TOZLANMIŞ Kalpler - Tamamlandı-

~Plan~

Ezel’den

Şu anda o kadar mutluyum ki, bir daha asla onları göremeyeceğim için o kadar korkmuştum ki, duygusuz ben artık duygularımı kontrol edemiyorum. Sürekli ya gülüyorum ya da ağlıyorum. Neyse.

Müzik atölyemizde eşyaları yerine yerleştiriyoruz.

“yoruldum ben ya. Azcık dinlenelim”dedi Ali. Onu onaylayıp oturduk. Canım kağıt helva çekmişti. Asafla bakıp gülümsedim. Anlamış olacak ki konuşmaya başladı.

“hiç öyle sırıtma anladım ben. Gidip geliyorum”dedi.

“en çok seni seviyorum “Diye bağırdım arkasında.

“biz neyiz burda? Kelleci başı mı? “Diye aynı anda söylenen Akın ve Ali'ye baktım ve güldüm. Onlar da benle birlikte güldü.

“madem kıskandınız biriniz bana pamuk şeker alın, birinizde mısır. Hadi ne bakıyoruz öyle”dedim. Çünkü ikiside şaşkın bir ifadeyle bana bakıyorlardı. Akın bana yaklaşıp karnıma dokundu.

“hamile falan mısın sen? “dediği an kahkaha atmaya başladım. Gülmemi durdurunca konuştum.

“sırf bu kadar çok şey yiyeceğim diye hamile sanıyorsunuz ya allah sizi bildiği gibi yapsın. “dedim. Onlar yerlerinden kalkıp kapıdan çıktılar. 5 dakika zaman geçtikten sonra telefonum çaldı. Arayan Savaştı.

“efendim”

“Gece ve sen neredeyseniz çabuk attığım konuma gelin. Ama sakın Yudum’a haber vermeyin”dedi ve suratıma kapattı. Sabır ya bu çocukta hiç kibarlık yok mu? Neyse. Telefonuma mesaj gelince konuma baktım. Çantamın içinden küçük bir not kağıdı çıkarıp tayfa meraklanmayın diye yazı yazıp görebilecekleri bir yere koyup müzik atölyesinden çıktım.

Atölyede çıktıktan sonra Geceyi aradım. Tam kapanacak sırada telefon açıldı.

“efendim Ezel”

“Gece neredeysen hemen eve git ve benim gelmemi bekle çok önemli bir konu var. “

“ben zaten evdeyim”

“tamam. Yudum evde yok demi? “

“hayır yok”

“tamam görüşürüz “diyip telefonu kapattım. Eve doğru hızla yürüdüm.

Yarım saat sonra eve geldiğimde Gece’nin beni bahçede beklediğini gördüm. Hemen yanına gittim.

“Gece hadi gidyoruz”dedim. Önce şaşırdı sonra cevap verdi.

“nereye Ezel? “dedi

“savaş denen çocuk çağırdı bizi hemen gelmemizi ve Yudum’a hiçbirşey söylememizi istedi. “dedim. Gece ile birlikte evden çıktık.

1 saatin sonunda konuma geldik ve akşam olmak üzereydi. İçeri girdiğimizde sadece Savaş yoktu. Yeşil ve Kahve gözlü iki çocuk vardı. Yanlarına vardığımızda savaş konuşmaya başladı.

“hele şükür geldiniz. Bakın sizi tanıştırayım. Bu Barlas “dedi kahve gözlü çocuğu göstererek.

“bu da Uğur “dedi.

“sen bizi arkadaşlarınla tanıştırmak için mi çağırdın? “ dedim. Güldü ve konuştu.

“hayır. Sadece uygulayacağımız planın içinde onlarda var. Sonra tanımıyorum demeyin. “dediğinde şaşırmıştım. Ne planı bu şimdi ya?