(Completed) ဆရာဖြစ်ရတာမလွယ်ဘူး (ဆရာျဖစ္ရတာမလြယ္ဘူး)

Chapter(65) - ဝိညာဉ်အိမ်မက်

Unicode

အခန်း(၆၅) - ဝိညာဉ်အိမ်မက်

ထိုအချိန်မှာ ရှန်ကျစ်ရှန်းက လက်ရှိ ရှန်ကျစ်ရှန်း မဟုတ်ပေ ; သူသည် ထိုနှစ်၏ စိတ်ဓာတ်မြင့်မားသော လူငယ်လေးမျှသာဖြစ်သည်။

မူလက တော်ဝင်ပြီး လွတ်လပ်ပေါ့ပါးလှသည့် လူငယ်လေးက ဖျတ်ဆီးခံလိုက်ရကာ ပြောင်မြောက်လွန်းသော ဘဝကံကြမ္မာသည် ကြီးမားလှသည့် ပြက်လုံးတစ်ခု ဖြစ်လာခဲ့ပြီး သူသည် ဘယ်တော့မှ 'သူကိုယ်တိုင်' ပြန်မဖြစ်နိုင်တော့ဘူးဟု ယုံကြည့်နေမိ၏။ ဒါသည် လူငယ်လေး ဆွေ့ရှန်းဖြစ်ပြီး သူမဟုတ်ခဲ့။

နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာသွားပြီး ကိစ္စများစွာ တွေ့ကြုံပြီးနောက်မှာ နောက်ဆုံးတွင် သူသည် ပြီးပြည့်စုံသော လူငယ်ဘဝကို ပြန်လည်ရရှိခဲ့သည်။

သို့သော် ဒီလူငယ်လေး ဆွေ့ရှန်းက ယခင်ကလိုမျိုး လွယ်ကူပြီး အကန့်အသတ် မရှိသောသူတစ်ယောက် မဟုတ်နိုင်တော့။သူသည် များစွာသော အရာများအား ဆုံးရှုံးခဲ့ရပြီး ပြန်ရောက်လာခဲ့သည့် ငြိမ်သက်အေးဆေးမှု နောက်ကွယ်မှာ ဒဏ်ရာဒဏ်ချက်များနှင့် ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။

ရှန်ကျစ်ရှန်းသည် သူနှာခေါင်းများ ချဉ်စူးလာသလို ခံစားလိုက်ရလေသည်။ သူ့မျက်လုံးများက ပူလောင်နေပြီး ခံစားချက်မျိုးစုံက သူ့ရင်ဘက်ထဲ ထိုးတက်လာခဲ့တာကြောင့် သူ့ကို မတည်မငြိမ် ဖြစ်စေ၏။

ရန်ကျင်းက ခဏမျှ အေးခဲသွားပြီးနောက်မှာ အနားတိုးကပ်သွားပြီး ထိုလူသားလေးကို ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲဖက်ထားပေးလိုက်သည်။

ဟိုးတုန်းက ဆွေ့ရှန်းက ရန်ကျင်းအသေးလေးကို ရင်ခွင်ထဲ ထည့်ပေးထားတုန်းကလိုမျိုးပဲ

ရှန်ကျစ်ရှန်းက ရန်ကျင်းရဲ့ ခါးတစ်ဝိုက်အား သူ့လက်မောင်းများဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ကာ ရန်ကျင်းရဲ့ လက်မောင်းကြားထဲသို့ မျက်နှာကို မြှုပ်နှံထားလိုက်ပြီး သန်မာလှသည့် နှလုံးခုန်သံကို နားထောင်နေမိသည်။ သူက ကျဆင်းလာမည့် မျက်ရည်များအား ထိန်းထားရင်း သူ့ခံစားချက်များ တည်ငြိမ်စေအောင် ကြိုးစားနေ၏။