TOZLANMIŞ Kalpler - Tamamlandı-

Final ~Mektuplar~

2 hafta sonra

Gece'den

Sakin ol Gece ve sakince Savaş'a neler olduğunu sor. Derin bir nefes aldım ve yavaş adımlarla Savaşın yanına gittim. Salona geldiğimde Savaş hiç yüzüme bakmıyordu. Gözlerimin dolmasına engel olup konuştum.

"Savaş hayatında başkası mı var? " dedim ama bunu söylerken sesim titremişti. Savaş hızla kafasını çevirdiğinde gözlerinden ateş çıkıyordu neredeyse. Oturduğu yerden kalkıp yanıma geldi ve kolumu kavrayıp konuştu.

"Gece saçma sapan şeyler düşünmeyi bırak. Öyle birşey yok" dedi sinirle. O konuşurken bende kolumu kurtarmaya çalışıyordum. Canımı yakıyordu.

" o zaman niye 2 haftadır yüzüme bakmıyorsun, niye adımla hitap ediyorsun? Neden cevap ver bana neden? " Diye bağırdım. Kolumu bırakıp çenemi kavrayınca gözyaşlarım istemsiz akıyordu.

"kapa çeneni artık! Fazla abartıyorsun, öyle bir şey yok" dedi.

"o zaman benden uzaklaşma! Yine bana meleğim, Birtanem, canım de ama benden uzaklaşma lütfen" dedim. Bunları söylerken sesim titremiş gözyaşlarım gözlerimde firar etmişti.

Savaş birden çenemi bırakıp sarılınca sarılmasına karşılık verdim. Gözyaşlarım hala gözlerimden akarken Savaş küfür ediyordu.

"Gece özür dilerim. Lütfen affet. Bu aralar fazla gerginim işle alakalı birkaç sorun var o yüzden senden uzak duruyorum. Lütfen aklına başka şeyler getirme!" dediğinde kafamı sallamakla yetindim. Gözlerimi kapattım ama içimde huzursuzluk vardı.

Gözlerimi açtığımda akşam olmak üzereydi. Yatakta oturur pozisyona geçip ayrılmaya çalıştım. Telefonuma bildirim gelince telefonu elime alıp bildirime baktım. Savaş mesaj atmıştı.

' gece bu akşam eve gelmeyeceğim. Ablamın yanında kal ' diye mesaj atmıştı. Tamam yazdım ve üstümü değiştirip evden çıktım. Yavaş adımlarla aşağıya indim ve Yudum'un kapısını çalacağım sırada kapının birden açılması, Uğur'un hızla gitmesiyle kaşlarımı çattım. Aralık kalan kapıdan içeri girdiğimde Yudum koltukta oturmuş ayağıyla ritim tutuyordu. Yanına gidip oturdum ve konuştum.

" iyi misin Yudum? " dedim. Anında gözleri dolarken hızla sarıldı ve ağlamaya başladı. Nolmuştu şimdi?

"Uğur a birşeyler oldu gece! 2 haftadan beri çok tuhaf davranıyor. Başka birisi olduğunu düşünüyorum ama ona bunu söylediğim de çok sinirleniyor. Sonra da evden çıkıp gidiyor. Şimdide aynısını yaptı. Sinirlendi ve evden çıktı gitti " dedi ağlarken. Savaş da aynıydı. Aynı Uğur gibi hareketleri vardı. Acaba Barlas da böylemi?

"yudum biliyor musun? Savaşda 2 haftadır öyle aynı Uğur gibi. Hiç yüzüme bakmaz oldu. Savaş bana işlerde problem olduğunu söyledi bugün. " dedim. Geri çekildi ve kafasını sallayıp gülümsedi. O sırada zil çalmıştı. Yudum kapıya bakmaya gitti. Geri döndüğünde yanında Ezel vardı.

"Hoşgeldin " dedim ayağa kalkıp sarıldım.

"hoşbulduk" dedi ve diğer koltuğa oturdu. Derin bir nefes aldı ve konuştu.

"Yudum yine burda kalmak zorundayım" dedi ezel bıkkın bir sesle.

"sorun değil. Zaten 2 haftadır birbirimize sarılarak uyumuyor muyuz? " dedi Yudum. Ikimizde kafamızı salladık. Bizimkiler bize soğuk davranmaya başladığından beri Yudum'un evinde kalıyorduk ve birbirimize sarılıp uyuyorduk.

"birşeyler yermisiniz? " Diye sordu yudum.

"hayır ben şuan sadece uyumak istiyorum " dedi Ezel. Ben daha yeni uyanmış olmama rağmen bende kendimi çok yorgun hissediyordum.