Hailey is het soort meisje dat geliefd is bij iedere jongen uit de klas. Het enige wat ze daar voor hoeft te doen is een keer met haar heldere blauwe ogen knipperen en haar lange blonde haren over haar schouders te gooien. Ze draait alle jongens om...
"Vandaag is het eindelijk zo ver, tijd om deze kleine kamer te verlaten en plek te maken voor andere mensen. Tijd om verder te gaan in het leven, tijd om oud te worden, onze tijd van lol hebben is over, het is tijd om volwassen te worden. Het is tijd om de warme deken van ons af te slaan en te koude kille wereld tegemoet te gaan. Tijd om te vechten!"
"Romi, hou je kop dicht en laat me slapen. Ik heb geen zin om naar je gezever te luisteren"
"Luister Hailey, je moet niet zo chagrijnig zijn, daar krijg je rimpels van en je weet wat ze zeggen, mensen met rimpels zijn minder succesvol in het leven"
"Welke idioten zeggen dat nou weer?" "Ik, en vast nog wel wat andere mensen..."
Ik rolde mijn ogen en trok mijn dekbed verder over mijn hoofd. "Laat me nou slapen"
"Nee, we moeten nog veel te veel doen. We moeten nog douchen, haren doen, nagels doen, make-up en alles moet perfect zijn. Perfectie neemt tijd"
"Hou op met je tijd"
"Nee, want de tijd dringt en ik wil niet in mijn pyjama en slaaphoofd over het altaar dadelijk lopen"
"Je doet net of je zo dadelijk gaat trouwen"
"Dit is anders één van de laatste grote momenten voor ik ga trouwen"
"Je moet alleen nog iemand hebben om mee te gaan trouwen"
Nu werd mijn dekbed helemaal van me afgetrokken. "Niet iedereen heeft zoveel geluk als jij. Mijn vriend liet me stikken toen hij afgelopen jaar zijn diploma haalde, dat die van jou nog tijd heeft voor je terwijl hij de zakenwereld veroverd is bijzonder."
"Waarom zou ik er dan dadelijk perfect uit moeten zien? Hij is er toch nog?" "Omdat je een statement moet zetten. Slim en knap. Alleen zo gaan mensen je hier onthouden"
"Luister, ik denk dat iemand eerder het meisje in de pyjama onthoudt dan één van de honderden meiden die er perfect uitzagen."
"Maar je wil niet het meisje in de pyjama zijn, geloof me nou maar. Die keer naar college gaan in je pyjama was genoeg pyjama voor iedereen" Ik lachte.
"Ik ben tenminste nooit de trap afgevallen toen mijn date me op kwam halen voor het grote feest"
"Hailey, hou op! Ik wrijf er toch ook niet in dat je les had van de kerel die je de nacht van te voren in de club probeerde te versieren"
"Luister, dat was gênant voor hem, niet voor mij" Romi zuchtte. "Dat is waar..."
Ik ging rechtop zitten en keek de kamer rond. "Dit is echt de laatste keer dat ik hier slaap" Romi ging op het einde van mijn bed zitten en knikte. "Vreemd, drie jaar geleden lijkt echt twee weken geleden"
"En toch is het een hoop bloed, zweet, tranen en liters koffie later" Romi lachte. "Vooral vele tranen en liters koffie later"
Ze pakte mijn hand. "Samen hebben we het gehaald, zonder jou was ik niet zover gekomen"
"En ik niet zonder jou" Romi veegde dramatisch een denkbeeldige traan weg. "Ik word hier zo emotioneel van" Ik lachte.
"Bewaar je dramatische momenten maar voor op het altaar" "Ha! Zie je! Jij noemt het ook een altaar!" Ik rolde lachend mijn ogen.
"Kom laten we ons dan maar klaarmaken"
~*~
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
"Je bent net een engeltje" "Net?" Romi lachte en deed haar zwarte pumps aan. "Laten we maar gaan voor ze ons papiertje aan iemand anders meegeven"
Ik lachte en pakte snel mijn tasje voor we vertrokken.
we zitten vooraan, ik, je vader en June. ik ben trots op je lieverd x
Ik glimlachte en duwde de telefoon terug in het tasje.
"Oké, we moeten naar de kleine zaal achter het auditorium zijn voor de toga's en dan moeten we op volgorde gaan staan van achternaam."
"Duidelijk"
ik stapte achter het stuur en reed naar school voor de laatste keer.
Hand in hand liep ik met Romi door de gangen waar ik iedere dag doorheen heb gerend om op tijd van les naar werk te gaan.
"Hailey Smits?" Ik keek op van de spiegel. "Tijd om je diploma te halen" Romi knipoogde naar me. "Niet struikelen" Riep ze. "Kan ik beter tegen jou zeggen"
Ik liep achter het podium en haalde diep adem. Tijd om dat papiertje op te halen.
"Hailey Smits" Ik liep het podium op en glimlachte naar de professor die mijn diploma vast hield.
"Hailey ik moet toegeven, ik had het niet altijd verwacht om je hier zo vroeg te zien. Tussen al dat feesten en werken in vroeg ik me af of je wel genoeg tijd in school stak, maar je hebt jezelf bewezen en ik weet zeker dat je de rest van de wereld het zelfde zal laten zien als ze even aan je gaan twijfelen, zolang je niet aan jezelf gaat twijfelen. Jij komt op grote plekken terecht. Je kan nu je eigen richting kiezen." Ik glimlachte.
"Dank u meneer." Hij knikte en gaf mijn diploma. Ik draaide naar het publiek en glimlachte naar mijn vader die zijn tranen tegen hield terwijl June foto's maakte. Laurens glimlachte trots naar me. Ik blies een kusje naar ze toe en liep naar beneden terwijl ik het publiek rondkeek.
Mijn blik bleef kort hangen bij iemand achteraan in het publiek.
