"ကိုကို ဒီမွာ.."
စာအုပ္ေလးကိုင္ၿပီး သားခန္႔က သူတြက္ထားတဲ့သခ်ၤာပုဒ္စာေလးကိုလာျပသည္။
"အင္း သားခန္႔ကေတာ္သားပဲ...
ကိုကိုေနာက္တစ္ပုဒ္ေပးမယ္ေနာ္.."
"ဟုတ္.."
ရွင္းသန္႔စာေရးေပးေနစဥ္ ရွင္းသုတေနာင္တစ္ေယာက္ သားခန္႔အေနာက္ကိုေရာက္သြားသည္။
"ကိုခန္႔နဲ႔စာၿပီးရင္ ေဆာ့မယ္ေနာ္.."
သားခန္႔ေျပာတာကို အေရးမလုပ္ဘဲ ခဲတံကိုယူကာ ကိုင္ၾကည့္ေနသည္။ ၾကည့္ၿပီး ေအာက္ကိုျပန္ခ်သည္။
"ေနာက္ေန႔က် ကိုခန္႔စာသင္ေပးမယ္ေနာ္...
သင္မယ္မလား.."
ခဲဖ်က္ေလးကိုကိုင္ၾကည့္ေနၿပီး သားခန္႔စကားၾကားေတာ့ သားခန္႔ကိုေမာ့ၾကည့္လာသည္။ သခန္ရဲ႕ထိပ္ကစည္းထားတဲ့ဆံပင္အစုေလးကို လက္ေသးေသးေလးနဲ႔ေဆာင့္ဆြဲေနသည္။
"အ! သုတမလုပ္ရဘူးေလ...
အ! ကြၽတ္ကုန္ၿပီလားမသိဘူး သုတလႊတ္ေပးေနာ္.."
သားခန္႔ေျပာလိုက္ေတာ့ လက္ေသးေလးေလးက လႊတ္ေပးလာသည္။
"သုတေလးက လိမၼာလိုက္တာကြာ...
ကိုခန္႔ မနက္ျဖန္ေက်ာင္းကျပန္လာရင္မုန္႔ဝယ္ခဲ့မယ္ေနာ္.."
သားခန္႔ေျပာသမ်ွကို ေသခ်ာၾကည့္ေနၿပီး သားခန္႔ကြန္ပါဘူးကို ေကာက္ကုိင္လိုက္သည္။
"ယူမလို႔လား သုတယူရင္ကိုခန္႔ေပးမယ္ေလ.."
"ေဒါက္!.."
သားခန္႔စကားမဆံုးလိုက္ ေဒါက္ခနဲ ကြန္ပါဘူးရိုက္လိုက္တာေၾကာင့္ သားခန္႔မွာအံ့ႀသလြန္းလို႔ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။ နာသြားတဲ့နဖူးကိုလက္နဲ႔ပြတ္ၿပီး မ်က္ရည္တျဖည္းျဖည္းဝဲလာတဲ့သားခန္႔ကို ရွင္းသုတေနာင္ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနသည္။
"ဟင့္ ဟင့္ ကိုကို ဟင့္ သုတ သားကိုရိုက္တယ္ ဟင့္.."
ရွင္းသန္႔လည္း ေဒါက္ဆိုတဲ့အသံေရာ သားခန္႔ရဲ႕ငိုသံကိုပါၾကားရတာေၾကာင့္ စာအုပ္ကိုေဘးဖယ္ၿပီး သားခန္႔အနားကိုသြားလိုက္သည္။
"ရွင္းသုတေနာင္ ဘာလို႔ကိုခန္႔ကိုရိုက္တာလဲ?..
ဒီမွာၾကည့္စမ္း ကိုခန္႔နဖူးရဲသြားၿပီ.."
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
Fantasyကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
