ជុងហ្គុក អង្គុយស្ងាត់ស្ងៀមខាងក្នុងបន្ទប់ខន់ដូ តែវាជាបន្ទប់ដាក់សម្ភារៈការងារតែប៉ុណ្ណោះ គេអង្គុយម្នាក់ឯងស្ថិតខាងក្នុងបន្ទប់ដ៏ត្រជាក់ល្ហឹម ពុំមាននរណាផ្សេងទៀតឡើយ ប៉ុន្តែក្រោយមកក៏បានប្រទះឃើញអំពីវត្តមាននាង ខារ៉ា ទើបតែដើរចូលមកជាមួយនឹងអីវ៉ាន់រយីករយោកយួរសំពីងសំពោងជាប់នឹងដៃ តែនាយពុំបានខ្វល់យកចិត្តទុកដាក់ ដ្បិតនោះជាការងាររបស់នាង នាយក៏មិនបានជួយឈឺឆ្អាលទៅជួយលើកទុកដាក់ឱ្យដែរ។
“ចំជាគ្មានចិត្តពិតមែន!” ខារ៉ា រអ៊ូរងូវៗក្នុងចិត្ត ហើយរហ័សរហួនដាក់អីវ៉ាន់ចុះ ព្រមទាំងដើរចូលទៅអង្គុយទល់មុខ ជុងហ្គុក ដែលកំពុងផ្តោតខ្សែភ្នែកសម្លឹងមើលអេក្រង់កំព្យូទ័រតែម្យ៉ាងគត់។
“លោកចង់ញាំទឹកក្រូចទេ?” នាងធ្វើជាសួរទាញយកចំណាប់អារម្មណ៍អ្នកកំលោះរូបស្រស់។
ជុងហ្គុក ងើបមុខចេញពីអេក្រង់កំព្យូទ័រ ហើយគ្រវីក្បាលហាក់មិនស្រេកឃ្លានឡើយ។
“អត់ទេ!” នាយឆ្លើយចប់តាំងចិត្តរៀនធ្វើការងាររបស់ខ្លួនបន្ត។ ចំណែកឯនាង ខារ៉ា ខាងណោះបានត្រឹមអង្គុយស្ងៀមធ្មឹងៗ ព្យាយាមចាប់សង្កេតសម្លឹងមើលចំហៀងផ្ទៃមុខបុរសឈាមត្រជាក់ទាំងឫកពាឃ្នើសចិត្ត។
“អ៊ីចឹងលោករៀនយល់ពីការចេញវិក្កយបត្រប្រចាំខែទៅចុះត្រូវចាប់ផ្តើមពីត្រង់នេះណា!” ខារ៉ា រៀបចំឯកសារដែលមានសំណេរពន្យល់ណែនាំអំពីការងារទៅបង្ហាញឱ្យ ជុងហ្គុក បានមើលលំអិតបន្ថែម។
“ខ្ញុំយល់ហើយ!” មិនទាន់បានពិនិត្យមើលឱ្យចប់ចុងចប់ដើមផង គេស្រាប់តែឆ្លើយម៉ាំងទៅកាន់នាងវិញ នាំឱ្យទឹកមុខនាងជើងល្អប្រែជាមិងមាំងៗខុសប្លែក។
“តែ..”
“ខ្ញុំប្រាប់ថា ខ្ញុំយល់ហើយ ថ្ងៃនេះបើមករៀនតែប៉ុណ្ណឹងទេ ខ្ញុំសុំទៅផ្ទះវិញហើយ ព្រោះមានការរវល់បន្ទាន់!”
“នៅមានការងារច្រើនទៀតណាស់ លោកមិនអាចបញ្ឈប់វាត្រឹមរយៈពេលប៉ុណ្ណេះបានទេ!” ខារ៉ា ចាប់ផ្តើមស្រែកគំហកហើយស្រវាចាប់ដើមដៃប្រុសកំលោះយ៉ាងជាប់ ដោយមិនភ្លេចដើរខិតចូលទៅកៀកជិត ហើយយកដើមទ្រូង Cup-C ទំហំ ៣៥ របស់នាងទៅប៉ះកកិតនិងដើមដៃធំមាំទាំសំដែងចរិតឫកពាមាយាស្រី ដ្បិតនាងជាកូនស្រីម្ចាស់ជំនួញលំដាប់ប្រទេស មានទាំងតម្លៃ មានទាំងកិត្តិយសខ្ពង់ខ្ពស់ខ្លាំងប៉ុណ្ណាក៏មិនអាចទាក់ទាញចិត្តគំនិតរបស់គេឱ្យងប់ងល់ខ្វល់ពីវត្តមានរបស់នាងបានដែរ។
