Chapter 52

486 28 2
                                    

This chapter is dedicated to: RonaldGuerrero and Fatim_Ugh

Ang pagpatak ng isang butil ng pawis galing sa noo ko ang nagsilbing gatilyo upang bumagal ang lahat ng nangyayari sa paligid ko. In my vision, every single thing became bigger and clearer as I loaded my handgun. Ang mga kakampi ko'y naka-itim din 'tulad ko at kasalukuyan silang nakikipagbuno sa mga alagad ni Glen.

I rolled over the ground when Glen fired his gun. Cursing while running towards the shipping containers, I fixed the earpiece and listened to the surveillance team's command.

"Olga, the drone's following you around. Nakikita rito na patungo na rin diyan si Glen," said Bridgette.

"Damn it!" mura ko pagkatingala. Sumandal ako sa container at nag-matiyag ng mabuti.

I could only give a warning shot as our mission was to capture them alive. Ngunit kung tagilid na ang aking sitwasyon, maaari kong daplisan ng bala si Glen sa kanyang binti.

"Give me a sec," sabi ko kay Bridgette nang nakarinig ng mga yapak sa 'di kalayuan.

Dahil sagabal sa aking paggalaw, hinubad ko 'yung hoodie at ang naiwan ay 'yung itim na mid sleeve fitted t-shirt na napapaibabawan ng bulletproof vest. Getting my shit together, I ran again as Bridgette was giving me the directions.

"Lumiko ka sa kanan—" Nagbago ang isip ni Bridgette. "Mali! Mali! Dead end na pala diyan! Kumaliwa ka!"

Sinunod ko ang utos niya at mas binilisan ang pagtakbo. Aside from her, our commander and the other officials were inside of one of these shipping containers, which served as the surveillance area. Glen was also shouting at me from behind, so I couldn't look back as it would only slow me down.

I heard another order. "Kaliwa ulit..."

Kumaliwa ako at 'agad inabot 'yung hook ng crane. Sa pinakadulo na ito, malapit sa dinaanan ko kanina. It was more darker and dangerous in here. I also heard men's voices from outside—one of them was very familiar and it somehow gave me strength.

Stepping my right foot onto the hook, I held the main hoist line as tight as I could. I signaled the operator and he slowly lifted me up. Ngunit hindi pa man tuluyang tumataas ay nahulog na ako nang hatakin ni Glen ang kaliwang paa ko. Sa aking pagkadapa, nabitawan ko 'yung baril at sinubukang abutin 'yon. I also lost the earpiece.

"Putang ina mong babae ka! Saan ka pupunta, ha? Akala mo makakatakas ka ng gano'n-gano'n lang?! Isusunod pa kita sa tatay mo!" he screamed as he stepped on my legs.

The pain had weakened me. Itinukod ko 'yung mga siko ko sa lupa at ginamit ang natitirang lakas para kumawala. As I rolled over, now facing him, I kicked his crouch and stood up immediately.

"Aray! Tang ina ka talaga!" he pulled my hair before I could even reach for the gun.

Pumihit muli ako paharap sa kanya bago sinapak ng malakas ang kanyang mukha. He almost lost his balance as he touched his right cheek where my fist had landed. Hindi ko siya hinayaang makabawi at 'agad ko siyang sinalisihan. Hawak ang kanyang braso ay napunta ako sa kanyang likuran. Facing the other side, I carried him with all my might and threw him on the ground.

"Ah! Putang—" ngiwing-ngiwi ang mukha niya habang namimilipit sa sakit.

Yes, I just broke his left arm. But I wasn't done yet.

Kneeling on his stomach, I punched him again. "Para 'yon sa tatay ko!" And again and again. "Para naman 'yon sa mga inosenteng buhay na kinuha mo!"

Seeing the blood gushing down his face, I burst into tears. Anger rushed through my veins as I continued to punch him. He was choking, but I couldn't care less. Hinugot ko 'yung posas mula sa likurang bulsa ng aking pantalon at isinuot 'yon sa mga kamay niya. Sa pagtayo ko ng maayos, hinila ko ang mga braso niya. Maglalakad na sana kami pabalik sa sentro ng bakbakan kung nasaan ang aking mga kasamahan, ngunit narinig ko ang pagngisi niya.

Gunned Down (Chasing Dreams Series #4) | C O M P L E T E D Where stories live. Discover now