အမတ္ႀကီးရဲ႕အပယ္ခံသား (အမတ်ကြီးရဲ့အပယ်ခံသား )

Chapter -87

Zawgyi

ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ့ ဒန္နာရီတို႔ဟာ ဆရာမုရွီမွာထားတဲ့အတိုင္း ႐ုပ္ထုႀကီးေရွ႕မွာေစာင့္ေနၾကေတာ့သည္၊သူတို႔ဟာ ႐ုပ္ထုႀကီးကိုၾကည့္ရင္း အလြန့္ကိုစိတ္ဝင္စားေနေတာ့သည္၊

ထိုခ်ိန္မွာ သူတို႔နဲ႕အတူ စာေမးပြဲေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားသစ္အဖြဲ႕ဟာလည္း ေရာက္လာေတာ့သည္၊ထိုအဖြဲ႕ကလည္း ဆရာမဂ်ဴယာစကားေၾကာင့္ ႐ုပ္ထုေရွ႕ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္၊သူတို႔ဟာလည္း ဒန္နာရီတို႔အဖြဲ႕ကိုျမင္ေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ဟာ မနာလိုၾကသလို တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အားက်ေနၾကေတာ့သည္၊

အန္ဒီးယားကလည္း ဒန္နာရီကို မနာလိုစြာစိုက္ၾကည့္ေနေတာ့သည္၊သူက ပထမက ဒန္နာရီေျမာက္ဘက္ကိုသြားခ်ိန္မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနၿပီး ဒန္နာရီစာေမးပြဲမွာ က်ဆဳံးပါေစလို္ ဆုေတာင္းေနခဲ့သည္၊ ဒါေပမယ့္ သူေ႐ြးခ်ယ္တဲ့လမ္းမွာ ေမွာ္သားရဲေတြကို ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရၿပီး အႀကိမ္ႀကိမ္တိုက္ခိုက္ခံခဲ့ရသည္၊ေနာက္ဆုံးမွ သူတို႔ဟာ ေက်ာင္းေတာ္ဆီ ဆြဲေခၚခံလိုက္ရၿပီး အႀကီးအမႉးေတြဟာ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရတဲ့ေက်ာင္းသားသစ္ငါးဦးကို ခ်ီးမႊမ္းေနခ်ိန္မွာ သူ(အန္ဒီးယား)ကေတာ့ ၾကည့္ေနခဲ့ရသည္၊

သူငယ္႐ြယ္တည္းက ဒန္နာရီနဲ႕ယွဥ္ရင္ အစစအရာကာသာယာခဲ့သည္၊အင္ပါယာရဲ႕အိမ္ေရွ႕စံမင္းသားကအစ ဧကရီကလည္း သူ႕ကိုသာ မ်က္ႏွာသာေပးခဲ့သည္၊ၿမိဳ႕ေတာ္မွာလည္း လူတိုင္းဟာ သူ႕ကိုအားက်ေငးေမာေနတတ္ၾကသည္၊ဒါေပမယ့္ ဒန္နာရီေပၚလာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း သူဟာ ဒန္နာရီေလာက္ မေတာက္ပသလိုခံစားရသည္၊

အန္ဒီးယားဟာ ဒန္နာရီကို မုန္းတီးစြာစိုက္ၾကည့္လိုက္သည္၊သူကလည္း ေမွာ္အေစာင့္အေရွာက္ေတြရဲ႕ေ႐ြးခ်ယ္မႈကို ရခ်င္သည္၊ဘာေၾကာင့္ သူ႕ကိုက် မေ႐ြးခ်ယ္ရတာလဲ၊

အန္ဒီးယားရဲ႕ႏွလုံးသားမွာတြယ္ၿငိေနတဲ့အနက္ေရာင္အလုံးဟာ တေျဖးေျဖးလႈပ္ရွားေနေတာ့သည္၊ဒါကိုေတာ့ အန္ဒီးယားဟာမသိခဲ့ေပ၊

"မင္းတို႔ေရာက္လာၿပီပဲ" ထိုခ်ိန္မွာ ဆရာမုရွီနဲ႕ဆရာမဂ်ဴယာဟာ ေရာက္လာေတာ့သည္၊သူတို႔ဟာ ရိုေသစြာႏူတ္ဆက္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာ ဆရာမုရွီဟာ စၿပီးေျပာလာေတာ့သည္၊