Tough Lover

-36-

"Ναι αλλά δεν έχεις κι άλλο κράνος" είπα διστακτικά κοιτώντας τον που με κοιτούσε με σηκωμένο το φρύδι.

Ρόλλαρε τα εκφραστικά του μάτια και έπειτα σφύριξε δυνατά κάνοντας με να αναπηδήσω σαν βρεγμένη γάτα.Ένας από τους άντρες που βρίσκονταν έξω από το μπαρ μας πλησίασε φτιάχνοντας το σακάκι του ενώ προχωρούσε με το κεφάλι μόνο ψηλά.

Σαν βαλσαμωμένος είναι.

Πήγε προς το μέρος του και μόνο τότε άλλαξε στάση και έγειρε για να του ψιθυρίσει κάτι.Αυτός έγνεψε θετικά κοιτώντας με με ανασηκωμένο το φρύδι και έφυγε από εμάς.

Απ'ότι φαίνεται ο Gene κάνει παρέα με πολύ ιδιαίτερα άτομα μάλλον έπειτα από την εξαφάνιση του, ή έστω ίσως να έκανε κι από πάντα αλλά εγώ να μην το γνώριζα, καθώς ότι ξέρω για εκείνον το ξέρω από οποιοδήποτε άλλον εκτός από τον ίδιο.

Παρατηρούσα με προσοχή κάθε κίνηση του από περιέργεια καθώς έμπαινε μέσα στο κτήριο ξανά με την ίδια υπερηφάνεια στο σώμα του.Τι να του είπε ο Eugene;

Έμεινα να κοιτάω μέχρι που ο άντρας προς έκπληξη μου επέστρεψε πολύ γρήγορα πίσω, κρατώντας ένα μαύρο κράνος στο δεξί του χέρι.
Το παρέδωσε στον Πέτρο και ύστερα ξανά γύρισε στο πόστο του.

Ο Eugene έγλειψε τα χείλη του κοιτώντας με αλαζονικά και άπλωσε το χέρι του δίνοντας μου το κράνος."Λοιπόν;" είπε με φανερή την ανυπομονησία στην φωνή του.

Τον κοίταξα με ανασηκωμένο το φρύδι μπας και σκεφτώ έναν καλό λόγο για τον οποίο πρέπει να πάω μαζί του όμως εκείνην την στιγμή δεν έβρισκα κανέναν η αλήθεια είναι.

Το μόνο που ήθελα ήταν να βρίσκομαι στο κρεβατάκι μου και να κοιμάμαι μέχρι αργά.Αν όμως το είχα κάνει αυτό,δεν θα βρισκόμουν εδώ τώρα γεμάτη αδρεναλίνη απέναντι από τον Πέτρο ο οποίος με προκαλούσε να ανέβω πάνω σε μια μηχανή.

"Άντε ξεκίνα" τον πρόσταξα με τάχα αδιάφορο τόνο και πήρα το κράνος στα χέρια μου."Δεν παίρνω εντολές από κανέναν και ειδικά από εσένα νιάνιαρο" ακούστηκε η εξαγριωμένη φωνή ξαφνικά του ανάβοντας την μηχανή και ξεκίνησε σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Τι στον διάολο έπαθε πάλι;

Νομίζω πως η ζωή πέρασε μπροστά από τα μάτια μου και ασυναίσθητα πέρασα τα χέρια μου στον κορμό του για να μην πέσω.Εκείνος χαχάνισε και έσφιξε τα χέρια του πάνω στο τιμόνι.Ο βλάκας,το έκανε επίτηδες για να μου αποσπάσει την προσοχή και να αναγκαστώ να τυληχθώ γύρω του.

Συνέχισε να επιταχύνει όλο και περισσότερο και ο παγωμένος αέρας που με χτυπούσε στο πρόσωπο, φυσούσε τα μαλλιά μου προς τα πίσω.
Πόσο κλισέ αυτή η στιγμή, κι όμως κρύβει μια αρτιότητα.