Tough Lover

-38-

Σταγόνες από την βροχή πέφτουν στο πρόσωπο μου.Τα βρεγμένα μου μαλλιά έχουν κολλήσει κυριολεκτικά πάνω μου αλλά εγώ δεν κάνω τίποτα απολύτως για να τα απομακρύνω.

*Λυπητερή μουσική στο μπακγράουντ*

Μπα, όχι δεν είμαι για αυτά.Την τελευταία φορά που κοίταξα στην ζωή μου είμαι η Rosy και όχι η πρωταγωνίστρια του the notebook.

Ας έπαιζα βρε παιδί μου στον τιτανικό τουλάχιστον, να έσπρωχνα μια και καλή από την σχεδία τον Eugene να ησύχαζε το κεφάλι μου κι εμένα.

Αλλά προς το παρόν, κάθομαι σε ένα παγκάκι και απλά κοιτάω το κενό χωρίς να κάνω τίποτα.Ή βασικά κάνω, κλαίω την μοίρα μου ταυτίζοντας τον εαυτό μου με πρωταγωνίστριες ταινιών.Βρίσκομαι σε αυτήν ακριβώς την κατάσταση απ'όταν έφυγε ο Eugene.

Ακουμπάω με τα ακροδάχτυλα μου τα χείλη μου και αναστενάζω.Ακόμη έχω την γεύση των χειλιών του πάνω μου να με γαργαλάει.

Μου λείπει,κακά τα ψέμματα και μάλιστα πολύ.Ποτέ δεν περίμενα ότι θα γίνω τόσο πολύ συναισθηματική για κάποιον.Ποτέ δεν περίμενα να περάσω όλα αυτά για κάποιον και εν τέλει να βρίσκομαι αργά την νύχτα σε ένα παγκάκι τουρτουρίζοντας.Και όλα αυτά επειδή είμαι εγώ πεισματάρα και εγωίστρια για να παραδεχτώ το οτιδήποτε.Η έπαρση και η αλαζονεία έχει φτάσει στο μέγιστο.

Άνοιξα το κινητό μου για να δω την ώρα.3 παρά το ξημέρωμα.Τέτοια ώρα θα έπρεπε να είμαι στο κρεβάτι μου να κοιμάμαι, ή έστω να διαβάζω.Η μαμά μου είναι σε ένα συνέδριο οπότε λογικό να μην γνωρίζει τίποτα.

Μια γάτα άρχισε να νιαουρίζει υστερικά παρά δίπλα μου ξυπνώντας με από την λήθη μου.
"Σκάσε και συ κωλόγατο" φώναξα με όλη μου την δύναμη λες και το γατί μου είχε φταίξει σε κάτι στο κάτω κάτω.Ε να, ας μην με ξυπνούσε κι αυτή.

Σηκώθηκα και άρχισα να σέρνω στα πόδια μου για να πάω σπίτι μου.Το παντελόνι μου έχει μουλιάσει, όπως και τα υπόλοιπα ρούχα που φοράω.
Το στομάχι μου γουργουρίζει σαν τρελό μιας και έχω να φάω τόσες ώρες.
Το κινητό μου άρχισε να ηχεί στην τσέπη μου και βαριεστημένα το έβγαλα για να απαντήσω."Ναι;" είπα με φανερή την αδιαφορία όπως πάντα στην φωνή μου.

Ώρες ώρες αισθάνομαι πως ειμαι η προσωποποίηση του Καλαμάρη από τον Μπομπ Σφουγγαράκη.

Και εκείνος... εκείνος είναι ο Γκούφυ.Εντελώς διαφορετικά παιδικά και εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες.