Tough Lover

-31-

Τρεις μήνες μετά

Έκλεισα το βιβλίο μπουχτισμένη πια με την πρωταγωνίστρια του βιβλίου από το οποίο διαβαζα.Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να είναι τόσο αβοήθητη, γιατί δεν παίρνει πρωτοβουλίες, γιατί δεν πατάει πόδι.

Φαντάζομαι τον εαυτό μου ως πρωταγωνίστρια βιβλίου.Ναι,είμαι χίλια τα εκατό σίγουρη πως δεν θα έμοιαζα με καμία από αυτές.Καταρχάς, σκέψου να είστε σε ραντεβού και να τολμήσει έστω να σκεφτεί να κινήσει το κουλό του να αρπάξει μια πατάτα από το πιάτο μου. Από ρομάντζο θα το πηγαίναμε σε "Η βάναυση δολοφόνος με το πιρούνι". Άμα λέω εγώ πως δεν είμαστε καλά.

Πήρα τα πόδια μου βαριεστημένα από το παράθυρο στο οποίο τα είχα ακουμπήσει ενώ καθόμουν στην κουνιστή καρέκλα μου και κατευθύνθηκα προς την βιβλιοθήκη.
Προσπάθησα να βάλω το βιβλίο πίσω στην θέση του,να σημειωθεί ότι πρώτη φορά το προσπαθώ αυτό και το βιβλίο δεν λέει να συμβιβαστεί.Μπες χρυσό μου στην θέση σου τι έχει και δεν σου αρέσει,δεν ήσουν δα πριν και σε V.I.P.

Μιλάω και σε βιβλία τώρα,πάει το χάσαμε εντελώς είμαι βέβαιη τώρα πια.

Ένας φάκελος έπεσε στα πόδια μου.Ανασήκωσα το φρύδι μου κοιτώντας τον επίμονα λες και ο φάκελος θα σηκωθεί από μόνος του και να ανοίξει.Έσκυψα να τον πάρω τελικά και με αγωνιώδεις κινήσεις προσπάθησα να δω τι έχει μέσα.

Μα φυσικά,εδώ βρίσκονται οι φωτογραφίες που βγάλαμε με τον Eugene,την τελευταία φορά που τον είδα...

Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να επαναφέρω στην μνήμη μου τις αναμνήσεις μου από εκείνην την φορά.Όχι ότι ήταν και βαθειά κρυμμένες μέσα στο μυαλό μου, άλλωστε δεν υπήρξε μέρα που να μην τον σκεφτόμουν.

Flash back

Έβαλα ένα απλό τζιν και από πάνω ένα φούτερ, μιας και είναι μέσα Δεκέμβρη και όπου να ναι θα κλείσουμε για Χριστούγεννα, και επειδή δεν ήθελα να φανώ υπερβολική στο πρώτο μας "ραντεβού".Ναι,μπορεί να το κοροϊδεύετε αλλά σας διαβεβαιώνω πως έχω τρομερό τρακ.

Ποια;Ναι εγώ.

Καλά έχει και κρύο η αλήθεια είναι, μην τα ισοπεδώνουμε όλα.Αν σκεφτείς ότι όλη την ημέρα τριγυρνάω στο σπίτι με την κουβέρτα στους ώμους μου παριστάνοντας πως διοικώ το δικό μου βασίλειο.

Πέρα από αυτά το χέρι μου έχει αρχίσει να τρέμει λες και έχω Πάρκινσον και το μάτι μου παίζει σαν να έχω τικ,θα θέλω να πιω κανένα ποτήρι νερό και θα νομίζει ότι έπαθα επιληπτική κρίση δεύτερου βαθμού.Τώρα θα μου πεις, ο Eugene δεν γνωρίζει ότι συμπεριφέρεσαι χειρότερα κι από χωριάτα; Σαφώς και το γνωρίζει αλλά προσπαθώ να το διαγράψω εντελώς αυτό από το μυαλό μου.