TOZLANMIŞ Kalpler - Tamamlandı-

~Evlenelim~

I AY SONRA

Savaş’dan

1 ay… Tamıtamına 1 ay geçti ablamın sesini duymayalı, görmeyeli. 1 ay benim için cehennemden farksızdı, Gece dışında herkes yabancı geliyordu artık bana. Herkes durgundu, herkes ağlıyordu.

Şu 1 ay da yaptıklarım ise ağlamak, sinir krizine girmek, Pars’ı ve Uğur’u dövmek. Onun dışında hiçbirşey yapmamıştım. Ne doğru düzgün yemek yemiş, ne de bir gram uyumuştum. Pars’ı ve Uğur’u neden dövdüğüme gelirsek…

Pars’ı, ablamın boğazındaki morluk için. Uğur’u ise neden bana daha önce ablamı sevdiğini söylemediği için dövdüm. Evet 1 ay önce o depoda herşeyi itiraf etmişti. Bende hastaneye gelince biraz hırpalamıştım.

1 ay önce

Ambulans ve polisler gelmişti. Polisler o adamı alıp götürürken, sağlık görevlileride ablamı alıp götüreceği sırada Uğur onları durdurmuştu. Sadece şunu söyleyip sağlık görevlilerinin geçmesine izin verdi. ‘Seni çok seviyorum. Lütfen affet beni. Nolursun beni bırakma ‘ demişti.

Hastaneye gelir gelmez biraz hırpaladım onu tabi bu uzun sürmedi. Barlas beni tutmuştu.

Şimdiki zaman

O zamandan beri Uğur’a kızgınım. Belki daha önce sevdiğini söyleseydi. Şimdi kimse bu durumda olmazdı ama suçu sadece ona yükleyemem. Hepimizin suçu var. Onu yanlış anladık, bizi korumak için böyle şeyler yaptığını düşünemedik. Sanki hepimiz onu dövmek için fırsat kolluyormuş gibi hiçbirşey araştırmadan direk saldırdık ama ablam bir uyansın ilk işim ona kendimi affettirmek.

Doktor yoğun bakımdan çıkınca hemen yanına gittim. Doktorun önünde diz çöküp ağlayarak konuşmaya başladım.

“doktor bey ablam nasıl? Yalvarıyorum artık kesin birşey söyleyin bize. 1 aydır onu göremiyoruz. Lütfen görmemize izin verin size yalvarıyorum. Lütfen” dedim.

“size söyleyeceğim sadece şu eğer hanımefendi birkaç gün daha uyanmazsa bitkisel hayata geçecek. Ve hanımefendiyi görebilirsiniz ama sadece 2 kişi ve 10 dakika. Daha fazla değil” dediğinde yerden kalkıp  doktorun elini sıktım. Doktor yanımızdan uzaklaşınca kimlerin içeri gireceğini düşünmeye başladık.

“Kardeşim sen ve Uğur girsin. Diğerlerinin girmesine gerek yok. Sizin sesinizi duyunca gözlerini açacaktır “dedi Barlas. Herkes onu onaylayınca önce içeri ben girdim. Ablama baktığımda yüzü solgundu. Yüzündeki, boğazımdaki ve kolundaki morluklar geçmişti. Bir sürü cihaz bağlıydı. Yanındaki sandalyeyi çekip oturdum. Ellerini sıkıca tuttum ve öptüm.

“abla, 1 ay oldu o gülen yüzünü görmeyeli, o güzel sesini duymayalı. Abla birşey farkettim de sensiz hayat cehennemden farksızmış. Ablam olduğunu öğrendiğim an şaşırmıştım ama ablam olduğun için de bir o kadar mutluydum. Çünkü kendi kanımdan olan birisi vardı yanımda. Abla sana sadece şunu söylemek istiyorum. Lütfen beni bırakma, sana yalvarıyorum. Kardeşini sensiz bırakma “diyip ellerini tutup uzun süre öptüm. Hemşire gelip sürenin dolduğunu söyleyince ağlayarak yoğun bakımdan çıktım. Benden sonra Uğur girdiğinde yere oturup ağlamaya devam ettim.

Uğur’dan

1 aydır ne kadar büyük bir aptal olduğum  farkına vardım. Yargısız infas dedikleri bu olsa gerek. Onu anlayıp dinlemeden tokat attım. Nerden bilebilirdim ki babam olan adamın onu tehdit ettiğini, nerden bilebilirdim onun da benim kadar beni sevdiğini. Savaş yoğun bakımdan çıkınca ben içeri girdim. Yudum’un yanındaki sandalyeyi çekip oturdum

“Canım, hadi uyan artık. Bak bu aptal aşık sen olmadan bir hiç. 1 aydır suratım hiç gülmedi, sen uyanınca tekrar gülecek bu somurtkan yüzüm. Lütfen kalk artık, kalk da mutlu et beni. Sana uyanır uyanmaz çok güzel bir sürprizim olacak. Sen bir uyan hem beni affetmen için hem de yapacağım sürpriz için uyan “ dedim ve ellerini tuttum. Makineden ses gelmeye başlayınca bağırmaya başladım.

“DOKTOR. DOKTOR YOK MU. ÇABUK GELİN” diye bağırıp yoğun bakımdan çıktım. Ben çıkar çıkmaz doktorlar ve hemşireler içeri girdi. Savaş yanıma gelip yakama yapıştı.

“NOLUYO LAN İÇERDE? “ dedi.

“bilmiyorum “diyip ellerini yakamdan kurtardım. 5 dakika sonra doktor yoğun bakımdan çıktığında ona umut dolu gözlerle baktık. Doktorun söylediği şeyle sevinçten ağlamaya başladı.

“hastamız uyandı. Birazdan normal odaya alacağız. Fazla yormamak şartıyla hepiniz görebilirsiniz” diyip yanımızdan ayrıldı doktor. Herkes sevinç gözyaşları döküyordu bu sefer.

×××

Aradan saatler geçti. Yarım saat önce herkes Yudum’un odasına girdi ama ben dışarıda bekledim içeri girmedim. Odaya girmek için adım attığım zamanda aklıma ona tokat atıp söylediklerim aklıma geliyordu ve odaya girmekten vazgeçiyordum. Ben böyle düşünürken Teyzem odadan çıkıp yanıma gelip oturdu

“Uğur hadi içeri gel. Sevdiğin seni görmek istiyor. Onun bu isteğini kırma hadi” dedi teyzem. Biraz düşündükten sonra  kabul edip içeri girdim.

İçeri girince hemen yatağın ucuna oturdum. Ben ona o bana bakarken kollarını açıp konuştu.

“sarılmayacak mısın? “dediği an oturduğum yerden kalkıp sıkıca sarıldım. Hem o hemde ben ağlıyorduk.

“seni seviyorum Uğur, seni çok seviyorum “ dedi kısık sesle kulağıma. Bunu söyleyince beynim işlevini kaybetmişti. Bende hiç düşünmeden konuştum.

“Evlenelim? “ dedim. Sarılmayı bırakıp hem şaşkın hemde gülen yüzlü ifadesiyle bana bakıyordu.

“Ne? “ dedi. Ellerini tuttum ve konuşmaya başladım.

“evlenelim diyorum. Uzun zamandır birbirimizi sevmemize rağmen mecburen uzak kaldık ama artık ben senden 1 saniye bile ayrı kalmak istemiyorum. Şimdi sana soruyorum benimle evlenir misin? “ dediğimde gülmeye başladı.

“tabikide evet aptal “ diyip sıkıca sarıldı. Bende sarılmasına karşılık verip kulağına kısık sesle ‘Seni çok seviyorum’ diyip sarılmaya devam ettim. Tabi bu sarılma uzun sürmedi.

“ evlenemezsiniz ulan ben vermiyorum sana ablamı” dedi Savaş kaşlarını çatarak. Yudum Savaşa gel işareti yapıp yanına çağırdı. Savaş yanına gelince herkes Yudum’un dediği şeyle gülmeye başladık.

“ eğer sevdiğim adamla evlenmeme izin vermezsen Gece ile evlendiği gün evdeki odanızı basarım. O yüzden sakın sesini çıkarma! “ dedi Yudum. Herkes gülerken Savaş şaşkın surat ifadesiyle kafasını sallayıp eski yerine geri döndü. Bende Yudum’un ellerini tutup öptüm. Neşe kaynağım geri dönmüştü. Ben başka Allah'tan ne isteyebilirim ki.