"အားးးးးးးးးးးး"
"ဘုန်း!..."
နောင်တစ်ယောက်အော်ပြီး ခြေထောက်ကိုရမ်းလိုက်တာ စောင်နဲ့ညှိပြီး ကုတင်အောက်ကိုပြုတ်ကျလေသည်။
"အ! ကျွတ်ကျွတ် နာလိုက်တာ..."
"နောင် နောင်ဘာဖြစ်လို့လဲ?.."
အခန်းထဲကအသံတွေကိုကြားတယ်ထင် ရှင်းသန့်ကပြေးဝင်လာသည်။ ကုတင်အောက်မှာလဲနေတာမို့ ရှင်းသန့်လ့်လည်းပြေးထူလိုက်သည်။
"ကျုပ်အသားကိုလာမထိနဲ့ ဖယ်..."
ဒီလူ့လက်တွေနဲ့ ညကသူ့ကို.....
တွေးရင်းနဲ့တင်ကြက်သီးထကာ ရှင်းသန့်ရဲ့လ့်ရဲ့လက်ကိုဖယ်ချလိုက်သည်။
တင်ပါးကိုဖိထားရင်း နောင်ဖြေးဖြေးချင်းကုန်းထလိုက်သည်။ ရှင်းသန့်ကတော့ လက်နှီးစုတ်ကိုကိုင်ထားပြီး နောင်ဖြစ်နေတာတွေကိုနားမလည်နိုင်တော့။
"ကိုယ်သံပုရာရည်ဖျော်ပေးထားတယ် စိတ်ကြည်သွားအောင်သောက်လိုက်ပါလား.."
"မသောက်ဘူး..."
ပြတ်ပြတ်သားသားအသံကြောင့်ရှင်းသန့်လ့်လည်း ရှင်းသန့်ရှေ့ဆက်ပြောဖို့ရာမဝံ့မရဲ။
"ဟို ညက ကိစ္စအတွက်ဆိုကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်...
ကိုယ်လည်းထိန်းနေရင်းနဲ့ကို..."
"တော်လိုက်တော့ ခင်ဗျားဆက်မပြောနဲ့တော့...
ခင်ဗျားကိုဒီလိုခွေးကျင့်ခွေးကြံ ကြံတတ်လိမ့်မယ်လို့ ကျုပ်မထင်ထားခဲ့ဘူး..."
"ကိုယ်ဘာလုပ်မိလို့လဲ?...
နောင့်အင်္ကျီမှာအနံ့စွဲနေလို့ ကိုယ်အင်္ကျီချွတ်ပေးမိရုံပါ...
နောင်အတင်းရုန်းလို့ကိုယ်လည်းမထိန်းနိုင်တော့ဘဲ လွှတ်ပေးလိုက်မိတာ...
ကုတင်ပေါ်ပြုတ်ကျစေလိုတဲ့ရည်ရွယ်ချက် ကိုယ့်မှာမရှိခဲ့ပါဘူး...
နောင့်ကိုနာကျင်သွားစေတဲ့အတွက် ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်.."
ပြောပြီး ရှင်းသန့်အခ့်အခန်းထဲကထွက်လာခဲ့သည်။ သူညက နောင့်ကိုစေတနာနဲ့အင်္ကျီလဲပေးဖို့ လုပ်ခဲ့တာ နောင်ကအတင်းရုန်းတော့ အရှိန်မထိန်းနိုင်ဘဲ နောင်ကုတင်ပေါ်ကပြုတ်ကျသွားခဲ့သည်။ အရှိန်နဲ့ဆိုတော့ နောင်တော်တော်လေးနာသွားမယ်ဆိုတာ ရှင်းသန့်သိသည်။ ရှင်းသန့်လည်း နောင့်ကိုယ်ကိုမနိုင်မနင်းနဲ့မပြီး ကုတင်ပေါ်တင်ပေးခဲ့သည်။ ကြည့်လိုက်တော့ နောင်ကအိပ်ပျော်နေပြီ။ နောင်နိုးသွားမှာစိုးတာကြောင့် ရှင်းသန့်လ့်လည်း စောင်ကိုသေချာပေးလိုက်ပြီး အခန်းထဲကထွက်လာခဲ့သည်။
အဲ့တာကို နောင်ကဘာလို့အခုလောက်ထိ ရင့်ရင့်သီးသီးပြောလဲဆိုတာ ရှင်းသန့်နားမလည်နိုင်တော့။
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
Fantasyကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
