TOZLANMIŞ Kalpler - Tamamlandı-

~Bir Şartla~

Gece'den

Şuan annemin yanına oturmuş, sıkıca sarılıp yıllardır bilmediğim kokuyu soluyordum. Annemin ve babamın beni bırakma sebeplerini öğrenince onlara saygım artmıştı ve artık benim içimdeki çocuğu elimden alan kadına büyük bir ders vermeliyim. Birde oğluna, bunun içinde arkadaşlarımdan yardım almam lazım. Cidden uzun zamandır, onlarla ne konuştum. Ne de görüştüm. Acaba bana kırılmışlar mıdır? Neyse onları sonra düşünürüm. Annemin beni bırakma sebebine gelirsek. Benim bir abim varmış, o ben doğduğumdan beri benden nefret edermiş. Bir gün beni yaralamış. Bu yüzden de annemler beni abimden korumak için anneanneme bırakmışlar ama ben nedense kaçmışım. Eğer hafızam yerinde olsaydı neden kaçtığımı hatırladım ama neyse. Abime ne olduğuna gelirsek, o da içkici biri olduğu için sarhoş haliyle motor yarışlarına katılmış ve kaza yapıp vefat etmiş.

Bir dakika, acaba Yudumla abim tanışıyor mu? Sonuçta abim de motor yarışlarını çok severmiş. Acaba şuan napıyor?

Yudum'dan

"Lütfen affet. Sana inanmadık, kaç yıllık arkadaşımıza inanmadık. Lütfen affet " diyip duruyordu Pars ve Alişya. Ikiside ayağımın ucunda gözleri ağlamaktan kızarmış ve şişmiş. Yarım saattir aynı konuşma. Aklıma bir fikir gelmişti. Eğer şimdi bunu söylersem bir daha asla buraya gelmezler. Bende müebbet hapisle baş başa bırakırlar.

"tamam ama bir şartla sizi affederim. "dediğimde ikiside umutlu gözlerle gözlerime baktılar.

"ne istersen" dediler.

"bir daha beni görmeye buraya gelmeyeceksiniz"dediğimde ikisinin de yüzü düştü. Onlar bana şaşkınca bakarken polis gelip beni götürdü. Hepsini affederim ama biraz zamana ihtiyacım var. Sadece biraz.

Savaş'dan

Yudum'un ablam olduğunu öğrendiğimden beri hiç kendimde değilim. Şuan Gül ablanın evindeyim. Barlasta burda ve Gül abla bize çok iyi bakıyor. Neredeyse hergün börek çörek yemekten yağ depoladık.

Aslında Yudum'u görmeyi çok istiyorum. Ablam diyip sıkıca sarılmak istiyorum ama gururum buna izin vermiyor. Kendime onun ablam olduğunu yediremiyorum.

Telefonumu çalınca arayana baktım. Isimsiz numaraydı. Hemen açtım.

"alo"

"merhaba Savaş sen misin? "

"evet benim siz kimsiniz? "

"ben Yudum'un kuzeni Efe. Acilen Yudum'un evine gel Ezel ve Geceyi de çağır"diyip suratıma kapattı. Noluyo yine ya? Bir olaysız günüm olmaz mı arkadaş?

Hazırlanıp odamdan çıktım. Benimle birlikte Barlas ve Uğur da geliyordu. Arabaya binip hemen yola koyulduk. Yoldayken Barlastan kızları aramasını istedim.

Eve geldiğimiz zaman bahçeye girip beklemeye başladık. Bir dakika Çakıl nerde? Kaç zamandır ortalarda yok.

Yarım saat sonra kızlar ve Efe gelmişti. Efe kapıyı açıp içeri girdi. Direk üst kata çıkınca bizde onu takip ettik. Bir odaya girdiğinde yatağı kenara ittirdi. Yatağın altındaki halıyı çekti ve halının altındaki kapıyı açtı. Kapıyı açınca merdivenlerden aşağı indi. Bizde indik. Sadece mumlarla aydınlanan bir yerdi. Biraz ilerde ise büyük bir sandık vardı. Cebinden bir anahtar çıkarıp sandığı açtı. Sandıkta gördüğüm şeylerle şok geçirmem bir oldu. Bu sefer dayanabilirim.