Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Cornflower ni JomGamerland, winner ng Remembering November Love 2022 ng WattpadRomancePH
Cornflower
JomGamerland
Nakatulala ako sa bintana ng kotse. Pinagmamasdan ang iba't ibang ilaw sa mga dinadaanan naming poste habang lumulubog ang araw. Ganito pa rin sa EDSA, walang pinagbago. Sa pagdaan ng bawat minuto ay isa-isa nang nagsusulputan ang mga tala. Bumabati na tila nangungusap na huwag ko nang ituloy ang binabalak ko.
"Hindi mo naman kailangan gawin ito, Luke," saad ni Theo.
Bagamat isang taon na kaming magnobyo, hindi ko pa rin magawang suklian ang pagmamahal niya nang buo. Ang pagmamahal na ibinigay ko sa ibang tao sampung taon na ang nakalipas. Pagmamahal na nawala lamang dahil sa kapusukan. Dahil sa tawag ng laman. Dahil sa mahinang kalooban na nagpadaig sa tukso. Dahil sa kabiguan ng dati kong kasintahan.
"Ayos lang ako," pagsisinungaling ko. Inilihis ko ang aking tingin. Sa bintana muli ako napalingon nang muling umandar ang aming sinasakyan. "Hindi na nga tayo umabot sa kasal nila, pati ba naman wedding reception liliban tayo?"
Hinigpitan niya ang hawak sa aking kamay sa pagtatangkang damayan ako. Pinilit kong ngumiti. Ngunit hindi ko mapigilang isipin na ang dati kong nobyo ang kahawak-kamay ko.
Bahagya kong nakita si Patrick sa lalaking katabi ko. Wala pang isang segundo na tila siya mismo ang kahawak ko. Magaspang ang palad, mainit at matikas hindi gaya ng kay Theo. Mabilis akong tumingin sa malayo. Hinatak ko ang aking sarili pabalik sa reyalidad mula sa anumang ulap na nililiparan ko.
Nagsuot ako ng headset. Tinangka kong paandarin ang radyo sa aking cell phone sa halip na pakinggan ang listahan ng mga itinago kong kanta. Ngunit tila mapaglaro ang tadhana, umalingawngaw sa aking mga tainga ang mga awiting puno ng panghihinayang.
Lalo akong napahawak sa aking nobyo. Isang bagay na nagpakurba sa kanyang mga labi. Ngunit sa aking diwa ay ipinagdarasal ko na si Patrick ang kahawak-kamay ko. Ang nasayang na pagkakataon. Ang napanis na pag-ibig. Ang itinapong pagmamahalan.
Natapos ang aking mga pinakikinggan eksakto nang dumating kami sa wedding reception. Puno ang paligid ng makukulay na lobo. Maayos na nakahilera ang mga magagandang bulaklak. May mga liryo sa entrada, may mga mirasol sa mga tarangkahan, samantalang mga pulang rosas naman ang nagkalat sa entablado. Ang palumpon na hawak ng babaeng ikinasal na ipinapakita sa projector ay puno ng mga bughaw na bulaklak. Magagandang bulaklak na hindi basta-basta makikita kung saan.
"Cornflower," bulong ko.
Bahagya akong napangiti. Pamilyar sa akin ang mga bulaklak na iyon. Mga bulaklak na bahagi ng isang magandang alaala. Mga alaalang akala ko ay itinapon ko na ngunit heto at bumubulaga sa aking mukha. Natigilan akong saglit bago pumasok sa venue.
