The Next Generation

Hoofdstuk 1

De wind waaide hard door mijn blonde haren heen. Het was koud en donker. Het huis voor me was overbeladen met dansende mensen. Van de wind was niet veel te horen, want ook al stond ik nog tien meter voor het huis, de muziek overwon het geluid van de wind met gemak.

Gekleurde lampen hingen voor de ramen. Paars licht viel uit de voorste kamer waar mensen uit het raam hingen. Felle lichtflitsen dansten op en neer door de kamer.

Mijn ontblote benen en armen kregen kippenvel van de wind. Bibberend stond ik op mijn hoge hakken voor het huis van Chris die samen met David een feest gaf omdat ze dit seizoen kampioen waren geworden.

Arm in arm met mijn vriendin Addison liep ik naar binnen. In tegenstelling tot de koude wind buiten was het hier binnen heet en stonk het naar zweet van te veel mensen in een te kleine ruimte. Ik wurmde me door de menigte naar de bar.

"Hailey, we waren al bang dat we ons feestbeest moesten missen" Riep Chris zo hard mogelijk over de muziek. Ik lachte. "Voor geen goud" Ik gaf Chris een kus op de wang. "Mooi jurkje, hoe zou het eruit zien op de vloer van mijn slaapkamer?" Ik rolde met mijn ogen.

"Chris, handen thuis houden" Ik draaide me om naar de stem van David. "Je bent er eindelijk" Ik knikte en gaf mijn beste vriend een knuffel. "Natuurlijk" Hij gaf me een grote beker met een sterk ruikend drankje en bewoog op de muziek.

"Ben je nou al aangeschoten?" "Lieverd, de avond was ook al begonnen voordat jij er was" Ik stak mijn tong uit. "Dan heb ik nog wat in te halen." Met die woorden uit mijn mond zette ik de beker aan mijn lippen en dronk ik het direct allemaal op.

"Zo ken ik je" David gaf me een schouderklopje voor hij weer drank ging halen aan de bar. Addison kwam naast me staan. "Wie is de prooi van vandaag?" Ik haalde mijn schouders op en keek de kamer rond.

"Kenny ziet er goed uit, de jongen daarachter met het blauwe shirt lijkt aantrekkelijk en links bij de pooltafel hangt een jongen die zijn ogen niet van je kan afhalen" Zei Addison.

"Vanavond niet" "En Chris dan?" Vroeg Addison. Ik keek naar Chris die aan de bar stond te kletsen met David. "David vindt het vast niet erg als ik Chris leen voor een avondje" Addison haalde haar schouders op. "Zelf weten, dan neem ik de jongen met het blauwe shirt" Ze gooide een beker met drank achterover en liep naar de andere kant van de kamer.

David kwam naast me staan en gaf me een nieuwe beker. "Dus wie wordt je slachtoffer vanavond?" Ik haalde mijn schouders op en keek met een schuin oog naar Chris. "Serieus? Chris?" Ik keek terug naar mijn beste vriend.

"En jij dan?" Hij keek de kamer rond. "Meisje, rode top, linksachter" Ik bekeek het meisje in kwestie. "Veel plezier" Hij knikte. "Jij ook"

Ik liep naar de bar en ging naast Chris staan die met Samuel en Aaron aan het praten was over afgelopen seizoen. "Hailey, jij hebt iedere wedstrijd gezien, wie was de beste speler? En David nou niet gaan bevoordelen" Zei Samuel. Ik haalde mijn schouders op. "Ik denk... toch David" Aaron rolde zijn ogen. "We moeten iemand vinden die niemand bevoordeelt. Waar is Addison?" Ik wees naar de andere kant van de kamer, de richting waarop Addison minuten geleden was verdwenen.

Aaron en Samuel verdwenen in de menigte en lieten mij alleen met Chris. "Blij met de kampioenstitel?" Vroeg ik om het gesprek gaande te houden. "Zeker! Maar het was te verwachten na de eerste tien gewonnen wedstrijden." Ik knikte. "Jullie wonnen alles, het werd saai om naar te kijken"

Chris lachte. "Waarom kwam je dan nog?" "David verplichtte me om te komen kijken" "Jullie zijn ook onscheidelijk" Ik haalde mijn schouders op. "Ik ben met hem opgegroeid, ik kan me geen leven zonder hem voorstellen"

Chris kwam dichterbij staan. "En wat voor rol zou David dan in de toekomst gaan spelen?" Hij legde zijn hand op mijn heup. Ik leunde lichtjes naar voren. "Wil je dat ik je dat vertel?" Chris schudde zijn hoofd. "Ik heb liever dat je nu helemaal niks vertelt" Hij boog langzaam naar voren en drukte zijn lippen op mijn mond. Mijn armen hingen losjes over zijn schouders terwijl zijn handen langzaam naar beneden dwaalden.