Chained Under His Possession (Ongoing)

Chapter 15 (SPG)

WARNING!!

(DARK GRAPHIC CONTENT AHEAD; READ AT YOUR OWN RISK)

ARYLL CLARKSON

My head feels like spinning and excruciating in pain. Mariin akong napakapit dito at hindi ko maiwasang hindi mapahikbi. Halos di ko maimulat ang mga mata ko na batid kong namumugto na. Pinilit ko ang sariling bumangon at nilagap ang paningin. My heart pounded in horror upon seeing unfamiliar place. Malawak ang silid na kinaroronan ko. Pinaghalong puti at burgundy ang kulay nito at batid kong elegante lahat ang gamit na nandito patunay ang king size bed na kinalalagyan ko ngayon. Kung sa ibang pagkakataon siguro baka napuri ko pa nang husto ang lugar na to. Pero ang takot at kaba na nanalataytay sa sistema ko ay binura lahat yun.

My tears scroll down to my cheeks. Naipilig ko ang ulo ko at napayakap sa sarili hanggang sa napahagulhol nanaman. Hindi ko alam kung nasan ako. Hindi ko alam kung anong mangyayari sakin sa lugar na to. Natatakot nako! Pero kailangan kong magpakatatag. If I will let my fear consumes me, siguradong mapapahamak din ako tulad ni Kuya.

S-si Kuya. . . A-ano na kayang nangyari sa kanya? Maayos lang kaya ang lagay niya? Ligtas kaya siya? Sana okay lang siya. Hinding-hindi ko mapapatawad ang lalaking iyon kapag nalagay sa panganib ang buhay ni Kuya. Ang sama sama niya!

Kailangan kong makaalis dito. Hindi dapat ako naririto.

Inalis ko ang comforter na nakataklob sa katawan ko at akmang aalis sa kama nang bumungad sakin ang suot ko.

A-anong . . . B-bakit ganito?

My eyes widen. My mouth hanged open as I watch my body covers with nothing but a piece of tiny silk nighties. Anong nangyari sa uniforms ko?

 Sa sobrang tuliro at kaba na nararamdaman ko, hindi ko na namalayan ang pagbukas-sara ng kwartong kinaroroonan ko at pagpasok ng isang tao. My mind is in chaos. Hindi maganda ang kutob ko sa mga nangyayari ngayon.

"Good thing you are finally awake, babe."

My body stilled and stiffened. Bigla kong naramdaman ang galit ko at nawala ang kaninang takot na bumabagabag sakin. Nilakasan ko ang loob ko at nag-angat ng tingin. Nasalubong ko ang walang emosyon nitong mukha habang nagbabagang nakatuon sakin. Sinamaan ko naman to ng tingin.

"YOU!!!!! ANG SAMA SAMA MO!"

Dinuro ko ito para iparamdam ang nangigigil kong galit pero humalakhak lang ito sa ginawa kong pagsigaw. His upper lip moves upward for a mischievous grin.

"Oh please babe. Tell me something I don't know,” he retorted back with rustiness and voice boasting. Parang proud pa siya na masama siya at walang pakielam kung ganoon man siya.

My anger heats up.

"STOP CALLING ME BABE YOU INSOLENT BRUTE."

"Why stop me, hmmm?" Nakangisi pa rin to. "You're mine, you forgot?"

"I AM NOT YOURS YOU PERVERT BRAZEN!" I shouted back at the very top of my lungs. Hinihingal pa kong napasapo sa dibdib ko pero sinigurado kong hindi mawawala ang masamang pagtitig ko rito. I don't care if he'll hurt me for shouting at him.

God, I want to grip his neck for making me feel like a murderer right now.

"Someone’s really grumpy, huh? Don’t know how to calm down?" tila nang-iinis pa nitong tanong. His eyes are shining with amusement. It doesn't even falter with my sharp gazes and stares. How dare him act like as if there's nothing happened? Wala ba siyang konsensya?