Tough Lover

-10-

Μπήκαμε στο γεμάτο κλαμπ και ήδη ο συνδυασμός ποτού και απλυσιάς μας μέθυσε.Όλοι γύρω μου χόρευαν είτε αισθησιακά είτε αμήχανα και εγώ απλά έκανα την είσοδο στο κλαμπ κατεβάζοντας λιγάκι το αρκετά κοντό φόρεμα της Eva που μου δάνεισε για ακόμη μια φορά διότι πίστευε πως ταίριαζε απόλυτα με την περίσταση.Αν και σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα ταυτιζόμουν με εκείνους που χορεύουν αμήχανα.

Το σημερινό φόρεμα ήταν λίγο διαφορετικό από το προηγούμενο.Ήταν μπλε,χωρίς ώμους,στενό στο πάνω και κατέληγε φαρδύ με πιέτες.

Γιατί πρέπει κάθε φορά που έρχομαι σε κλαμπ να έχω μια τραυματική εμπειρία;Γιατί κάτι μου λέει πως σήμερα θα έχω και μάλιστα την μεγαλύτερη."Και το σχέδιο είναι;...." φώναξα στην Εύα για να με ακούσει καθώς εκείνη λίκνιζε το κορμί της στο τραγούδι Breakin' Dishes της Rihanna.

Μετά από την πέμπτη φορά που της φώναξα παρόλο που από την αρχή γκάριζα σαν την κατσίκα,αλλά που να με ακούσει αφού είχαν αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στον ρυθμό της εκκωφαντικής μουσικής,γύρισε λαχανιασμένη προς το μέρος μου και με ακούμπησε στον ώμο και ύστερα έκανε νόημα στον μπάρμαν."Πίνεις,πας στον Gene,φεύγεις" έσκυψε και ύστερα πήρε δύο σφηνάκια και τα κατέβασε μονορούφι.

Απ'ότι φαίνεται εκείνη έχει μεγαλύτερα προβλήματα απ'ότι έχω εγώ.Μωρέ μπράβο η Eva,πίστευα πως μεθάει μόνο με γάλα και κακάο.

Σταύρωσα τα χέρια μου και αναστέναξα από την βαρεμάρα αλλά και την αγωνία,ακούγοντας την απάντηση και γύρισα και εγώ διστακτικά προς τον μπάρμαν κάνοντας του νόημα να έρθει.
Το στομάχι μου δένονταν όλο και περισσότερο κόμπος στην σκέψη του γιατί είμαστε εδώ και το τι πάω να κάνω.

Εκείνος καθαρίζοντας με μια πετσέτα το ποτήρι,μου έκανε νόημα πως έρχεται."Μια βότκα" είπα κάπως αδιάφορα προσπαθώντας να εντοπίσω κάπου τον Πέτρο για να ξεμπερδεύω μια ώρα αρχίτερα από τους μπελάδες μου, όμως αυτό ήταν μάταιο καθώς το κλαμπ ήταν γεμάτο.

Γύρισα να δω γιατί ο μπάρμαν έκανε τόση ώρα να φτιάξει το ποτό μου, καθώς κυριολεκτικά απλά έβαζε βότκα μεσα σε ένα ποτήρι,και τον βρήκα να στηρίζεται στον πάγκο και μου έκλεισε το μάτι για δύο φορές συνεχόμενες.
"Τικ έχεις;" τον ρώτησα με σηκωμένο το φρύδι και αμέσως η έκφραση του άλλαξε εντελώς και ξερόβηξε αμήχανα.

"Εγχμ το ποτό σου" είπε ξύνοντας το κεφάλι του και με έκανε να χαμογελάσω με την αμηχανία του.
Πήρα το ποτήρι αργά και βασανιστικά κοιτώντας τον με ένα μισό χαμόγελο και ύστερα χάθηκα στο ξέφρενο πλήθος.