ထြက္စျပဳလာတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့လူ၂ေယာက္။ ခေမာက္ကိုယ္စီေဆာင္းကာ အက်ႌလက္ရွည္ကိုလည္းဝတ္ထားသည္။ ေနရာင္ကသိပ္မပူေသးေသာ္ျငား ၂ေယာက္သားကေတာ့ေခြၽးေတြျပန္ေနသည္။
"ေနာင္ ျမက္ေတြကိုဘာလို႔ႏုတ္ရတာလဲ?.."
"ခင္ဗ်ားျမက္ကိုေၾကာ္စားခ်င္လို႔လား..."
"မဟုတ္ပါဘူး ခဏခဏႏုတ္ေနရေတာ့ေမးၾကည့္တာ..."
"ခင္ဗ်ားဦးေနွာက္ကတကယ့္ကိုေသးေသးေလးပဲ...
ျမက္ေတြအမ်ားႀ်ားႀကီးထြက္လာရင္ ခူးတဲ့အခါက် အကုန္ေရာကုန္မွာေပါ့...
အဲ့ေတာ့စားရင္ ျမက္အရသာေလးပါ စားရေရာေပါ့...
ခင္ဗ်ားစားခ်င္လား က်ဳပ္ေၾကာ္ေကြၽးမယ္..."
"ျမက္စားရေအာင္ ကိုယ္ကႏြားမွမဟုတ္ဘဲ..."
ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျပာလာတဲ့ရွင္းသန္႔္႔ ေနာင္တဖက္လွည့္ကာရယ္လိုက္သည္။
"ဒါက်သိတယ္ေပါ့.."
"မသိဘဲ ေနမလား..
ကိုယ့္ဦးေနွာက္ကတကယ္ပဲေသးလားမသိဘူး ေက်ာင္းတက္တုန္းကဆို နႏၵကစာအရမ္းေတာ္တာ...
ကိုယ္သူ႔ကိုမွီေအာင္မလိုက္ဘူး...
နႏၵကဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ မင္းဦးေနွာက္ေသးေသးေလးနဲ႔အမ်ားႀ်ားႀကီးမရိုက္သြင္းနဲ႔တဲ့.."
ေနာင္နားေထာင္ေနလားမနားေထာင္ေနလားသူမေတြးဘူး။ သူ႔စိတ္ထဲမွာ ေနာင့္ကိုသူရင္ဖြင့္ေနတာလား ျပန္ေျပာျပခ်င္ေနတာလားမသိ ေျပာကိုေျပာျပခ်င္ေနသည္။
"အဲ့ေတာ့ ကိုယ္ဘာလုပ္လဲသိလား...
သူ႔ေလာက္စာမလုပ္ေတာ့ဘူး သူနဲ႔အတူလည္းမက်က္ဘူး သူစာလုပ္ရင္ကုိယ္အိပ္ေနတယ္...
တကယ့္တကယ္ ေအာင္စာရင္းထြက္လာေရာ ခြီ.....
ကိုယ္ေအာင္ေနတယ္ေလ အမွတ္ေတာ့နည္းတာေပါ့...
ကိုယ္လည္းနႏၵဆီကိုသြားၿပီးေတာ့ သြားေျပာလိုက္တယ္ 'ငါကစာမက်က္လည္းေအာင္တယ္ ေတြ႕လား' ဆိုၿပီးေတာ့ေလ ဟက္!...
နႏၵဆိုေၾကာင္သြားတာသိလား ဘာလို႔ဆို ကိုယ္သူ႔အိမ္ကိုသြားတာအဲ့ေန႔ကပထမဆံုးပဲေလ...
ၿပီးေတာ့ေျပာခဲ့ေသးတာ 'ငါက ဦးေနွာက္ေသးေပမယ့္ ကံေကာင္းတယ္' ဆိုၿပီးေတာ့ေရာ...
နႏၵပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနတာဆိုတာေလ ေတြးတိုင္းကိုယ္ရယ္ခ်င္တယ္ ဟက္!.. "
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
Fantasyကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
