Zombie Outbreak

08: The Ward

"Hindi sila pwede dito, John."

Nakatabi lang si Katie kay Gwen na nakasandal sa pader na katabi ng isang water dispenser. Mula pa kanina ay tulala na ito at hindi nagsasalita. What happened with Paris must've destroyed her. Knowing na namatay ang boyfriend niya dahil sa mga infected sa labas na turns out ay gawa nila Paris.

Mahina niyang siniko si Gwen. "Okay ka lang?"

Akala niya ay hindi ito magsasalita dahil sa kanina pa itong tahimik pero bahagya siyang nagulat nang kausapin siya nito. "Paano natin hindi napansin ang lahat, Katie?"

She noticed Gwen wasn't looking at her when she talked. She still has this composed face na usually makikita sa isang libing. "Hindi ko alam. "

Nag-iba ang tono ng pananalita ni Gwen. "How could you not know? Ikaw yung kasama niya bago niyo ako nakita."

Katie took a moment before she responded. Partly, she felt responsible for the things that have happened. Kung kinompronta niya na sa umpisa palang ay hindi na sana aabot ang lahat sa ganito. She have seen the signs and yet she was deceived.

"Sa loob ng 7 days, mag-isa lang ako. Kanina ko lang nalaman bago tayo nagkita na buhay siya at nasa fire exit. Napansin ko na noong una palang na may mali noong oras na iyon dahil sa pagsunod niya sa akin sa second floor pero hindi ko naisip na tanungin siya kung bakit."

Then they were both quiet again. Walang nagsasalita sa kanilang dalawa at tanging ingay lang ng mga kasama nila sa silid ang maririnig.

"Hindi ikaw ang magdedesisyon sa mga bagay bagay dito, Perla. Bumalik ka sa higaan mo at magpahinga." Madiin na sabi ng lalaki na ang pangalan ay John. John is wearing a scrub suit at may mga duct tape na nakalagay sa mga braso niya. May mga dugo ang scrub nya pero parang hindi ito big deal para sa kanya.

The old woman laughed hysterically before she talked. "Ako lang ba ang may tamang pag-iisip dito? Nakita niyo ang nangyari nakaraan bago tayo napunta dito. Dahil sa mga nakaligtas sa labas na pinapasok mo basta basta, namatay yung ibang mga taong pasyente at bantay na nasa second floor at ground floor. Dahil sa maling desisyon mo, nalalagay sa peligro ang mga buhay namin!"

Medyo nairita naman si John sa kanya at muntik na lumapit. Mabuti na lamang at yung babaeng kasama nila kanina sa baba ay pumigil sa kanya. John looked at Perla with disgust. "Mga tao ito Perla, may buhay! Paano mo naaatim na maging komportable sa kinalalagyan mo kahit na alam mong may mga taong namamatay sa labas?"

Weirdly, Perla laughed softly. It was like what he said tickled her. "Kung alam mo lang." And then she turned her back and walk past the people pabalik sa bed nya. May mga bata na nakaupo sa bed nya at nang makalapit siya ay tinaboy niya ito at muling nagsalita ng malakas, sapat para marinig ni John at ng iba pa. "Bahala kayo. Kung gusto niyo ilagay ang buhay niyo sa kamay ng isang tonto, gawin nyo. Wala na akong pake sa desisyon niyo sa buhay."

The people then dispersed and some came back to their beds. Only few stayed and talked to those who came back from the outside.

John has so much to say pero pinigilan siya ng babaeng nasa tabi niya. "Huwag mo na pag-aksayahan ng oras ang matandang yan, okay?"

He have seemed to calm down when the woman beside him tapped his shoulders like a kid. Hinarap niya si Katie at Gwen na nakikinig lamang sa kanila. "Saan kayo galing dalawa?"

Gwen doesn't feel like talking and Katie noticed it so siya nalang ang nagsalita para sa kanilang dalawa. "Ako si Katie at siya naman si Gwen. Parehas kaming armadong sibilyan bago mangyari ang outbreak." She paused at inalala ang mga nangyari mula sa simula hanggang sa kasalukuyan. "Noong gabi bago ang outbreak, nauna akong umuwi dahil medyo masama ang pakiramdam ko. Then nangyari yung outbreak. Kani-kanina ko lang nalaman na buhay pala si Paris, yung kaibigan namin, at parehas kaming nasa iisang building. Tapos natagpuan namin si Gwen sa isang basurahan nagtatago. Galing siya sa restaurant noon. Tapos ay--"