Keyifli okumalar...
Ağrıyan başım ve ona ek olarak ağrıyan boğazım nefes almamı zorlaştırdı. Zorla aldığım nefesten dolayı korkuyla gözümü açtığımda ışık, gözlerimi geri kapatmama neden oldu.
"Can şenliğim..." tanıdık ses kulaklarımı doldurdu. Gözlerimi bu sefer kırpıştırarak açtım. Görüş açıma anında giren Tolgayla ifadesizce ona baktım. Anlamaz bakışlarımla yüzünü inceledim. Korkuyla karışık sevinçli kahveleri bana bakıyordu. "İyi misin güzelim?"
Ağrıyan boğazıma tezat sesim güçlü çıktı. "İyiyim," dedim. "Ne oldu?" bakışlarımı ondan çekip etrafı inceledim.
Annem, Selma anneler, Ferhatlar, Gökdeniz, Ekin ve Bahadır. Hepsi yattığım yatağın etrafına dikilmiş tedirgin bakışlarla bana bakıyorlardı.
Herkesin üstü son derece şıktı. Elbiseler, takımlar, makyajlar... sakince düşünmeye çalıştım. Elim karnıma giderken tüm taşlar yerine oturur gibi zihnimdeki tüm görüntüler geri geldi.
"Sadem..." diyebildim kısık sesle. Tolga tebessümle elini elimin üstüne koydu. "İyisiniz," dedi son derece emin ses tonuyla. "İkiniz de."
Düğün, aşermem, evde çıkan yangın... zihnimdeki tüm görüntüler tek tek gözümün önüne geldi. Nefes alamayışım, korkudan titreyişim, ağlayarak Tolga'yı aramam. Hepsini tekrar hatırlamam yine nefes almamı zorlaştırdı.
Derin nefes almaya çalışırken tekledim. "Burçin!" annemin korku dolu sesiyle ona döndüm. Ayak ucumdaki yerinden kalktığı sırada yavaşça kafamı salladım. "İyiyim," yerimde doğrulmaya çalışarak, "Eve gitmek istiyorum," dedim.
"Biraz daha kalman-"
"Eve gitmek istiyorum Tolga," son derece kesin ve sert çıkan sesime karşılık aldığım tavır, ısrar etmemesi gerektiğini anladı.
Tolga odadan ayrılırken üstümdeki örtüyü çektim. Elçin ve Ekin anında yanımda bitti. Kalkmam için yardımcı olacakları sırada giren hemşire ve doktorla bakışlarım kapıya kaydı. "Burçin Hanım," dediğinde doktor konuşmaması için söze girdim.
"Eve gitmek istiyorum."
"Serum bitmedi."
Elimin üstündeki bandajı çıkarırken, "İlaç verirsiniz," deyip geçiştirdim. Odadaki sessizlik benim buz kesmiş tavrıma bütünleşiyordu resmen.
Hemşire gelip serumu çıkardı. Kızlara tutunarak yerimden kalktım. Dönen başımı aldırış etmeden üstümü inceledim. Yer yer grimsi siyahımsı renkler bulunuyordu pijamamın üstünde.
Odadan çıkan hemşire ve doktorun ardından Tolga girdi. Koluma girerek yürümeme yardımcı oldu. "Gidelim," dedi sadece.
Kafamı hiçbir yere çevirmeden dümdüz önüme bakarak hastaneden çıktık. Arabaya adım attığım sırada annem ve Selma anne yanıma geldi. "Ev halledilene kadar bizde kalın," diyen Selma anneye baktım. Annem de ona benzer bir şeyler söylediği sırada arabaya binmiş Tolga araya girdi.
"Ev düzenlenene kadar çiftlik evinde kalacağımızı söylemiştim anne."
Kimse bir şey demeyip yerlerine geçtiğinde bağladığım emniyet kemeriyle arkama yaslandım. Araba hareket ettikten sonra bacaklarımın üstünde birleştirdiğim elimi elinin arasına aldı Tolga.
Benim yol boyunca gıkım çıkmazken Tolga sık sık elimin üstüne parmaklarıma minik öpücükler kondurmuştu.
Transta gibiydim. Nasıl davranacağımı nasıl konuşacağımı ne diyeceğimi bilmiyordum. Sadece içimden ne geliyorsa öyle hareket etmek istiyordum.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
KAMELYA ÇİÇEĞİM - Tamamlandı
Чиклит"Ne güzel şeysin sen," gözlerini kapatıp derin nefes aldı. Gözlerini açmadan konuşmasını sürdürdü. "Kokun, bakışın, sesin, sevgin... Hepsi o kadar güzel ve özel ki." Gülümsemem daha da büyüdü. "Sen güzel baktığın için öyledir o," gözlerini açtı. Her...
