"ေရာ႕ ေနာင္ေနာင္ နင္မွာထားတဲ့ပစၥည္း.."
"ေအးေအး ေက်းဇူးပဲ...
စိုက္လိုက္ရေသးလား.."
"မစိုက္ရဘူး နင္ေပးလိုက္တဲ့ေငြနဲ႔ကြက္တိ...
ပိုတာကေတာ့ ငါ့ဆီဖိုးေလ..."
"ေပးပါတယ္ဟာ ယူလိုက္.."
နီလာကမ္းေပးလာတဲ့ဘူးေလးကိုယူလိုက္ၿပီး ေဘာင္ခ်ာကိုဖတ္လိုက္သည္။
"ဟဲ့ ဘာလို႔ နင့္နာမည္နဲ႔ျဖစ္ေနတာလဲ?.."
"ဟုတ္လား..
ေၾသာ္ မွတ္မိၿပီ..
သူက နာမည္ေမးတာနဲ႔ ငါလည္းငါ့နာမည္ေျပာလိုက္တာ..
ကိစၥမရွိဘူးမလား..."
"ရပါတယ္ နာမည္ကအေရးႀကီးတာမွမဟုတ္တာ.."
နာမည္ေလးမွားရံုနဲ႔ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...
အဓိကက အဓိကပဲေလ...
"ဘာပစၥည္းလဲဟ....
ငါ့ကိုလည္းျပပါဦး.."
ေက်ာ္ေဇာကေရာက္လာၿပီး ေနာင့္လက္ထဲကဘူးကိုယူလိုက္သည္။
"Wowwww! ဆြဲႀကိဳးေလးပါလား...
ဘယ္သူ႔အတြက္လဲကြ...
မင္းဝတ္မယ္လို႔ေတာ့မထင္ဘူးေနာ္.."
"ငါ့အတြက္တဲ့.."
"ေသလိုက္ေလ..."
ပတ္ခနဲျပန္ေျပာလာတဲ့ေနာင့္ေက်ာေပၚ နီလာလက္ဖဝါးေရာက္သြားသည္။
"ေသနာေလး စတဲ့ဟာကို.."
"ေအးေလ မင္းကလည္းစတဲ့ဟာကို.."
ေက်ာ္ေဇာလက္ထဲက ေ႐ႊဘူးကိုျပန္ယူလိုက္ၿပီး အိတ္ကပ္ထဲထည့္လိုက္သည္။
"ဘယ္သူ႔အတြက္လဲလို႔...
မင္းမွာဆင္စရာလူရွိေသးလို႔လား.."
ေနာင္ဆိုတာက ေ႐ႊလုပ္ၿပီး သူကိုယ္တိုင္ဝတ္တတ္တဲ့သူမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေက်ာ္ေဇာတို႔သိသည္။ သူ႔အေမနဲ႔အဲ႔အစ္မရွိစဥ္တုန္း သူ႔မုန္႔ဖိုးေလးေတြနဲ႔စုၿပီး သူ႔အေမနဲ႔အဲ႔အစ္မကို ဆင္ေပးေနၾက။ အေမနဲ႔အမဲ႔အမလည္းမရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ သူဆင္စရာလူက...
"ေက်ာ္ေဇာရယ္ ေမးေနေသးတယ္...
သူ႔အိမ္မွာဘယ္သူရွိေသးလို႔လဲ?..
ရွိတဲ့လူကိုဆင္မွာေပါ့.."
"အဲ့ဒါဆို..."
"ကိုရွင္းသန္႔ေပါ့ အဟား.."
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
Fantasyကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
