕တည့္တည့္မွာေခ်ာင္းကိုေတြ႕ရသည္။ ထိုေခ်ာင္းနွင့္သူေရာက္ေနတဲ့အိမ္က လမ္းတစ္လမ္းသာျခားေလသည္။ ေတာင္အရပ္သို႔ၾကည့္မိေလေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ အံ့ၾသသြားရသည္။ လိုင္းေဖာ္ကာ စိမ္းစိုေနေအာင္စိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့စိုက္ခင္းတစ္ခင္းျဖစ္ေလသည္။ သူသိသေလာက္ဆို မုန္လာ႐ြက္၊ကန္စြန္း႐ြက္၊ခ်ဥ္ေပါင္႐ြက္တို႔ျဖစ္မည္။
သူအိပ္မက္ထဲေရာက္ေနတာလား...
ဒါသာအိပ္မက္တစ္ခုဆို သူဒီအိပ္မက္ကမနိုးထခ်င္ေသးဘူး...
အခုလိုစိမ္းစိုေနတဲ့အရာေတြကို သူႀကိဳက္သည္။ တေနကုန္အိမ္ထဲမွာေနၿပီး ၿငီးေငြ႕ေနရတာထက္ ဒီလိုအသစ္အဆန္းေနရာေလးမွာ သူေနခ်င္ခဲ့သည္။ အခုေတာ့ သူ႔ဆႏၵေတြျပည့္ဝခဲ့ၿပီ။ ရွဴသြင္းေနရတဲ့ေလကလည္း လတ္ဆက္ေနသလိုခံစားေနရသည္။ ကားသံဆူဆူညံညံေတြကိုၾကားေနရတာထက္စာရင္ ဒီလိုတိတ္ဆိတ္ေနတာကိုသူသေဘာက်သည္။
"နိုးလာၿပီလား.."
အေနာက္ကေန ေျပာလာတဲ့ခပ္ၾသၾသအသံေၾကာင့္ သူအေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ေနာင္..."
သူေခၚလိုက္ေတာ့ ေနာင္က မဲ့ၿပံဳးတစ္ခုကိုပန္ဆင္ၿပီး သူ႔ကိုၾကည့္ေနသည္။
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
Fantasyကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
