Chained Under His Possession (Ongoing)

Chapter 24

ARYLL CLARKSON

“When did I gave you the permission to go out, Aryll? At talagang sa bar pa kayo pumunta ng mga kaibigan mo? Have you gone mad and forget that you are still a minor?”

Napabusangot ako nang dumagundong ang naiinis at galit na sigaw na iyon ni Kuya Ash sa buong salas. Hindi ko agad nagawang makasagot dahil alam kong sisinghalan niya lang ako lalo kapag nagdahilan ako. Eh hindi ko naman talaga kasalanan kung napadpad kami nila Xchia sa bar. We just wanted to celebrate. Bakit ba big deal yun sa kaniya?

“Are you listening to me Aryll? Hindi kaba talaga magtatanda? Gusto mong mapahamak ka? Kayo ng mga kaibigan mo? For goodness sake you are only 15 and you already know how to ditch your class to hang out with your friends?”

“They are not a bad influence if that’s what you’re thinking Kuya. At ilang beses ko bang ipapaliwanag sayo na hindi nga kami nag cut ng class? Half day lang kami kahapon kaya napag-isipan naming magsaya.”

“At napili niyo sa bar? Sa lugar pa talaga na alam mong pwede kang mapahamak? You’re really out of your mind. Pag nalaman ito ni Mommy, sigurado akong alam moa ng gagawin nila sayo.”

“Don’t tell them then.” Naiinis kong ibinagsak ang unan at tumayo sa couch bago asar na sinalubong ang matalim niyang tingin.

“Alam ko na ang ginagawa ko, Kuya. You don’t have to reprimand me and set up rules that I needed to follow just because you think it’ll all be better. Malaki na ko. Alam ko na ang ginagawa ko.”

“You are still a kid, Aryll.”

“I am not, okay? May sarili na kong isip. I can already decide on my own. Kuya hindi sa lahat ng pagkakataon ituturing niyo kong bata nila mommy dahil nakakainis na.”

I vented my annoyance without thinking what would he felt that moment. Alam kong concern lang sakin si Kuya kaya overprotective siya, pero ang hindi ko lang maintindihan ay kung bakit lagi siyang may kinakatakutan sa tuwing malilingat ang atensiyon niya sa isa saming pamilya niya. I don’t know if he’s just ensuring our safety, or just being cautious. Pero nakakainis dahil laging limitado ang nagiging galaw ko.