លោកស្រី ហ្គូហ្សិន លើកដៃគក់ដើមទ្រូងចង់តែស្រែកឱ្យក្អួតឈាមស្លាប់ ព្រោះឥរិយាបទកូនប្រុស លូកលាន់ក្មេងបម្រើសេវាកម្មក្នុងហាងអាហារយ៉ាងប្រហើន។ ចិញ្ចឹមតែខ្លួនឯងមិនអស់ចិត្ត នៅជួយរុញប្រុសមកឱ្យម៉ែជួយចិញ្ចឹមម្នាក់ទៀត អាក្រក់អាក្រីសម្បើមឫកណាស់។
“ថេយ៉ុង អើយ ថេយ៉ុង យើងព្រឺអស់ពេញទាំងខ្លួន វាលូកលាន់គ្នាធ្វើដូចមើលមិនឃើញក្បាលយើងជាម៉ែវាសោះអាកូនចោលម្សៀតនេះ!” គាត់រអ៊ូរងូវៗជេរកូនញែតៗថែមទាំងគ្រញែងខ្លួន ដើរចុះមកជាន់ខាងក្រោមរកទឹកផឹកបន្ធូរអារម្មណ៍បន្តិចសិន។
“លោកស្រីអញ្ជើញពិសារទឹក..”
“ហើយនេះ..នាងយកទឹកសមកឱ្យយើងផឹកមែនទេ? យកស្រាវិញ យកស្រាមក យើងនេះប្រមឹកហៅលែងឮហើយ ដាក់ទឹកកកផង ក្តៅស្អុះស្អាប់ ស្ងួតកសម្បើមណាស់!”
“នេះលោកស្រី ចិត្តត្រជាក់ៗ!!” បុគ្គលិកម្នាក់ប្រញាប់លើកកែវទឹកកកកនិងស្រារស់ជាតិពិសេសបំផុតទៅឱ្យគាត់។
“ល្វីងមុខ!” ប្រអប់ដៃដ៏ចំណាស់ ចាប់លើកកែវស្រាក្រេប វីសស្គីរស់ជាតិល្វីងផ្អែមក្នុងមាត់ ឱ្យតែបានស្រាចូលមាត់ជាតិនោះជាតិប្រមឹកស្រវឹងខួបហៅលែងឮទៅហើយ។
ខាងក្នុងបន្ទប់ការិយាល័យ
ថេយ៉ុង អង្គុយព្រលែងរាងកាយស្រាតននលគកឡើងអង្គុយអុកញាប់ស្អេកចង្កេះគ្រវីគ្រលែងពីលើភាពរឹងមាំ ជុងហ្គុក យ៉ាងសប្បាយ នឹកអើយសែននឹក ខានបាននៅជិតគ្នាពេញមួយថ្ងៃអារម្មណ៍ហេងហាងព្រឺរងារពេញទាំងខ្លួនសម្បើមណាស់។
“អឹស..អឹម..អាស៎ៗ!” រាងតូចសក់បះកន្ទ្រើង ប្រឹងលើកដាក់ត្រគាកអុកញីញក់កូននាគតូចសង្ហាមិនឱ្យរបូតចេញពីរូងល្អាងស្នេហ៍ដ៏ក្តៅគគុកមួយនេះបានឡើយ។ ត្រគាករបស់គេបោលសម្រុកអុកលឿនញាប់បីដូចជាម៉ាស៊ីនពូកែណាស់ រីឯដើមទ្រូងតូចច្រមិចៗរបស់ខ្លួនក៏បានបណ្តោយឱ្យបុរសសង្ហាបឺតជញ្ជក់ក្នក់ក្នាញ់ញាំយ៉ាងឆ្ងាញ់មាត់ផងដែរ។
“យើងនឹកឯងស្ទើរតែស្លាប់ទៅហើយ!” មិននិយាយតែមាត់ ប៉ុន្តែអណ្តាតដែលសើមក៏រលាស់ទៅលើប្របេរមាត់រាងក្រាស់លិឍឈ្លេញឈ្លីយ៉ាងគឃ្លើន។
