TOZLANMIŞ Kalpler - Tamamlandı-

~Ciddi~

Alişya'dan

Pars ve ben mezarlığın başında şaşkın bir şekilde birbirimize bakıyorduk. Evet en son mektubu okuyordum. Mektubu okuduktan sonra birkaç fotoğraf daha vardı. Fotoğraflara baktığımda Alişya'nın bir adama para verdiği, o adamın annemle bana saldırdığı ama yüzünde maske olduğu için yüzünü göremem. Herşey gerçekmiş,biz kardeşimiz dediğimiz insana nasıl inanmayız.

Yudum'dan

Cezaevine geldiğimde artık herşey bitmişti. Ölmediği sürece burdan çıkamam,kaçarım ama elbet yine yakalanırım.

Polis arkamdan kapıyı kapattığında kadınlar bana tip tip bakmaya başladılar, şimdiden uyuz oldum. Boş olan bir yatağa geçip oturdum. Buradada dizilerdeki gibi hanım ağa vardı, her emrini yaptırır, yapmayanı da deşerdi. Bizim buranın hanım ağası galiba şu dombili kadın, başka şişman yok zaten. Ben böyle düşünürken dombili kadın bana seslenmişti.

"yeni mahkum gel buraya " dediğimde yanına gittim. Yanına gittiğin gibi adımı bile sormadan yapacağım işleri sıralanmıştı. Allahım ben herhalde 5 güne kalmaz ölürüm.

×××

Allahım sana geliyorum galiba, bacaklarım, Bellerim, kollarım her yanım kırıp dökülüyor. Yaşlı ninelerden farkım kalmadı yemin ederim. Allahım lütfen bir mucize gönder. Zaten şu dangalak kadınlarda halime bakıp gülüyor, ne olmuş yani yanlışlıkla çamaşır suyunu kafamdan aşağı döktüysem. Ben böyle düşünürken kapı açıldı.

"Ümran Parlak, ziyaratçin var " dediğinde allah'ın sesimi duyduğuna kanaat getirip hemen yeri silmeyi bırakıp kapıya gittim. Kapıya gelince polis kolumu tuttu. Odaya geldiğimizde içeri girdim. Gelen kişileri görünce 'mucize derken bunu kastetmemiştim ' diye düşündüm.

Ezel'den

Şuan evde annem ve babamın karşımda oturmuş bana açıklama yapmalarını bekliyorum. Annem konuşmaya başlayınca pür dikkat onu dinlemeye başladım.

"kızım bak seni bırakmaya mecburduk. İkizin beyin kanseriydi. O zamanlar fakirdik. İkinize birden bakıyorduk. Kardeşini kurtarmak için seni sokağa bırakmak zorunda kaldık. "dediğinde şok olmuştum.

"ikizim? "dedim şaşkınlığımdan kurtulunca. Annem ve Babam önce birbirlerine baktı sonra bana.

"ikizin her ne kadar muayene olsada kurtulamadı. O öldüğü zaman seni bulmak için o kadar uğraştık ki bulamadık. Sonra Yudum denen kız çıktı karşıma. Seni bir gün aramaya devam ederken bayılıp kaldım. Yudum beni hastaneye götürdü. Ne olduğunu sormuştu. Bende kızımı aradığımı söyledim. Seni bulacağına söz verdi o gün ve buldu da. " dedi annem. Şaşkın bir şekilde anneme baktım. Ciddi miydi? Evet ciddiydi.