၁၁နာရီဆိုတဲ့အခ်ိန္ဟာ ပူလာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ျမက္ႏႈတ္ေနတဲ့ရာရွင္းသန္႔တ္႔တစ္ေယာက္ မရိုးမ႐ြျဖစ္လာသည္။ ရွင္းသန္႔ရဲ႕အေရွ႕ေျမာင္းမွာေတာ့ ေနာင္ကတက္ႀကစြာအလုပ္လုပ္ေနသည္။
"နႈတ္ေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ?.."
ေနာင့္အသံၾကားေတာ့ လန္႔ျဖန္႔ကာ ျမက္ေတြကိုဆြဲနႈတ္ေနသည္။
"မနက္၆နာရီေလာက္ကတည္း အဲ့တစ္ေျမာင္းကိုနႈတ္ခိုင္းေနတာ အခုခ်ိန္မၿပီးေသးဘူး.."
ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သည္.. မနက္ကတည္း သူဒီတစ္ေျမာင္းကိုနႈတ္ေနတာ အခုထိမၿပီးေသးေပ။ ျမက္ဆိုတာကို အိမ္မွာေနကတည္းက မနႈတ္ဖူးတာေၾကာင့္ တစ္ပင္ တစ္ပင္နႈတ္ဖို႔ကိုသူ႔အတြက္ၾကာေနသည္။ အိမ္မွာေနစဥ္က ျမက္ဝုိင္းနႈတ္ေပးမယ္ဆိုင္ရင္ေတာင္ ေမေမကျမက္ရွမယ္ ျမက္ကယားတယ္ဆိုၿပီး မထိခိုင္းခဲ့ေပ။
ေတြးရင္းနဲ႔ ေမေမ့ကိုေတာင္လြမ္းမိသည္။
"ဘာလုိ႔ငိုင္ေနတာလဲ?..
မလုပ္ခ်င္လည္း သြားေတာ့..."
"ရပါတယ္ ကိုယ္လုပ္နိုင္ပါတယ္...
အစမို႔လို႔ ၾကာေနတာပါ.."
"ေယာက်္ားေလးျဖစ္ၿပီးေတာ့ ေနွးတိေနွးတံု႔နဲ႔..
က်ဳပ္တို႔႐ြာကမိန္းကေလးေတြေတာင္ ဒီအခ်ိန္ဆို ေလးငါးေျမာင္းေလာက္ၿပီးေနၿပီ...
အခုၾကည့္ဦး တစ္ေျမာင္းေတာင္တစ္ဝက္ေလာက္က်န္ေသးတယ္...
စိတ္မပါရင္လည္း မလုပ္ေနနဲ႔ ခင္ဗ်ားဘယ္သူမွအတင္းမခိုင္းဘူး.."
ရွင္းသန္႔ဆ္႔ဆက္မေျပာေတာ့ တစ္ဖက္ကိုလွည့္ၿပီး ျမင္ေနရတဲ့ျမက္ေတြကိုနႈတ္ေနလိုက္သည္။ ေနာင္အခုလိုေတြေျပာတာေၾကာင့္ ေနာင့္ကိုသူစိတ္မဆိုးပါဘူး။ ဘာလို႔ဆို ေနာင္ေျပာတာေတြက အမွားမွမပါတာ။ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ညံံ့ညံ့ျဖစ္ေနတဲ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲရွက္မိသည္။
ျမက္ေတြက ယားတာေၾကာင့္ လက္တစ္ခုလံုးမွာလည္းကုတ္ယားေတြနဲ႔ပင္။ လက္ဖဝါးမွာလည္း ျမက္ရွရာေတြေၾကာင့္ ေပါက္ၿပဲေနသည္။ ေနကပူေတာ့ လက္တိုဝတ္ထားတဲ့ ရွင္းသန္႔ရဲ႕လ္႔ရဲ႕လက္၂ဖက္လံုးေနေလာင္ကုန္သည္။ ေနာင္ေပးထားတဲ့အက်ႌေတြကလည္း တစ္ထည္မွလက္ရွည္မပါတာေၾကာင့္ ေတာင္းဖို႔ရာလည္းမရဲ။
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
Fantasyကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
