Tough Lover

-27-

"Rosy θέλω να σε πάω κάπου" είπε με μια απαλή φωνή σπάζοντας την σιωπή και κοίταξε αλλού αμήχανα ξύνοντας τον σβέρκο του, μια εικόνα που με έκανε να γελάσω για ένα δεύτερο αλλά γρήγορα επέστρεψα στο ακλόνητα, νευριασμένο μου ύφος."Θα σου εξηγήσω και αυτά που σε καίουν"

"Δεν πάω μαζί σου πουθενά. Όχι μετά από όλα αυτά που πέρασα εξαιτίας σου" τόνισα κατηγορηματικά και πήρα μια βαθειά ανάσα.Η αλήθεια είναι πως έχω περιέργεια,μα μέσα μου ένα συναίσθημα με εμποδίζει.Δεν σκέφτηκα ούτε λεπτό το ότι μου είπε ότι θα μου εξηγήσει.

"Τότε" είπε παίρνοντας μια υποτιθέμενη λυπημένη φάτσα."Θα πρέπει να έρθεις με το ζόρι" συνέχισε και άνοιξε τα χέρια του πλησιάζοντας με κι άλλο.

"Τι ενν...." πήγα να πω μα πριν προλάβω να ολοκληρώσω με έπιασε από τα γόνατα.

Άρχισα να κοπανάω την πλάτη του να με αφήσει αλλά άρχισαν να πονάνε περισσότερο τα χέρια μου παρά η πλάτη του καθώς μικρά γελάκια βγήκαν από αυτόν.Χωρίς να δω το πρόσωπο του μπορούσα να φανταστώ την έκφραση του.Έκλεινε τα μάτια του σφίγγοντας τα και γελούσε με την ψυχή του."Ευχαριστώ για το μασάζ Rosetta" είπε.

Άθελα μου στην εικόνα αυτή,δημιουργήθηκε στο πρόσωπο μου ένα μισό χαμόγελο."Αν δεν με αφήσεις κάτω" πήγα να πω αλλά μια σφαλιάρα προσγειώθηκε στον πισινό μου κάνοντας με να αναπηδηχτώ.

Ρε τι κάνει αυτός;Τον πισινό μου δεν τον ακουμπάει κανείς.

"Και μην μου πιάνεις τον πισινό" τσίριξα και άρχισε να με κατεβάζει κάπως.
"Όλο γκρίνια είσαι" πρόσθεσε και με ακούμπησε στα καθίσματα του αυτοκινήτου του.Έκανα να φύγω αλλά μου έβαλε την ζώνη.Λες και αυτό θα με εμποδίσει ας πούμε και δεν ξέρω πως λειτουργούν οι ζώνες.

Έκατσε με την σειρά του στην θέση του οδηγού.Έβαλε μπρος γρήγορα χωρίς να χάσει άλλο χρόνο και μέσα σε λίγη ώρα βρισκόμασταν στον δρόμο.
Κανείς μας δεν μιλάει.Εγώ χαζεύω τον δρόμο αυτός χαζεύει εμένα μέσα από τον μπροστινό καθρέφτη.Ναι,σε ένα άλλο love story θα γίνονταν το ανάποδο αλλά μην περιμένετε τέτοια από εμάς.

"Θα τρακάρουμε κοίτα τον δρόμο" είπα χωρίς να του δώσω σημασία και κοίταξα τον ουρανό παρόλο που ήθελα όσο τίποτα να τον κοιτάξω μέσα από τον καθρέφτη μιας και φαίνονταν τα μάτια του από αυτόν.

"Μην φοβάσαι"είπε γελώντας και τον κοίταξα κλεφτά.
Το βλέμμα μου περιπλανήθηκε στο μπράτσο του που κρατούσε σφιχτά το τιμόνι και έπειτα στο πρόσωπο του.Είχε βγάλει μούσια λίγων ημερών τα οποία για κάποιον ΓΑΜΗΜΕΝΟ λόγο φαίνονταν να του πάνε πολύ."Δεν φοβάμαι" πρόσθεσα μετά από ώρα και γύρισα μπροστά μου.