TOZLANMIŞ Kalpler - Tamamlandı-

~Hastane~

Yudum'dan

Gözlerimi açtığımda,hiçbiryerimde bir acı hissetmemiştim. Etrafıma baktığımda Pars'ın bayıldığını gördüm. Herhalde içkiden dolayı. Peki ya o silah sesi? Sağ tarafıma baktığımda Gece'nin vurulduğunu gördüm. Gece? Onun burda ne işi var? Lanet olsun benim yüzümden vuruldu.

Telefonumu cebimden çıkarıp ambulansı aradım. Telefonu kapatıp Geceye biraz daha yaklaştım. Sarmaya başladım.

"Gece, iyi misin? Beni duyuyor musun? Hadi konuşsana! "dedim bağırarak.

15 dakika sonra ambulans geldiğinde hastaneye geldik. Geceyi hemen acile aldılar. Hemen koridorda tur atıyordum. Umarım ona birşey olmaz. Beni korumak için kendini feda etti. Artık onlara güvenmeye başlamalı mıyım?

×××

2 saattir acilin önünde bekliyorum. Ne bir haber var, ne de bir geçen. Bu 2 saat sürenin içinde Ezel'i ve Gece'nin arkadaşlarını aradım. Berk veya Mert hangisiyse artık. Benim yüzümden olduğunu söyleyip saldırdı. Ben öyle durdum, hiçbirşey yapmadım. Çünkü benim yüzümden olmuştu. Beni korumak için yanıma gelmişti.

Doktor acilden çıktığında hemen yanına koştuk.

"durumu nasıl? "dedik hepimiz aynı anda.

"bakın kendinizi herşeye karşı hazırlayın. Hanımefendinin durumu kritik. Üzgünüm"diyip yanımızdan ayrıldı. Nasıl ya, Gece güçlü kızdır bizi hemen bırakmaz. Ne demek kendinizi herşeye hazırlayın lan.!

×××

Aradan saatler geçti herkes doktorun o söylediği cümlenin şokundaydı. Kimseden bir çıt bile çıkmıyordu. Birinin omzuma dokunması ile daldığım düşüncelerden sıyrıldım. Dokunan kişiye baktığımda Ezel olduğunu gördüm.

"iyi misin? "dediğinde kendimi o kadar rahatlamış hissettim ki ağlayacak moda gelmiştim. Kafamı salladım sadece.

"bana bak sakın kendini suçlama. Senin yüzünden olmadı. Hem Pars neden öyle birşey yaptı hals anlamadım ama neyse. "diyip yanımdan gitti.

Ah bir bilseniz neden herkesi seri katile bağlamışım gibi kesip doğradığımı sizde bana hak verirdiniz. Elimde kanıtlarımda var. Ben kanıt olmadan asla bir işe bulaşmam. Asla!

×××

Doktor sadece bir kişinin kalmasını diğerlerinin gitmesini söyleyince Ezel kaldı. Ana kalmak için öyle bir ısrar etti ki görmeniz lazımdı. O yüzden Ezel orda kaldı. Bizde evlerimize dönüyoruz.

Eve geldiğimde direk odama çıktım. Odadan içeri girince yatağın üstünde yatan bir adet Çakıl vardı. Alıştığım için bir şey demeyeceğim. Üstümü değiştirip Çakıl'ın yanına uzandım ve gözlerimi kapattım.

Ezel'den

Herkesi hastaneden gönderince direk acile girdim. Gece'nin olduğu odaya girip kapıyı kilitledim. Gece'nin yanına yaklaşıp birazcık sarsarak kısık sesle konuştum.

"Gece kalkabilirsin herkes gitti. " dedim. Gece hemen gözlerini açıp etrafa baktı ve konuştu.

"emin misin? "dedi. Kafamı saldığımda hızla yatakta oturur pozisyona geldi.

"oh be yat yat bir hal oldum. Eee neler oldu? "dedi.

"senin arkadaşın Mert, Yudum'a saldırdı. İşte doktor durumunu kritik dedi. Öyle"dedim. Hiçbirşey söylemedi.

"Yudum, bize güvenmeye başlamış mıdır? "dedi biraz zaman geçtikten sonra.

"umarım "dedim sadece. Umarım bize güvenmeye başlamıştır ve hayatını anlatır. Üzgünüm Yudum, eğer bunu yapmasaydık ailelerimizi asla bulamayacaktık. Lütfen bizi affet!