The Next Generation

Hoofdstuk 40

Om even niet aan het drama van mijn ouders te denken begon ik de avond met een aantal shots. 

Laurens sloeg zijn armen om me heen. "Gaat het nog?"  

"Ik vermaak me prima" 

Hij drukte zijn lippen op mijn mond. 

"Laurens, volgende week is mijn gala, ga je dan mee?" Hij knikte. "Ik wil wel je jurk uitzoeken" "Met de meeste huid zeker" "Misschien" Hij drukte zijn lippen nogmaals op mijn mond en glimlachte. 

Hij sloeg zijn armen om me heen en trok me dichter naar hem toe. "En in de avond slaap je bij mij" "Op dit moment klinkt alles ver van mijn huis aantrekkelijk" 

Hij legde zijn hand op mijn wang en keek me recht in mijn ogen aan. "Je bent hier altijd welkom"

Een glimlach spreidde over mijn gezicht heen. 

Een nieuw rondje shots kwam voorbij door één van de vrienden van Laurens. 

Na de shots gingen we samen de dansvloer op. Weer kwam er een ronde met shots voorbij. "Niet te veel drinken" Zei Laurens

"Want? Ga je nou de moeder spelen?" "Nee, we hadden vanavond nog een deal" 

De grijns op zijn gezicht werd groter. "We hoeven niet te wachten tot het feest is afgelopen" 

~*~

Ik liep  het huis van David binnen voor zijn eindfeest. 

tot mijn verbazing, maar eigenlijk ook weer niet, zag ik Jaden en mijn moeder in de keuken staan. 

"Hailey!" Ik draaide snel om en liep naar de tuin waar ik David tegenkwam. "Misschien een goed moment om daar even over te praten?" Ik knikte en volgde  hem naar zijn kamer. 

"Hoelang wist je al dat er iets gaande was?" Hij haalde zijn schouders op en leunde tegen zijn bureau aan en sloeg zijn armen over elkaar. 

"Ik denk drie maanden ongeveer" Ik schudde lachend mijn hoofd en beet op mijn lip. "En je dacht niet dat je beste vriendin het ook wilde weten?"

"Het was niet aan mij om dat te vertellen" Ik zuchtte. "David, sinds wanneer vertellen wij elkaar niet meer alles?" 

Hij haalde zijn schouders op. "Ze zijn gelukkig samen" 

"Mijn vader was ook gelukkig met haar, zonder een gezin kapot te maken"  Hij zuchtte en keek even weg voor hij zich weer naar mij draaide. 

"Kan je dan niet gewoon zien dat je moeder niet voor niks is weggegaan bij je vader? Zoals mijn vader bij mijn moeder is weggegaan?" Ik wist niet wat ik moest zeggen. 

"Jij vind het misschien niet erg dat je gezin kapot is, maar ik was blij in mijn familie. Natuurlijk vond ik het nooit perfect, maar voor mij doet het pijn dat ik nu uit een gebroken gezin kom. En wat nog meer pijn doet is dat mijn beste vriend niet eens de moeite nam om me er over te vertellen. Ik denk dat het tijd is dat ik hier weg ga, want ik heb totaal geen zin om de rest van de avond naar jou hoofd te kijken en te doen alsof alles goed is tussen ons. Want dat is het niet, dat is het al een jaar lang niet omdat je vindt dat ik verkeerde keuzes maak, en je hebt het niet beter gemaakt door dit van me verborgen te houden" 

Zonder nog een blik op David te werpen liep ik zijn kamer uit. 

"Je bent veranderd, Hailey!" Riep hij. "Moet jij nodig zeggen!" Woedend liep ik door naar mijn auto. 

~*~

Ik staarde lang over het uitzicht, de grote stad die nooit slaapt. 

"Gaat het?" De zware deur viel hard dicht. Mijn vader kwam naast me staan en leunde tegen de reling. 

Toen ik na school vaak met David op het kantoor van onze ouders gingen spelen, gingen we meestal door naar het dak, daar werden we niet gestoord door de chagrijnige advocaten in het gebouw. Het was ons plekje, plekje voor ons twee. 

Een lange stilte ging voorbij met enkel het geluid dat uit de straten onder ons kwam. 

"Wat is er aan de hand?" 

"David wist al maanden van mama en hij heeft het nooit tegen me gezegd. Onze vriendschap lijkt wel weg te zijn want de David die ik net heb gezien is niet de David waar ik mee ben opgegroeid."

"David zei dat ik gelukkig moet zijn voor ze. Betekend dat dat jullie gaan scheiden?"

Mijn vader knikte langzaam. 

"Ik had je moeder de keuze gegeven. Of ze koos voor ons of ze koos voor Jaden" 

Ik schudde mijn hoofd. "Niet rot bedoeld, maar dat ze Jaden boven jou kiest is nog redelijk te begrijpen als je naar hun verleden kijkt, het is nog niet normaal, maar wat ik niet vind kunnen is dat ze Jaden kiest boven haar dochter!" 

Mijn vader liet een zucht uit. "Ik weet het" 

"Na deze zomer ben je op kamers en dan heb je hier allemaal geen last meer van" 

"Er veranderd zoveel, mijn leven is niet meer hetzelfde. David, opleiding, mam" 

"Het is allemaal veel, jij weg, mam weg" Ik schudde mijn hoofd. 

"Ik ben niet weg, niet zoals mam. Je zal me niet meer iedere dag in het huis zien maar dat betekend niet dat ik mijn gezicht niet meer zal vertonen in dat huis. Ik zal vaak zat terug komen, dat ligt gewoon aan de opleiding die ik kies"

"Wanneer krijg je daar eigenlijk iets over te horen?" "Volgende week worden alle brieven verzonden vanuit de faculteiten met daarin geschreven of je bent aangenomen of niet" 

Hij knikte. "Hebben je tussen al het drama en examens door nog nagedacht over wat je het liefste zou willen doen?" "Ik weet het echt niet" 

Mijn vader sloeg zijn arm om me heen. "Alles komt uiteindelijk wel goed, misschien niet zoals ik voor je gepland had, maar het komt wel goed. Ik laat je niet vallen kleine"