Tough Lover

-24-

Eugene's POV

Έσυρα τα πόδια μου μετά βίας από το ασανσέρ και στηρίχτηκα πάνω στην πόρτα του καθώς δεν είχα δύναμη από την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.Με το χέρι μου ψηλάφισα τον τοίχο για να βρω τον διακόπτη.Γαμώ,ποιος αλλάζει συνέχεια θέση τον γαμημένο τον διακόπτη;

Μετά από την πέμπτη προσπάθεια κατάφερα να τον βρω και κατευθύνθηκα προς στο διαμέρισμα μου αργά, βήμα-βήμα.Έβγαλα τα κλειδιά από τις τσέπες μου και στάθηκα προς στιγμήν κοιτώντας την πόρτα του διαμερίσματος για λίγο.

Οι αναμνήσεις πάνε κι έρχονται, τα συναισθήματα δε λέει να μπουν στο off και δεν αισθάνομαι ένοχος για αυτό, αλίμονό μου αν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Αλίμονο σε αυτούς που προσποιούνται πως όλα κυλάνε ομαλά, όλα καλά, όλα ανθηρά. Ποιον κοροϊδεύεις;

Προσεύχομαι για μία και μοναδική φορά να ήμασταν ειλικρινείς. Να ήμασταν αυθεντικοί, να ήμασταν εμείς. Να λέγαμε καθετί που κρύβουμε σε κάποια σκοτεινή γωνιά του μυαλού μας, να μοιραζόμασταν κάθε ενδόμυχη σκέψη μας. Κι αυτό, ας γινόταν για μία μόνο φορά. Ας έφευγαν τα καταραμένα «γιατί» και τα «αν», μπας και το μέσα μας γνωρίσει την κάθαρση, μπας κι ησυχάσουμε.

Ανάθεμα τον εγωισμό που μάταια προσπαθούμε να κρατήσουμε μην και μας πουν κολλημένους, εύκολους ή αδύναμους. Τοποθετήσαμε το «εγώ» μας σε βάθρο, καθόμαστε και το κοιτάμε, φοβόμαστε μη μας το πάρουν όταν το βλέμμα μας θα γυρίσει απ' την άλλη. Ακούμε λόγους περί έρωτος, περί ανέμων κι υδάτων, αισθανόμαστε καλύτερα με την «καθώς πρέπει» συμπεριφορά μας κι ονομάζουμε τους εαυτούς μας νικητές. Μωρό μου, τίποτα δεν είμαστε.

Τους βαρέθηκα τους καθωσπρεπισμούς και τις μαλακίες περί αξιοπρέπειας, ποτέ κανένα συναίσθημα που πηγάζει εκ των έσω δε γνώρισε από όρια ή φιλτραρισμένες λέξεις και συμπεριφορές. Το ξέρουν όλοι, το πιστεύουν όλοι κι άσε τους να διατυμπανίζουν την ανωτερότητά τους έναντι του κόσμου όλου.

Τι μαλακίες λέω πάλι.Το ποτό φταίει.Ίσως να φταίει και το ότι με επηρεάζει η αδερφή μου σε σημαντικό επίπεδο λέγοντας μου κάθε φορά να προσέχω τις επιλογές μου καθώς πάντα θα υπάρχουν συνέπειες.

Πάντα,η αδερφή μου όποτε έκανα μια γνωστή χαζομάρα με έπιανε και μου μιλούσε.Δεν με έβριζε ούτε κάτι τέτοιο.Αν και θα ευχόμουν να το κάνει.Το μόνο που έκανε ήταν να έπαιρνε ένα ύφος,απροσδιόριστο,κάνοντας τα χείλη της μια γραμμή.Κι αυτό ήταν,με έκανε να καταλάβω πάντα πολλά.Δεν ήθελε να μου πει ευθέως ότι φταίω,ήθελε εγώ ο ίδιος να καταλάβω τα λάθη μου,κι εγώ δυστυχώς δεν το αντιλαμβανόμουν πάντα.