ရွင္းသန္႔အိမ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနရင္း ဗီရိုေဘးနားမွာပုဆိုးအစုတ္တစ္ထည္နဲ႔အုပ္ထားတဲ့စာအုပ္စင္ေလးတစ္ခုကိုေတြ႕ရသည္။ မွန္းေခ်ဆို အုပ္၂၀ေလာက္ေတာ့ရွိမည္။
"အဲ့တာဘာလုပ္ေနတာလဲ?.."
"ေနာင္......
ကိုယ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနတာပါ ဒီနားမွာဖုန္တက္ေနတာနဲ႔.."
"အဲ့တာဝတၳဳစာအုပ္ေတြ ခင္ဗ်ားဖတ္ခ်င္ရင္ယူဖတ္လို႔ရတယ္.."
"ေနာင္တကယ္ေျပာေနတာလား.."
ရွင္းသန္႔က္႔က စာဖတ္ရတာႀကိဳက္သူမို႔ မယံုနိုင္စြာေနာင့္ကိုထပ္ေမးလိုက္သည္။
"အင္း.."
"အင္းအင္း ေက်းဇူးေနာင္...
ကိုယ္ရုိရုိေသေသကိုင္မွာပါ.."
"အင္း.."
"ဒါနဲ႔ေနာင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ?.."
ပုဆိုးကိုေသခ်ာျပင္ဝတ္ေနကာ အျပင္ထြက္ဖို႔ျပင္ေနတာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔လ္႔လည္းေမးလိုက္သည္။
"ေခါင္းညႇပ္ဆိုင္သြားမလို႔..."
"ေၾသာ္..
ကိုယ္လည္းလိုက္လို႔ရမလား...
ကိုယ္လည္းဆံပင္ညႇပ္ခ်င္လို႔..
ရမလား.."
"လိုက္ခဲ့ေလ..."
ေနာင့္ဆီကေနဒီလိုမ်ိဳးၾကားရလိမ့္မယ္မထင္ထားတာေၾကာင့္ ရွင္းသန္႔အေပ်ာ္လြန္ကာ ေခါင္းကိုအႀကိမ္ႀကိမ္ညိတ္ျပေနသည္။ အိမ္တံခါးေသာ့ပိတ္ၿပီးတာနဲ႔ ေနာင့္အေနာက္ကေနေျဖးေျဖးခ်င္းလိုက္လာသည္။ တလမ္းလံုး ေနာင္ကသူနဲ႔သိသမ်ွလူတိုင္းနႈတ္ဆက္ၿပီး ရွင္းသန္႔ကေတာ့ ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ပဲေနာင့္အေနာက္မွာပါလာသည္။
"ဟာ အလွေလး အလွေလး ခဏေနပါဦး.."
ေနထူးရဲ႕ေခၚသံကိုၾကားရတာမို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပာေရာင္သုတ္ထားတဲ့တိုက္ေပၚကလက္လွမ္းျပကာ ေအာက္ကိုဆင္းလာတာေတြ႕ရသည္။ ရွင္းသန္႔လ္႔လည္း ေနထူးဆင္းလာတာေတြ႕ရတာမို႔ ခဏရပ္ေစာင့္ေနသည္။
အေရွ႕ကသြားေနတဲ့ေနထူးရဲ႕အသံကိုၾကားတာနဲ႔ေျခလွမ္းေတြရပ္တန္႔သြားေလသည္။ ေနထူးထြက္လာတာျမင္တာနဲ႔ ရွင္းသန္႔အ္႔အနားကိုကပ္ကာ လက္ကိုကိုင္ထားသည္။
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
Fantasyကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
