The Next Generation

Hoofdstuk 59

Het was lastig om mijn moeder te zien. 

Ook al zag ik haar op dit moment alleen maar van een afstand en zag ik alleen haar rug. 

Ze stond in het kantoor van mijn vader en het was vreemd om te zien. Dit was een beeld dat ik als klein meisje honderden keren had gezien maar sinds 4 jaar had ik dit niet meer gezien en nu was ze plots weer hier. 

Travis kwam naast me staan en volgde mijn blik. "Is dat?" Ik knikte. "Ja" Travis schudde zijn hoofd. "Vreemd, ze is al 4 jaar niet meer langs geweest" "Dat weet ik" 

"Sorry, ik vergeet telkens dat dat je ouders zijn" "Ik zou het liefste dat ook wel eens willen vergeten" Hij lachte. "Ga je mee koffie halen?" "Graag" 

Ik liep langs het kantoor van June en zag dat daar Jaden binnen stond. June wilde niks van hem horen en schreeuwde boos tegen hem. Toen ze mij zag lopen hield ze even haar mond. Ik glimlachte even naar haar. 

In gebaren vroeg ik of ze koffie wilde. Ze knikte. Terwijl ik doorliep keek Jaden me na. Ik voelde zijn ogen in me branden maar ik durfde hem niet terug aan te kijken. Het was zo ongemakkelijk om de man die het huwelijk van mijn ouders had verpest te zien. 

Buiten het kantoor stopten Travis en ik bij de koffiekraam. Ik bestelde drie latte's en wachtte rustig tot ze allemaal klaar zijn. 

"Ik sprak gister nog onze cliënt. Hij dankt je voor zijn vrijheid" Ik glimlachte. "Het is mijn werk" 

"Hoe gaat het met je nieuwe appartement?" "We zijn nu nog de laatste meubels aan het uitzoeken en wat decoratieve dingen aan het zoeken en dan is het echt af" "Wonen jullie er al?" 

Ik knikte. "De keuken en de badkamer waren als eerste klaar en toen de slaapkamer, dat is het begin. Mijn vriend moest ook uit zijn appartement dus zorgden we eerst dat we er konden leven dus nu is het bijna klaar" 

Hij knikte. De latte's waren klaar. Met twee bekers in mijn hand liepen we weer terug naar binnen. June was nu niet meer alleen in haar kantoor. 

Mijn vader en Hanna waren nu ook in het kantoor. Ik keek even naar Travis. "Wat moet ik nu doen?" 

"Hier, ik geef het wel aan haar" Ik glimlachte en gaf de beker aan hem voor ik naar mijn eigen kantoor ging. 

Ik ging achter mijn laptop zitten en probeerde me te focussen op mijn nieuwe zaak. 

Een tik op mijn deur liet mijn opkijken. 

Daar stond ze dan. Hanna. Mijn eigen moeder. 

Ik wilde iets zeggen maar hield mijn mond en ging verder op mijn laptop met mijn zaak. 

"Lieverd..." "Ik ben bezig" 

Mijn vader stond bij mijn assistente toe te kijken. Mijn moeder ging op de stoel voor mijn bureau zitten. "Jaden en ik komen weer terug naar New York" Ik trok mijn wenkbrauwen op en leunde achterover in mijn bureaustoel. 

"Waarom?" "Omdat jij hier woont en David wil ook weer hier wonen, en in New York gaan de zaken beter" Ik lachte. "Omdat ik hier woon hè?" Ze knikte. 

"Bullshit" Ze keek me verbaasd aan. "Je wist niet eens welke opleiding ik ging doen, je wist niet eens dat ik als beste van mijn klas ben afgestudeerd, je weet helemaal niks meer over mij want je hebt nooit interesse in mij getoond." 

"Hailey, je weet dat dit niet waar is" Ik zuchtte. "Wat wil je van me?" 

"Laten we een leuke meidenmiddag houden?" "Sorry geen tijd" "Waarom niet?" 

"Werk?" "Kom op, Hailey, ik weet dat je tijd kan maken" 

"Er is een verschil tussen kunnen en willen" Ze zuchtte. "Weekenden" "Dan werk ik al aan mijn appartement of breng ik tijd door met mijn vriend" 

"Hailey..." 

"Het spijt me, maar ik heb het ontzettend druk, zou je alsjeblieft kunnen vertrekken?" 

Gekwetst stond ze op en liep ze naar buiten toe. Mijn vader keek haar na terwijl hij tegen het bureau van mijn assistent aan leunde met zijn armen over elkaar. Hij had een glimlach op zijn gezicht toen ze wegliep. 

"Ze wil terug hier werken" Zei hij toen hij binnen kwam. "Met Jaden?" Hij knikte. "Dat gaan we dus niet doen toch?" Hij schudde zijn hoofd. "Maak je geen zorgen, die komen niet binnen als nieuwe werknemers, hoe slecht het ook zou gaan" 

"Ze is echt ongelooflijk" Mijn vader knikte. 

Hij sloeg zijn arm om mij heen en trok me tegen hem aan. 

 "Jij en ik" Ik glimlachte. "Jij en ik"