Tough Lover

-48-

Ανοιγόκλειστα τα μάτια μου για να επιβεβαιώσω ότι βρίσκεται εκεί και δεν είναι κάποιο αστείο της φαντασίας μου,και πράγματι δεν είχε φύγει ούτε λεπτό.
Ήταν ακόμη πιο όμορφος από την τελευταία φορά που τον είδα.

"Εσύ είσαι εδώ" ψέλλισα χωρίς να πάρω ούτε για δευτερόλεπτο τα μάτια μου από πάνω του.

Έσκυψε ένα λεπτό χαμογελώντας και κοίταξε το πάτωμα και έπειτα ξανά μετακίνησε το βλέμμα του πάνω μου.

"Πάντα ήμουν εδώ" είπε καίγοντας με με τις λέξεις.

"Πως στο καλό με βρήκες;" είπα σπάζοντας επιτέλους την οπτική επαφή και κοίταξα αλλού.

"Rosy έχεις να με δεις τόσο καιρό και ειλικρινά η απορία σου είναι αυτή;" Είπε με ανασηκωμένο το φρύδι αφού γύρισε το κεφάλι μου προς τα εκείνον.

"Δεν ήθελα να το περνάς αυτό μαζί μου.Ξέρουμε και οι δύο την κατάσταση καθώς και το που μπορώ να καταλήξω.Αλλά δεν ξέρουμε το πότε.Δεν μπορώ να σου στερήσω όλον αυτόν τον καιρό που απομένει,να είσαι εδώ μαζί μου και να μην ζεις την ζωή σου όπως εσύ θέλεις" είπα και ένα δάκρυ άρχισε να κυλάει στο μάγουλο μου.

Έπιασε το κεφάλι μου με τα δύο του χέρια και το εγκλώβισε έτσι, ώστε να μην μπορώ να έχω την προσοχή μου πουθενά αλλού πέρα από το πρόσωπο του.

"Θα σου πω κάτι,και θέλω να το βάλεις καλά μέσα στο σφουγγάρι που έχεις στο κεφάλι σου διότι αυτό το πράγμα,μυαλό δεν αποκαλείται με τίποτα" είπε με περισσότερη ένταση στην φωνή του.

"Είσαι το μοναδικό άτομο,και όταν λέω μοναδικό το εννοώ,που θέλω να περάσω μαζί του, όχι μόνο αυτές τις ηλίθιες μέρες, αλλά όπου με βγάλει.Και αν χρειαστεί να πονέσω για να βρίσκομαι δίπλα σου,θα το κάνω χωρίς να το πολύ-σκεφτώ για δεύτερη φορά" είπε αργά και βασανίστηκα έτσι ώστε κάθε λέξη που βγήκε από το στόμα του να γίνει κατανοητή.

"Και για όνομα του Θεού,τι άρωμα είναι αυτό που φοράς;Με έχει ζαλίσει" είπε και απομακρύνθηκε από κοντά μου.

Γέλασα και τον σκούντηξα ελαφριά."Όταν θέλεις όμως γίνεσαι ρομαντικός" είπα.

"Όχι κυριολεκτικά,το άρωμα σου μπορεί να σκοτώσει άνθρωπο.Πόσο έβαλες;" είπε με ανασηκωμένο το φρύδι αφήνοντας με με ανοιχτό το στόμα.