"ရာရွင္းသန္႔္႔ ရာရွင္းသန္႔္႔ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲမသိဘူး...
ထမင္းစားခ်ိန္ပဲေရာက္ေနၿပီ ဒီလူဘယ္သြားေနလဲမသိဘူး.."
ထမင္းစားပြဲေပၚမွာ သူ႔အတြက္ ထမင္းတစ္ပန္းကန္သာျပင္ေပးထားၿပီး ရာရွင္းသန္႔ကေတာ့ဘယ္ေရာက္ေနလဲမသိေပ။
"ကိုယ္အပင္ေတြေရေလာင္းေနတာ...
ေနာင္တစ္ေယာက္တည္းထမင္းစားလိုက္ေတာ့...
ကိုယ္မဆာေသးလို႔ၿပီးမွစားမယ္..."
ေနာင့္ကိုလာေျပာၿပီး ရွင္းသန္႔က္႔က ေခါင္းရင္းဘက္ကိုျပန္ထြက္သြားသည္။
"ဘာလဲဟ ဒီလူ..."
အရင္ေန႔ေတြကေတာင္ သူမစားေသးရင္ မစားတတ္တဲ့သူက အခုစားနွင့္တဲ့လား။
"စားနွင့္ဆိုေတာ့လည္း စားရတာေပါ့..."
ရွင္းသန္႔ဗိုက္ဆာေနေပမယ့္လည္း ေနာင္ထမင္းစားေနတာေၾကာင့္ မစားေသးဘဲေစာင့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေနာင္က ပိုင္ရွင္ရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားၿပီဆိုေတာ့ ေနာင့္အေပၚထားေနတဲ့စိတ္ေတြကို ရွင္းသန္႔ျဖည္းျဖည္း ျဖတ္ေတာက္ရမည္။ ပိုင္ရွင္ရွိတာသိသိရက္နဲ႔ သူစိတ္ထားေနရင္း ေနာက္ဆံုးသူပဲပိုခံစားရမွာေလ။
"အလွေလး အလွေလး.."
"ေၾသာ္ ေနထူး.."
အိမ္ေရွ႕ကေနလွမ္းေခၚေနသည္မို႔ ရွင္းသန္႔ပိုက္ကိုခ်ကာ ထြက္လာခဲ့သည္။
"အလွေလးကဗ်ာ အလွဴကိုလာလည္းမလာဘူး.."
"အယ္ ဒီေန႔လား ကိုယ္ေမ့သြားတယ္.."
ဟုတ္သား ေနထူးကအလွဴလာဖို႔ဖိတ္ထားတာပဲ..
"ေမ့သြားတယ္ဆိုလို႔ခြင့္လႊတ္လိုက္မယ္..
ဒီမွာ အလွေလးဖို႔ ငါးၾကင္းေပါင္းနဲ႔ငပိေပါင္း..
အသုပ္ေလးေရာ.."
"မဟုတ္တာ ေနထူးရာ ဒီလိုေတြလာမပို႔ပါနဲ႔...
ကိုယ္လည္းဘာမွလုပ္ေပးထားတာမရွိဘဲနဲ႔.."
"အလွေလးကိုစားေစခ်င္လို႔ပါဗ်ာ...
ယူထားလိုက္ပါ.."
"ဟို ေနာင္က ေျပာမွာစိုးလို႔ပါ.."
"သိၿပီ ကြၽန္ေတာ္နားလည္ၿပီ.."
ဟင္းထုပ္ေတြကိုင္ၿပီး ေနထူးကအထဲကိုဝင္သြားသည္။
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို မခ်စ္ဘူး...(Completed)
Fantasyကိုယ့္ကိုမခ်စ္ဘူး အႀကိမ္ႀကိမ္ေျပာလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ေနာင့္ကိုအၿမဲခ်စ္သြားမွာ❣️
