The Decade of Deep Love (Persian Translation)

سخن آخر:

Zhin:
امیدوارم از خوندن این رمان لذت برده باشید. این قصه برام پر از درس زندگی بود؛ اینکه هیچ چیز ابدی نیست، اینکه دنیا و عشق شبیه اون چیزهایی نیست که تو افسانه‌ها می‌خونیم. بزرگترین دروغی که ما آدما به خودمون می‌گیم این عبارته که به خوبی و خوشی زندگی کردن! خیلی از قصه‌ها و خیلی از آدمای اطرافمون فکر می‌کنن با گفتن عاشقتم و دوستت دارم دیگه تمومه. نه در واقع اینجا دقیقا شروع کاره! اینجا جاییه که باید ثابت کنی واقعا عاشقی و واقعا وفاداری. بنظرم توی این داستان همه به نوعی مظلوم و در عین حال گناهکار بودن. رشته اشتباهات کوچیک یه فاجعه بزرگ به بار میارن و دقیقا توی این رمان هم همین اتفاق افتاد. هرگز کسی به تنهایی مسئول یه اتفاق نیست اما این هم دلیل نمیشه که بار گناهانمون رو بندازیم رو دوش بقیه. به قولی دنیا چرخ گردونه! هرکسی هر کاری بکنه نتیجه‌اش رو می‌بینه. عشق دردناک و در عین حال لذت بخشه!
امیدوارم شمایی که دارین این رمان زیبا رو می‌خونین مواظب قلب‌های پاکتون باشین.
در پایان اینم بگم موقعی که خوندن این رمان رو شروع کردم، با شعر زیبای «ماهی» از جناب فاضل نظری رو به رو شدم و حس کردم شبیه حرف‌هاییه که ژیشو می‌خواست به جیانگ بزنه. برای همین میخوام با شما هم به اشتراک بذارمش:
من که در تنگ برای تماشای تو دارم
با چه رویی بنویسم غم دریا دارم
دل پر از شوق رهاییست، ولی ممکن نیست
به زبان آورم آن را که تمنا دارم
چیستم؟! خاطره زخم فراموش شده
لب اگر باز کنم با تو سخن‌ها دارم
با دلت حسرت هم صحبتی‌ام هست، ولی
سنگ را با چه زبانی به سخن وا دارم؟
چیزی از عمر نمانده‌ست، ولی میخواهم
خانه‌ای را که فرو ریخته برپا دارم

Falasha:
حقیقتش وقتی به آخراش رسیدم دیگه نمی‌کشیدم ترجمه کنم و خیلی جاها رو با گریه ترجمه کردم و حتی به فکرش بود که ول کنم، ولی یادم افتاد از این دسته افراد کم تو دنیا نیستن. امیدوارم با خوندن این داستان فهمیده باشین که گاهی برای جبران اشتباهاتمون خیلی دیره، سعی کنید تا می‌تونید دل کسی رو نشکنین.
با اینکه تو خود داستان گفته نشد ولی از چند جا خوندم بعد این نامه ونشو نتونست با غم ازدست دادن ژیشو کنار بیاد و خودکشی کرد.
و در آخر مرسی از وقتی که گذاشتین برای خوندن این داستان و بدونین همتون رو خیلی دوست دارم!