TOZLANMIŞ Kalpler - Tamamlandı-

~Nişan Alışverişi~

3 ay sonra

Yudum’dan

Sabah kalktığımda aşağıdan sesler geliyordu. Yatağımdan kalkıp aşağıya indim. Aşağıya indiğimde kızları birer koltuğa uzanmış televizyon izlediklerini gördüm. Yanlarına gidip oturdum.

“günaydın kızlar” dedim. Onlar da sırayla günaydın dediler.

“hani bizimkiler sesleri çıkmıyor” dediğimde gece konuştu.

“onlar küçük bir büro bulmuşlar da satılıkmış. Ona bakmaya gittiler. Eğer uygunsa alacaklarmış” dediğinde gülümsedim. Mezuniyet'in üzerinden 3 ay geçmişti ve bizimkiler 3 aydan beri büro arıyorlardı. İnşallah bu büroyu satın alırlar. Yoksa daha çok ararlar. Bizimkiler mimar oldular. Uğur iç mimar, Barlas ve Savaş da dış mimar oldular. O yüzden küçük bir büro arıyorlar.

“Kızlar biz ne zaman nişan alışverişene çıkacağız” diye sordum. İkiside aynı anda bana baktılar.

“hiç düşünmedim “ dedi ezel.

“ bende “ dedi Gece. Birkaç hafta önce nişan günümüzün aynı olmasını istemiştik kızlarla. Bizimkilerde kabul ettiler. Aynı 1 hafta sonra ki nişan üçümüzün de nişanı olacak. Tabi düğün farklı günlerde

“Kızlar madem savaşların işi bittiğinde hemen yanımıza gelsinler de nişan alışverişine başlayalım” dedi Gece. Ezelle birlikte kafamızı salladık.

Gece telefonunu eline alıp Savaşı aradı. Telefon birkaç çalışan sonra açıldı

“alo savaş”

“...”

“işiniz bittiği an eve gelin de nişan için alışverişe gidelim”

“... “

“görüşürüz “ diyip telefonu kapattı .

“Gece annende gelsin. Bizim bilmediğimiz alınacak şeyler varsa söyler. Ezel sende ara “ dediğimde ikiside kafasını salladılar ve annelerini aradılar.

×××

Şuan hep birlikte nişan için kıyafet bakmaya gelmiştik. Tabi bu sefer yanımızda büşra teyzeyle güneş teyze de burda oldukları için uğurların elbise konusunda pek bir şey söyleyeceklerini zannetmiyorum. Yani umarım.

Herkes dağılmış elbiselere bakarken uğurda benim yanımdaydı. Ona baktım ve konuştum.

“Uğur gidip otursana “ dedim.

“hayır “dedi

“neden? “

“ çünkü açık bir nişanlık bulmanı istemiyorum ” dediğinde kaşlarımı çatıp bizim kızlara baktım. Onlarda benimle aynı durumlardı. Dudaklarımı büzüp elbiselere bakmaya devam ettim.

Tek başıma birşey bulamayacağımı anlayınca çalışanlardan yardım istemeye karar verdim.

“pardon bakar mısınız? “ dedim. Kadın gülümseyip yanıma geldi.

“buyrun nasıl yardımcı olabilirim” dedi. Çok tatlı bir kadındı.

“ bana biraz yardımcı olabilir misiniz” dediğimde kafasını salladı. Uğur’u da yanımdan göndermiştim. Tabiki o da Büşra ve güneş teyzelerim sayesinde. Canlarım benim.

×××

Aradan saatler geçmişti ve biz hala bir elbise bulamamıştık. Sabahtan beri bu girdiğimiz 5. Mağazaydı ve bizimkiler artık oflamaya başlamışlardı. Güneş ve Büşra teyzeyi zorla da olsa göndermiştik.

“tamam buraya da biraz bakalım sonra gideriz “ dedim. Hepsi kafasını salladı ve içeri girdik. Umarım burda birşeyler bulabiliriz.

İçeri girdiğimiz anda buranın ne kadar kalabalık olduğunu fark ettik. Bir aksilik çıkmazsa iyidir. Kızlarla birlikte çalışanlardan yardım aldık. Bizimkilerde oturmayı tercih etmişlerdi. Hadi bakalım arayışa devam.

Ezel’den

“hanımefendi kusura bakmayın ama bunu önce ben gördüm ve ben alacağım. “dedim sinirle. Karşımdaki kız ablayla gülüp konuştu.

“kusura bakma canım ama bu benim “ dedi. Ben iyice sinirlenmeye başlamışken yanımıza çalışanlardan biri geldi.

“bir sorun mu var acaba “ dedi tatlı sesiyle. Cevap vereceğim sırada yanımdaki kız cevap verdi.

“ne olacak hanımefendi? Önce benim gördüğüm ve benim almak için gözüme iliştirdiğim güzelim elbiseme göz dikmiş bu uyuz “ dedi. Kaşları çatarak ona baktım.

“uyuz mu? “ dedim sinirle. Kafasını salladığında sinirlendim.

“bana bak bu elbise benim. Şimdi eğer gözlerini bu elbiseden geçmezsen seni parçalarım” dediğimde kız cevap vereceği sırada çalışan kadın araya girdi.

“hanımlar lütfen sakin olun. Ezel hanım kusura bakmayın ama bu elbisemizi önce açelya hanım istedi. Üzgünüz.” dediğinde ben suratımı asarken açelya denen kız gülüyordu.

“isterseniz size başka modeller gösterelim” dedi.

“gerek yok iyi günler” dedim ve onların yanından ayrıldım. Barlas’ın yanına geldiğimde beni kolunun altına alıp çıkışa yürüdük.

“bir şey mi oldu sevgilim” diye sorduğunda kafamı hayır anlamında salladım. O  da gülümsemekle yetindi.

×××

Eve geldiğimizde hepimiz kendimizi koltuklara atmıştık. Allahım heryerim nasılda ağrıyor. Çok yorulmuşum. Bir süre sonra Barlas yanıma geldi ve konuşmaya başladı.

“canım ben eve gidip geleceğim. Annem çağırdı da” dediğinde kafamı salladım. O da alnımdan öpüp evden çıktı.

“Kızlar hadi film izleyelim” dediğimde ikiside beni onayladı ve romantik komedi bir film seçtik. Filmi izlerken bir kahkahalarla gülüyordum. O kadar yorulmuşum ki artık gözlerimi açık tutmakta zorlanıyorum. Daha fazla dayanamadım ve gözlerimi kapattım