The Next Generation

Hoofdstuk 47

"Zo erg waren deze drie weken niet" Zei Laurens toen we in het vliegtuig zaten. 

"Ik ben heel blij dat ik niet verplicht iedere week bij je ouders hoef te zijn want ik weet zeker dat je moeder me graag zou villen en dan als diner zou willen serveren." 

Laurens rolde met zijn ogen. "Je overdrijft"

Ik trok mijn wenkbrauw op. "Ik overdrijf? Je moeder heeft meerdere hints laten vallen. Ik ben misschien blond maar ik snapte ze nog steeds" 

Laurens legde zijn hand op mijn been. "Zo erg haat ze je niet" "Zo erg? Bedankt, maar hiermee weet je zelf dus ook dat ze me wel haat" Hij schudde lachend zijn hoofd.

"Ze trekt wel bij als ze eenmaal ziet dat je niet zomaar vertrekt" Ik zuchtte. 

Ik legde mijn hoofd op zijn schouder. 

"Heb je toch een goede vakantie gehad?" Ik knikte. "Je ouders waren toch meestal met Ivy weg. En ik had een geweldige vakantie" Hij glimlachte en drukte zijn lippen op mijn wang. "Mooizo, ik ook." 

Ik keek naar buiten. "Over twee weken heb ik al mijn introductie bij het sororityhuis en dan twee dagen daarna heb ik al mijn intro voor mijn vakken, over drie weken begint mijn eerste les alweer. "

"Dan mag je eindelijk zonder uitnodiging naar mijn feestjes" Ik sloeg hard tegen hem aan. "Ik heb je toestemming niet nodig, ik vind mijn weg toch wel" Hij lachte. 

"Dat geloof ik graag mevrouw eigenwijs" 

Ik trok mijn wenkbrauw op. "Mevrouw eigenwijs?" Hij knikte. "Ik ben niet eigenwijs" Hij knikte. "Tuurlijk niet" "Noem een voorbeeld" 

"Mijn moeder gaat je vast en zeker opeten als kerstdiner, misschien wel voor Thanksgiving" Ik rolde met mijn ogen. "Dat gebeurt echt hoor" Hij lachte. 

"Je bent gek geworden, misschien te veel in de zon gelegen" "Nu ben je gewoon jaloers dat ik veel bruiner ben dan jij" Hij lachte. 

"Dat is het vast" Ik lachte en keek weer naar buiten. 

"Ben je nerveus voor je intro?" ik haalde mij schouders op. "Het zal wel raar zijn, nieuwe vrienden moeten maken" "Daar had je op de middelbare ook geen moeite mee toch?"

"Toen had ik David al en Addison kende ik al van de basisschool. De rest kwam er gewoon bij zitten tijdens lunch. Nu ken ik werkelijk niemand uit mijn klas" 

"Je kan dat ook als een voordeel zien dat je nog niemand kent" Ik knikte. "Daar heb je gelijk in" 

"Sorry, wat zei je nou net?" Ik rolde met mijn ogen. "Je hoorde me wel" 

"Wat ga je de komende twee weken doen?"

"Ik had beloofd mijn vader wat op kantoor te helpen, aangezien ze veel mensen tekort komen" 

"Als ik ook kan helpen moet je het zeggen" Ik knikte. "Ik zal het doorgeven"

Mijn vader vertelde dat het ontzettend druk was met zaken die hij op moest lossen, maar dat hij door het vertrek van Hanna en Jaden veel zaken zelf moest gaan doen. Hij had op dit moment 5 zaken tegelijkertijd. 

Ik kon geen juridische zaken oplossen zonder een rechtenstudie te volgen maar ik kon met alle andere dingen wel helpen. 

Ik wist dat mijn vader en June nu een zware tijd hadden en dat ze niet eens zeker wisten of ze de firma zo nog wel overeind konden houden. Ik weet dat mijn vader alles zou doen om die zaak overeind te houden. 

Helaas ging dat niet zo makkelijk dan gedacht. 

Klanten gingen weg, ze dachten dat als twee van de grootste managing partners weg ging dat er wel iets aan de hand zou zijn. Er moest volgens hen iets zijn en dat zorgde voor wantrouwen in de zaak. Grote klanten gingen weg, kleine klanten volgden. 

"Ik begin te twijfelen of ik wel de juiste opleiding heb gekozen, met rechten kan ik buiten school nog helpen om het kantoor overeind te houden." 

"Voel je je op je plek in het kantoor?" Ik knikte. "Maar dat komt mede omdat ik er ben opgegroeid" Hij lachte. "Als je van opleiding wil wisselen moet je snel zijn, anders heb je helemaal geen kans meer" 

Ik knikte en staarde voor me uit. 

"Ik wil mijn vader helpen" Hij knikte. "Dat snap ik heel goed. Denk er over na, praat er met je vader over. " 

"Wat vind jij?" "Doe wat je hart verteld dat goed is" "Je bent echt hopeloos" Hij kneep in mijn hand. 

"Denk er over na, overweeg alles. Kijk rond en maak de juiste keuze" Ik knikte. 

Met een opleiding recht kon ik mijn vader helpen, na alles wat hij voor me heeft gedaan verdiend hij dat, met mode kan ik hem niet helpen. 

Ik zit gewoon weer met dezelfde moeilijke keuze. 

Recht of mode?