Adam Ol

Bölüm 13: Geri Dönüşüm

#geridönüşüm

#ratay

#fatkan

#secahit

#mesin

#balhan

#çağatayranayıkıskanıyor

Etiket için bu paragraf. İyi okumalar bebeğim sistolarım ressamlık karşimleri.

Beğeni yapmadan geçmek yok. Yorumsuz alan bırakmıyoruz. İthaf isteyen kendini göstersin bebekler.

"Her sene bu gece iki viski içiyorum ama ben ölmüyorum," dedi ağlamaya devam ederken, "Abimi aldı toprak ama beni almıyor."

Bizim evimizde ben kendimi bildim bileli çöpler ayrılırdı. Geri dönüşüm olacak kağıt, cam, plastik maddeleri annem ayrı bir kutuya doldurur her hafta belli günlerde dışarıya çıkarırdı. Çünkü dünya değerliydi. Geleceğimiz için bu bizim boynumuzun borcuydu aslında da bir çok insan bunu yapmıyordu. Keşke herkes yapsaydı. Ve keşke her şey gerçekten geri dönüşüm şeklinde olsaydı.

Mesela Kıvanç abiyi geri dönüştürmek isterdim. Tamam o çöp demiyorum ama her şeyin geri dönüşmesini isterdim işte. Sırf şu çocuk ne kadar saçma bir insan olursa olsun ağlamasın diye geri dönüşmesini isterdim. Ama bu saatten sonra ne yaparsak yapalım geri dönüşemezdi.

Toprak içine aldığını geri vermiyordu. Bir fidanın kökünü içine alıp yeşertir ve büyütürdü ve fakat fidan bir insansa onu çürütürdü. Geri dönüşümde bazı atıklar toprakta yok olmuyordu. Kafam allak bullaktı. Çöplerin bazılarını çürütmüyordu, insanları çürütüyordu. Ama ruhumuzda çürümüyordu.

"Daha iyi misin?" diye sordum dakikalar sonra. Kollarımı falan üzerinden çekmiştim. Sabaha kadar böyle duracak değildik. 

"Hiçbir zaman yeterince iyi olmayacağım." O kadar net konuşuyordu ki ne gözü görüyordu ne kulağı duyuyordu. Ona söylemek istediğim bir kaç vardı. Söyleyip eve gidecektim. Belki hatırlamayacaktı bile ama yine de söylemekten geri kalmadım. İçimde kalmasındı.

"Geri dönüşüm güzel şeydir Demir Han. Bir ağacı kesip kağıt yaparsın, kağıt geri dönüşüme girer ve tuvalet kağıdı olur. Yani ağaç kesilince ümit kesilmez. Nefes aldığı sürece veya nefes verdiği sürece hep bir umut olur. Mesele, geri dönüşümün gerçekleşip gerçekleşmeyeceği. Bu sebepten dolayı önce ne yapmak istediğine kadar vermeli, hedeflerini koymalı herkes."

Ben söylediğim her şeyin açıklamasını biliyordum ama o kafayı tertemiz bulmuş olduğu için anca suratıma mal mal baktı. Sonra kalkıp eve geçmeye başladım.

İnsan nefes aldığı sürece her zaman bir umut olurdu. Ben ölümü çabuk kabullenirdim mesela. Neden mi? Çünkü artık onun için yapılacak tek şey dua etmekti. Ama nefes alan her canlı için bir umut devam ediyordu. Elimizden çok daha fazlası gelirdi. Demir Han muhtemelen abisinin ilk öldüğü zamanlarda böyle değildi. Tahir amca bu araştırma meselesine karıştığı için sırf babasına inat böyle olmuştu. Kıvanç abide neye kızdıysa beterini yapmıştı. Yapmaya da devam ediyordu. Ama bir kağıt parçası, bir cam şişe, bir su şişesi bile geri dönüşebiliyorken nefes alan bir insan neden dönüşemezdi ki? Elbette dönerdi. Bir yolu bulunurdu.

Ve sabaha kadar uyumamış, gün ağarırken kalkıp giyinmişti bu kızcağız. Gruptan bir sürü mesaj geliyordu. Elleri çok acıyormuş. Mesajı zor yazıyorlarmış falan. Beni ilgilendirmiyordu. Neticede hepsi işin ciddiyetini anlıyorlardı.