Chapter -52

7.2K 1K 41
                                    

Zawgyi

ေနာက္တစ္ေန႔ေရာက္ခ်ိန္မွာ ဒန္နာရီဟာ သူရဲ႕ဖခင္ျဖစ္တဲ့မက္စ္ဆီကို သြားေတာ့သည္၊မနက္ခင္းမွာ ေတြ႔ဆံုေပမယ့္ ဇီႏိုနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီးေနာက္မွာ ဒန္နာရီဟာ အျခားနယ္ပယ္တစ္ခုကို သြားရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ေတာ့သည္၊

"ကေလးက တကယ္ပဲ အဲ့ေနရာကို သြားခ်င္တာလား"

"ဟုတ္တယ္... အေမရဲ႕စာအုပ္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့ကိုယ္ေနရာကို ကြၽန္ေတာ္ သြားခ်င္တယ္"

အီဆိုနာနယ္ေျမနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ဒန္နာရီသိခ်င္စိတ္ေတြဟာ အျမဲျပင္းထန္ခဲ့သည္၊သူ႔မိခင္ရဲ႕စာအုပ္ထဲမွာ မွတ္ခ်က္ေလးတစ္ခုကို ဒန္နာရီေတြ႔ခဲ့ရၿပီး ထိုမွတ္ခ်က္ရဲ႕အဓိပၸါယ္ေပၚမူတည္ၿပီး ႐ွာေဖြဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၿပီးၿပီျဖစ္သည္၊

"တစ္လံုးတည္းေသာၾကယ္၊မဆံုႏိုင္တဲ့ပန္းႏွစ္ပြင့္၊မရပ္တန္႔ႏိုင္ေသာေအးခ်မ္းမႈ၊မကုန္ဆံုးႏိုင္ေသာ ေလာဘတရား" ဒီစာသားေတြဟာ ထိုမွတ္စုထဲက တစ္ပိုင္းတစ္စသာျဖစ္သည္၊

"တစ္လံုးတည္းေသာၾကယ္ဆိုတာ လမ္းျပၾကယ္ကို ဆုိလိုတာပဲ...၊" မက္စ္ရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဒန္နာရီဟာေခါင္းညိတ္လိုက္သည္၊အီဆိုနာနယ္ေျမဟာ ေျမာက္အရပ္မွာ တည္႐ွိလိမ့္မည္၊

"မဆံုႏိုင္တဲ့ပန္းႏွစ္ပြင့္..." ဒန္နာရီလည္း ထိုအေၾကာင္းအရာကို မသိေပ၊ဒါေပမယ့္ သူရဲ႕ဖခင္ဟာလည္း ဗဟုသုတႂကြယ္ဝသူတစ္ေယာက္သာျဖစ္သည္၊

"ဒါက အင္ပါယာႏွစ္အင္ပါယာကို ေျပာတာျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္၊ ေျမာက္အရပ္ဘက္မွာ ႐ွိတယ္..." မက္စ္ဟာ ခ်က္ခ်င္းထရပ္လိုက္ၿပီး စာလိပ္တစ္လိပ္ကို ယူကာ ျဖန္႔လိုက္သည္၊ဒါဟာ ကမၻာေျမပံုတစ္ခုသာျဖစ္သည္၊

" အီ႐ူရယ္(မီးေတာက္ပန္း) နဲ႔ ႏို႐ူရယ္(ေအးစက္ေသာေရပြင့္) အင္ပါယာ  ဒီႏွစ္ခုျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္ "

"သူတို႔ၾကားမွာ တည္႐ွိေနတာလား...၊ မရပ္တန္႔ႏိုင္ေသာေအးခ်မ္းမႈ...ကြၽန္ေတာ့္အထင္မွာေတာ့ အလင္းေက်ာင္းေတာ္ကို ဆုိလိုတာလား..." ဒန္နာရီစကားေၾကာင့္ မက္စ္ဟာေတြးေတာလိုက္သည္၊ ထိုေနာက္ သူဟာ ေျမပံုကိုၾကည့္ေနလိုက္သည္၊

အမတ္ႀကီးရဲ႕အပယ္ခံသား (အမတ်ကြီးရဲ့အပယ်ခံသား )Where stories live. Discover now