ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)

Part-13

   မ်က္နွာေပၚက်လာတဲ့ေနေရာင္ေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔နိုးလာခဲ့သည္။ ေနာင့္ေဘးျပတင္းေပါက္ကဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ ေနေရာင္ထိုးျခင္းျဖစ္သည္။ အိပ္မႈန္စံုဖြားနဲ႔ေဘးကိုၾကည့္ေတာ့ လက္တစ္ဖက္ကိုေခါင္းအံုးထားကာ ပက္လက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ေနာင့္ကိုေတြ႕ရသည္။

ဟင္ သူကုတင္ေပၚေရာက္ေနတာလား..
ညက ဗီရုိေရွ႕မွာသူအိပ္ေပ်ာ္သြားတာပါ...

ရွင္းသန္႔မ်က္လံုးက်ယ္သြားၿပီး ေဘးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ေနာင္ကအိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ေနာင့္ကိုၾကည့္ေနရင္း သူ႔လက္တင္းထားသည့္ေနရာကိုအၾကည့္ေရာက္ေတာ့ သူပို၍ပင္မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ သူ႔လက္တင္ထားသည့္ေနရာက ေနာင့္ရဲ႕ဘယ္ဘက္ရင္အံုျဖစ္ေနသည္။ အေယာင္ေယာင္အနနနဲ႔ညႇစ္မိလိုက္ၿပီး ရွင္းသန္႔လ္႔လက္ကိုရုတ္သိမ္းလိုက္သည္။

ေနာင္ကလည္းေလ အိပ္တာဗရုတ္က်လိုက္တာ..
အက်ႌၾကယ္ေစ့တစ္လံုးမွတပ္မထားဘဲ ရင္ဘက္ကိုဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္အေပၚပိုင္းက အတိုင္းသားျမင္ေနရသည္။ ျမင္ေနရတဲ့အစိတ္အပိုင္းေတြေၾကာင့္ တံေတြးၿမိဳခ်မိသြားၿပီး သူအေတြးသူရွက္ကာ ခုန္ေနတဲ့ရင္ဘက္ကိုဖိၿပီးအခန္းထဲကေနအျပင္ကို အျမန္ထြက္လာခဲ့သည္။

"ရွက္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ ရာရွင္းသန္႔ရာ.."

ထမင္းအုိးတည္ေနတဲ့အခ်ိန္လည္းျမင္ေယာင္ေနသည္က ေနာင့္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္...
ေခါင္းကိုခါထုတ္လိုက္ၿပီး ထမင္းအိုးဆက္တည္ေနလိုက္သည္။

ခဏၾကာေတာ့ ေနာင္နိုးလာတာကိုသူသိသည္။ ေက်ာခိုင္းထားလိုက္ၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေနလိုက္သည္။ ေနာင့္ကိုျမင္တာနဲ႔ျမင္ခဲ့တဲ့အစိတ္အပိုင္းေတြကိုျပန္ျမင္ေယာင္ေတာ့ သူပိုၿပီးရွက္မိသည္။ ေနာင့္အတြက္မနက္စာကိုျပင္ေပးလိုက္ၿပီး သူေခါင္းရင္းဘက္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။

ေခါင္းရင္းဘက္ကိုထြက္သြားတဲ့ရွင္းသန္႔ကို ေနာင္လည္းေသခ်ာလိုက္ၾကည့္ေနသည္။

"ဘာျဖစ္တာလဲ?.."

အရင္ကဆို သူထမင္းစားတာနဲ႔အတူဝင္စားၿပီးေတာ့ အခုေတာ့ သူ႔ကိုေရွာင္ေနတာလား...
မေန႔ကကိစၥေၾကာင့္ သူ႔ကိုစိတ္ဆိုးေနတာလား...