Zombie Outbreak

10: Alone, or Not?

They blew up the yacht after they got off water. Mabuti na lamang at nakatalon agad sa tubig si Jeena dala ang katana nya at lumangoy patungo sa dalampasigan. Hindi siya makapaniwalang ginawa iyon ng mga sundalo sa kanila.

Hindi sila mga sundalo. Bakit naman gagawin sa kanila iyon ng mga sundalo? Tungkulin nila ang protektahan ang mga Pilipino. Baka mga terorista sila?

Nang makapagpahinga siya sa dalampasigan ay tumayo siya upang magtungo sa daungan. Sa gilid niya ay nakita niya ang mga bahay na tinupok ng apoy. Ang isang bahay ay may bangkay sa labas na tustado at may mga abo. Anong nangyari sa kanila?

Habang naglalakad ay hindi niya napigilan na magisip. Ngayong nandito na siya sa Luzon, ano nang gagawin niya? Wala na ang mga magulang niya. Ang susi ng bahay nila ay naiwan doon sa bag ng nanay niya. Kung iisipin naman na may mga zombies na din dito sa Luzon, wala na din ang mga kapitbahay niya. Her classmates and teachers, even her friends, they're all gone.

She wept while walking. Hindi na siya nahiya. Bakit pa siya mahihiya ngayong mag-isa siyang naglalakad para alamin kung anong nangyayari? No one cares.

*Snarling.*

She stopped weeping and stood in silence as the dead started walking towards her. Madami sila at ang lahat ay mabagal maglakad. Saan sila galing?

She got scared and tried to look back but there's nothing to go back to. No one will help her back from where came from. Kinuha ng mga sundalo ang mga kasama niya. Ang isip niya ay dapat nakatuon sa pagsagip sa mga kasama niya. Doon sa daungan.

Kinuha niya mula sa likod ang katana niya at hinawakan ito ng mahigpit. Kagaya ng mga galaw niya kanina, uulitin niya ang nga ito nang may lakas at tapang. She doesn't want to be scared so she lowered her eyes away from the their gaze. That way she can focus on killing them instead of feeling bad about them.

As she approached one of them, she hesitated. Maybe this isn't the way? She tried to look back again while moving backwards but there's no one there. Nobody else can help her except herself.

With force, she struck one right on its face. Then the second one got hit just above its head. I'm good at this.

She started having fun doing it. Killing, I mean. Mula sa dalawa, naging tatlo at higit pa. She's not letting them live because she knows they are dangerous. One like them killed her parents.

She keeps on killing and killing until her body started to feel tired and powerless. It was like her energy has been sucked out of her. Tinignan niya ang mga natitirang mga zombies at napansin niyang madami pa rin ang mga ito. Parang hindi nabawasan ang mga ito dahil habang tumatagal ay dumadami sila.

Exhausted and tired, she just stood there, observing the sea of dead walking towards her. She's getting emotional. Flashbacks started showing her what she have lost. These dead have took everything from her. And maybe now, they'll take her.

She was so ready. Flag of surrender almost risen on her when someone grabbed her wrist from in front and dragged her backwards. She almost tripped. Buti na lang at nakabawi ang kaliwa niyang paa pag-ikot.

"Sino ka?!" Sigaw niya habang hinihila siya.

Hindi nagsalita ang humila sa kanya. Naka-hoodie ito na may mga dugo dugo at amoy niya ang baho nito na tumatama sa mukha niya.

Nang mapansin niyang nakakalayo na sila ay nagpumiglas siya sa pagkakahawak ng tao at nagtagumpay na makabitaw sa pagkapit sa kanya. Tinutok niya sa tao ang katanang hawak niya siya nagtanong muli. "Sino ka?!"

Her sweat running down her skin. Her breathing is starting to get really fast and deep. Pinunasan niya ang noo pababa sa pisngi niya atsaka pinahid ang kamad niya sa soot na pants.