ပြိုင်ဘက်ကင်းမိုးကောင်းကင်သိုင်း၀ိဉာဥ်(ကျွင်းရှောင်ယောက်) Book 1

691 - 695

အခန်း ( ၆၉၁ ) ရှေးဟောင်းနန်းတော်သို့ သွားရောက်ခြင်း။

အိမ်တစ်ခုလုံးတွင် လေထုက လေးလံနေသည်။

ပတ်ဝန်းကျင်မှ ဟွမ်ကျေးရွာ၏ ရွာသူရွာသားများသည်လည်း လက်မခံနိုင်ဘဲ ဝမ်းနည်း‌နေသည့်အမူအရာများ ရှိနေကြ၏။

သူတို့က ရှေးဟောင်းမြင့်မြတ်ခန္ဓာ၏ နန်းတော်စောင့် အဆက်အနွယ်များ ဖြစ်ကြသည်။
   
သူတို့၏ အဆက်အနွယ်များက ရှေးဟောင်းမြင့်မြတ်ခန္ဓာနှင့် မြင့်မြတ်သောဘုန်းအသရေကို အတူတကွ မျှဝေခံစားခဲ့ရ၏။

ယခုမူကား၊ ဤမျှ ဝမ်းနည်းစရာကောင်းသော အဆုံးသတ်အချိန်ကို ရောက်ရှိလာခဲ့ပြီ။

နင်ချန်သည်လည်း လက်သီးကို တင်းတင်းဆုပ်လိုက်သည်။
   
သူက အသက်ငယ်သေးသော်လည်း အကြောင်းရာများစွာကို သိပေသည်။

နင်သဲဖာသည် သူတို့ငယ်ငယ်လေးကတည်းက ရှေးဟောင်းမြင့်မြတ်ခန္ဓာ၏ ဘုန်းတန်ခိုးကြီးခြင်းနှင့် ဂုဏ်သိက္ခာမြင့်မားသော သမိုင်းကြောင်းကို ပြောပြပေးခဲ့သည်။

သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်ထဲတွင်လည်း ရှေးဟောင်းမြင့်မြတ်ခန္ဓာ သွေးများ ရှိ၏။

ထို့ကြောင့်ပင် သူ လုံးဝ လက်မခံချင်ခဲ့ပေ။

ရှောင်ရွယ်ရွယ်လည်း မျက်လုံးအိမ်တွင်းမှ မျက်ရည်များ စီးကျနေခဲ့သည်။

"သခင်လေး၊ ဒီလို သမိုင်းကြောင်းတွေ မင်းကို အသိပေးလိုက်ရတာ စိတ်မကောင်းပါဘူး"
နင်သဲဖာက တောင်းပန်လိုက်သည်။

နောက်ဆုံးတွင်၊ ကျွင်းရှောင်ယောက်က လွန်စွာငယ်သေးသည်။

ရှေးဟောင်းမြင့်မြတ်ခန္ဓာ၏ လေးနက်သောအတိတ်ကို သူ ခံနိုင်ရည်မရှိသင့်သေးပေ။

"ခင်ဗျား စိတ်ပူစရာမလိုပါဘူး။ ဒါက ကျွန်တော်သိချင်နေတဲ့ အမှန်တရားပဲ"
ကျွင်းရှောင်ယောက်က အနည်းငယ်ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည်။

ဤအတိတ်က ပြင်းထန်လွန်း၍ လူတိုင်း မထမ်းပိုးနိုင်ပေ။

သို့ရာတွင်၊ ကျွင်းရှောင်ယောက်အတွက်တော့ ဤသည်က ဘာမှမဟုတ်ပါ။