"ကေလးအေဖျဖစ္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ အလုပ္ေတြႀကိဳးစားေနတာေပါ့ေလ.."
"ဒါေပါ့ကြ ေနာင္ေနာင္တို႔မ်ား ေန႔မအားညမအားအလုပ္ေတြလုပ္ေနတာ...
အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္လည္းထမင္းဟင္းခ်က္ရေသးတယ္ကြ.."
ေအာင္ခန္႔ရဲ႕စကားကိုေက်ာ္ေဇာကေထာက္ခံကာေျပာလာသည္။
"သူကခ်က္ေပးပါတယ္ကြာ...
ေန႔ေစ့လေစ့ဆိုေတာ့ မလုပ္နဲ႔ဆိုၿပီးတားထားတာ.."
"ေၾသာ္ ဟုတ္လား..
အင္း အဲ့တာဆို ေက်ာ္ေဇာ ေဟ့ေကာင္ ငါ့ေဆးကအစြမ္းထက္တယ္လုိ႔ဆိုရမွာေပါ့ေနာ္...-
"မင္းအဲ့စကားကိုေျပာေနတာ ရာရွင္းသန္႔ကိုယ္ဝန္အစရကတည္းက.."
"မင္းယံုၾကည္တယ္မလား ငါ့ေဆးရဲ႕အစြမ္းကို.."
"ေတာ္စမ္းပါကြာ မင္းတို႔ငါ့ဆီကၿမိဳဆို႔ထားတာနဲ႔တင္ေဆးဖိုးေက်ေနၿပီ.."
"ေဟ့ ေဟ့ေကာင္ မင္းကိုငါတို႔ကေစတနာနဲ႔ကူညီခဲ့တာေနာ္ မင္းငါတို႔ေစတနာကိုမေစာ္ကားနဲ႔..
"ေတာ္စမ္းပါကြာ...
ေရာ႕ မင္းတို႔အထုတ္ေတြယူၿပီးျပန္ေတာ့.."
"ေက်ာ္ေဇာ ေတြ႕တယ္မလား...
ဒီေကာင္ေစတနာကိုေစာ္ကားေနတာ.."
ေအာင္ခန္႔နဲ႔ေက်ာ္ေဇာဘယ္လိုပဲေျပာေနပါေစ ေနာင္ကေတာ့ သူ႔အလုပ္ကိုသာသူလုပ္ေနသည္။
"ေဟ့ ေမာင္ျဖဴဝက္ေတြကိုေသခ်ာၾကည့္ေနာ္..."
"ဟုတ္ကဲ့ ကိုေနာင္..."
"အံမယ္ေလး ဝက္သူေ႒းႀကီးကိုေနာင္ေနာင္တို႔အိမ္ျပန္ေတာ့မလို႔လား.."
"ေအာင္ခန္႔ မင္းဒီေန႔ငါ့ကိုစလို႔ၿပီးေတာ့မွာလား.."
ေနာင္ ေမာင္ျဖဴကိုမွာစရာရွိတာမွာၿပီး ေအာင္ခန္႔ဘက္လွည့္ကာေျပာလိုက္သည္။
"ဘာလဲ? မင္းျပန္မလာေသးလို႔မင္းရဲ႕အကိုစိတ္ပူေနမွာစိုးလို႔လား.."
"ေအး ငါျပန္မေရာက္ေသးရင္သူကအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုေလ်ွာက္ေတြးေနတာ...
အဆံုးစြန္ထိကြာ ငါတုတ္တုတ္မ်ားကားနဲ႔တိုက္ေနမလားဆိုၿပီးေတာ့ေတာင္ သူကလိုက္ေတြးေနတာ.."
"အဲ့တာမင္းကိုခ်စ္လို႔ေလကြာ...
ေျပာ မင္းေရာ ကိုရွင္းသန္႔ကိုမခ်စ္ဘူးလား.."
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
Fantasyကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
