Tough Lover

-16-

Άνοιξα τα μάτια μου και όντας ελαφρά ερείπιο και πιασμένη,σηκώθηκα από το κρεβάτι μου για να ετοιμαστώ.Πρέπει να ξενύχτησα χθες ακούγοντας μουσική.Όλο το βράδυ στριφογυρνούδα στο μαλακό στρώμα μου σαν να ήταν από καρφιά.

Σήμερα είναι η ημέρα του αγώνα και καθώς περνάει η ώρα νιώθω ότι δεν θέλω να πάω εκεί.Από την μια στιγμή στην άλλη βρέθηκα σχεδόν βοηθός αρχηγού της ομάδας μαζορετών,εγώ που ο μόνος τρόπος που θα γυμναζόμουν έτσι θα ήταν να έχουν κρεμασμένο ένα μπολ κοτομπουκιές πάνω από το κεφάλι μου και να κάνω διαστάσεις ώστε να τρώω μια την φορά.

Και από την άλλην έχω το ίδιο πρόσωπο στο μυαλό μου να περιφέρεται συνεχώς σαν την άδικη κατάρα.

Και ω Θεέ πρέπει να εμφανιστώ μπροστά σε τόσο κόσμο.Πως θα βρεθώ μπροστά σε τόσο κόσμο;Δεν το είχα σκεφτεί τόσο καιρό αυτό.

Η τελευταία φορά που βρέθηκα με τόσο πολύ κόσμο ήταν στο νήπιο ,κάνοντας τον ήλιο σε μια παιδική παράσταση.Ναι για να μην σας τα πολυλογώ τα έκανα πάνω μου.

Μπήκα στο μπάνιο και έπλυνα τα δόντια και το πρόσωπο μου και ύστερα βγήκα έξω για να φορέσω την στολή μου.Άνοιξα την θήκη που βρίσκονταν,καθώς δεν την είχα δει ακόμη και μόλις την αντίκρισα έμεινα.Καλέ ποιος θα χωρέσει εδώ μέσα;Είναι και μινι και στενή!
"Έτσι είναι οι στολές των μαζορετών αγάπη μου" ακούστηκε η φωνή της μαμάς μου πίσω μου.

"Υπέροχα" είπα σαρκαστικά και άρχισα να γδύνομαι.Από το κακό στο χειρότερο απ'ότι φαίνεται.Έβαλα πρώτα την μπλούζα και ύστερα την φούστα.Κοιτάχτηκα στον καθρέπτη και μπορώ να πω ότι η κόκκινη κολλητή στολή μου "γλύφει" ωραία το σώμα μου.Κοίταξα στην ντουλάπα και άρπαξα μια ζακέτα για να μην με δει και κανείς έτσι και έχουμε κανένα δράμα.

Κατέβηκα κάτω και πήρα την τσάντα του με το σήμα του σχολείου μου.Φίλησα την μαμά και αφού μου ευχήθηκε καλή επιτυχία,βγήκα έξω και κατευθύνθηκα στο σχολείο.Ήδη στον δρόμο βλέπω δεξιά και αριστερά παιδιά του σχολείου μου μασκαρεμένα,που εδώ που τα λέμε καρναβάλια είναι από μόνα τους.Είδα και κάποια παιδιά με μπλε στολή και τρομπόνια,πιθανόν να είναι του άλλου σχολείου.

Φίλε ποτέ δεν είχα μπει στην διαδικασία να παρακολουθήσω σχολικό αγώνα.Συνήθως εκείνη η περίοδος ήταν για εμένα σαν την χειμερία νάρκη.Δηλαδή κοιμόμουν.

Δεν ασχολούμουν με χαζά παιχνίδια,ποδοσφαιριστές που έτρεχαν στο γήπεδο μόνο και μόνο για να ασχολείται ο κόσμος μαζί τους.Ή μαλλον ο κόσμος να ασχολείται με τον διευθυντή καθώς άπαξ και το σχολείο αποκτήσει καλή φήμη ,σειρά έχει εκείνος.