Chapter(22) - အပြစ်ရှိစိတ်များပြည့်နှက်နေသည်

7.5K 1.3K 52
                                    

Unicode

အခန်း(၂၂) - အပြစ်ရှိစိတ်များပြည့်နှက်နေသည်

ရှန်ကျစ်ရှန်းကပြန်အိပ်ပျော်သွားသလိုမျိုးမျက်လုံးများမှိတ်ကာအိပ်ယာကိုကျောမှီထားသည်။သူ့မျက်နှာကစာရွက်တစ်ရွက်လိုဖြူဆုတ်နေပြီးသူ့မျက်လုံးထောင့်ကမျက်ရည်သဏ္ဍာန်မှဲ့ကလည်းသိသိသာသာကိုနီရဲနေ၏။အလွန်အကျွံချောင်းဆိုးထားခြင်းကြောင့်သူ့အင်္ကျီကော်လာကဖရိုဖရဲဖြစ်နေပြီးကြွေသားလိုဖြူဖွေးနေသည့်လှပချောမွေ့လှသောညှပ်ရိုးလေးကိုဖော်ပြနေသည်။

လူတစ်ကိုယ်လုံးကကြည့်ရတာပင်ပန်းပြီးနေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့အလှလေးတစ်ယောက်လိုပင်။

ရန်ကျင်းကအိပ်ယာဘေးမှာမတ်တပ်ရပ်နေသော်လည်းသူ့ကိုခဏလေးတောင်မထိတ်လန့်စေရဲဘူး။

ထိုအချိန်မှာအိပ်ယာဘေးတွင်ချထားတဲ့ရှန်ကျစ်ရှန်းရဲ့အဖြူရောင်လက်ကောက်ဝတ်ကလှုပ်ရှားသွားပြီးသူ့လက်ကောက်ဝတ်မှာဝတ်ထားသည့်ကျောက်စိမ်းကြိုးကနေဆူညံသံအနည်းငယ်ထွက်ပေါ်လာသည်။ရန်ကျင်းကသတိလက်လွတ်ဖြင့်ငုံ့ကြည့်လိုက်မိ၏။

ရှန်ကျစ်ရှန်းသည်နဂိုကမှသွယ်လျသောသူတစ်ယောက်ဖြစ်သော်လည်းရက်အနည်းငယ်ကြာနေမကောင်းဖြစ်သွားပြီးနောက်မှာသူ့အလေးချိန်ကအတော်လေးလျော့နည်းသွားပြန်သည်။သူ့လက်ကောက်ဝတ်မှာဝတ်ထားတဲ့ကျောက်စိမ်းကြိုးကလျော့တိလျော့ရဲဖြစ်နေပြီးသူ့လက်အောက်ဘက်ကိုလျှောကျနေတာကြောင့်မူလကကျောက်စိမ်းကြိုးနဲ့ဖုန်းနေတဲ့အသားအရေနေရာလေးပေါ်လာသည်။

သေးငယ်သည့်အနက်ရောင်အမာရွတ်တစ်ခုကရန်ကျင်းရဲ့အာရုံအားချက်ချင်းဆွဲဆောင်သွားသည်။

....ဒါကဘာလဲ?

ရှန်ကျစ်ရှန်းကသူ့လက်ကောက်ဝတ်မှာဒဏ်ရာရဘူးတာလား?အဲ့ဒီဒဏ်ရာကိုဖုန်းကွယ်ဖို့အတွက်ဒီကျောက်စိမ်းပုတီးကြိုးကိုတမင်သက်သက်ဝတ်ထားတာလား?

ပေါ်နေတဲ့အမာရွတ်ရဲ့ပုံစံကအနည်းငယ်ပုံမကျဖြစ်နေပြီးဒဏ်ရာရဲ့ထောင့်နဲ့အနေအထားပုံစံကဓားရှည်ရဲ့ဒဏ်ချက်ကြောင့်လည်းမဟုတ်သလိုဓားတိုရဲ့ဒဏ်ရာလည်းမဟုတ်တာကိုရှင်းရှင်းလင်းလင်းညွှန်ပြနေသည်။

(Completed) ဆရာဖြစ်ရတာမလွယ်ဘူး (ဆရာျဖစ္ရတာမလြယ္ဘူး)Where stories live. Discover now