TOZLANMIŞ Kalpler - Tamamlandı-

"Bulunmuşlar..."

Melisa'dan

" doktor! Hemşire! sedye getirin! " Diye bağırıyordu Ali. Bir süre sonra 3 tane sedye gelince Gece, Ezel ve Yudum'u yatırdı bizimkiler ve hemşire müdahale odasına aldılar bizde dışarda beklemeye başladık.

Komutan evden çıktıktan sonra üçüde bayılmıştı. Tabi trafikten de zar zor gelebildik ama yinede hastaneye gelmiştik.

"umarım Savaşlara birşey olmamıştır" dedi Berk. Doğru söylemişti. Eğer onlara birşey olduysa kızları da kaybederiz.

Barlas'dan

Gözlerimi açtığımda omzumda keskin bir acı vardı. Sağ omzuma baktığımda kurşunun omzumu sıyırdığını farkettim. Kafamı kaldırdığımda yanımda baygın bir şekilde Savaş ve Uğur vardı.

"Savaş " dediğimde ses yoktu

"Uğur " dedim. Ama yine bir ses Yoktu. Olduğumuz yerden silah sesleri geliyordu. Büyük ihtimal dışarda çatışma vardı. Burdan biran önce kurtulmamız lazım ama nasıl.

"ah! " Diye inledi birisi. Yan tarafıma baktığımda Savaş bacağına bakıyordu. Bacağına baktığımda yaralı olduğunu gördüm.

"Savaş iyi misin kardeşim? " dedim endişeyle. Kafasını bana çevirdi ve gülümsedi.

"evet iyiyim ama biz nasıl bu hale geldik? " Diye sorduğunda bende hatırlamaya çalıştım.

En son bizde çatışmadaydık ve gruplar halinde dağılmıştık. Ben, Savaş ve Uğur bir yerdeydik. Tam o sırada kurşun darbesi almıştık ve kafamıza sert bir cisimle vurulmasıyla bayıldık. Şimdi de burdayız.

"lan Uğur kendine gel! " Diye bağıran Savaş'a baktım. Uğur hala kendine gelememişti. O sırada birilerinin içeri girmesiyle o tarafa baktım. Mehmet, Arda ve Yavuz bu Tarafa doğru geliyorlardı. Gülümseyerek onlara baktım ama bu gülümsemem çok kısa sürmüştü. Onların arkasında teröristler vardı. Kaşlarımı çatıp onlara baktım. Teröristler onları da sandalyeye bağlayıp gidince ofladım.

"Arda siz nasıl yakaladınız bu şerefsizlere" dedi Savaş.

"sorma tertip. Çatışma sırasında mermilerimiz bitti onları doldurmak için saklamıştım ama beni buldular. Mehmet ve Yavuz aynı şekilde yakalandı" dedi Arda.

"onu bunu bırakın da biz burdan nasıl kurtulacağız onu düşünelim" dedim. O sırada gözüme bir cam parçası takıldı. Sandalyemi hareket ettirip cam parçasını yanına geldim. Sandalyemi sol tarafıma doğru düşürdüm ve cam parçasını almaya çalıştım. Biraz uğraşmanın sonucu cam parçasını alıp zor da ellerimdeki ipleri kestim. Ayaklarımda ki ipleri çözüp ayağa kalktım ve Savaş'ın ellerindeki ipi çözmek için harekete geçtim.

Tam o sırada büyük gürültü oldu dışarda ama dışarıda bomba patladığını anlamam uzun sürmedi. Çünkü bombanın patlama etkisiyle bizde bir yerlere savrulduk. Derin derin nefes alıp verirken üstümüze doğru gelen gölgeleri fark ettim. Gölgelere daha dikkatli baktığımda komutan ve birkaç askerin üzerimize geldiğini gördüm. Ayağa kalkmak için ellerimi yere koymuştum ki gözlerim kararmaya başladı. Bilincim kapanmadan önce son duyduğum ses adımın sesleniymesiydi.

Akın'dan

"doktor hanım kızlar iyi mi? "Diye sorduk aynı anda hepimiz . Doktor derin bir nefes alıp konuştu

"üçüde çok iyi sadece tansiyonları düşmüş o kadar. Serumları bittiğinde gidebilirsiniz" dedi.

"teşekkür ederiz" dediğimde kafasını sallayıp yanımızdan ayrıldı. Yarım saatin ardından rahatlamanın verdiği sevinçle yere oturup kendi kendime gülmeye başladım. Sadece ben değil hepimiz gülüyorduk ama hala bir sorun vardı. Savaş, Barlas ve Uğur kayıptı ve kızlar uyandığı an onları soracaklardı bundan emindim. Bu düşünceyle yüzümdeki gülümseme soldu. Herkes benim gibi düşünmüş olmalı ki onlarında gülümsemeleri yüzünde soldu.

××

Aradan 1 saat geçmişti. Kızlar kendilerine gelmişlerdi ama kriz geçirdikleri için tekrar uyutmuşlardı. Bizde dışarda bekliyorduk.

Bir süre sonra komutan ve 2 asker yanımıza doğru gelirken onları bulmuş olması umuduyla oturduğum yerden kalkıp o tarafa koştum.

"komutan kötü birşey mi var? " Diye sordum yanlarına gidince. Diğerleri de yanıma geldiğinde konuştu

"sakin olun beyefendi. Üçüde bulundu ama yaralılar. " dediğinde derin bir oh çektim. Bulundularya yaralı olmaları umrumda değil

"şimdi neredeler peki? " Diye sordu melisa.

"bu hastanede tedavi altına alındılar" dediğinde bu sefer şaşırdım.

"siz onların yanına gidin ben kızların başındayım " dedi Melisa. Kafamızı sallayıp komutanı takip ettik.

Acil bölümüne gelince burda beklememizi söyledi komutan ve bir yere gitti. Bir süre sonra doktor acilden çıkınca bizde yanına gittik.

"Savaş Aksoy yakınları" dediğinde

"arkadaşlarıyız" dedik aynı anda. Doktor ciddi ses tonuyla konuştu.

"savaş beyin sağ ayağında çatlaklar olduğu için bir süreliğine alçıda kalması gerekiyor. Tabi bu süre zarfında bol bol dinlenmesi gerekiyor " dedi doktor. Kafamızı salladığımız da 'geçmiş olsun ' diyip yanımızdan ayrıldı. Bu sırada başka bir doktor çıktı acilden.

"Uğur Yılmaz 'ın yakınları" dediğinde yanına gittik.

"biziz" dedik aynı anda. Doktor nefes alıp konuştu.

"Uğur beyin durumu biraz ağır. Kurşun kuyruk kemiğinin hemen yanında. Birazdan ameliyata alıp çıkarmaya çalışacağız ama felç kalma riski çok yüksek. Geçmiş olsun" diyip yanımızdan ayrıldı. Acilden başka bir doktor daha çıkınca onun yanına gittik.

"Barlas Çağan'ın yakınları" dediğinde

"biziz" dedik. Doktor ciddiyetle konuştu

"Barlas beyin kurşun omzunu sıyırdığı için şanslısınız ama patlamadan sonra kafasını çarptığı için hafiza kaybı yaşayabilir " dedi.

"peki bu ne zaman düzelir "dedi Asaf.

"ne kadar süreceğini bilemem ama geçici olduğu kesin" dediğinde teşekkür ettik. Doktor da geçmiş olsun diyip yanımızdan ayrıldı.

Neyse en azından bulunmuşlardı. Kızlar çok mutlu olacak buna eminim

Ezel'den

Gözlerimi açtığımda kendimi o kadar yorgun hissediyordum ki gözlerimi tekrar kapatıp uyumak istedim ama aklıma Barlas'ın kayıp olduğu aklıma gelince yattığım yerden hızla kalkıp kolumdaki serumu çıkardım ve odadan çıktım.

Odadan çıktığımda Melisa ile göz göze geldim. Onu takmadan yürüyecektim ki önüme geçip gülerek konuştu.

"Ezel bulunmuşlar " dediğinde şaşkınlıktan tepki verememiştim. Kendime gelince konuştum

"ciddi misin? " diye sorduğumda kafasını salladı. "peki Barlas nerde" diye sordum.

"şuan burda hastanedeler. Yaralı oldukları için acil bölümündeler " dediğinde bir kez daha şaşırdım.

"yaralı mı? " dedim. Kafasını salladığında koşarak yanından uzaklaştım ve acil bölümüne geldim. Bizim tayfayı görünce koşarak yanlarına gittim ve konuştum.

"Barlas nasıl iyi mi? " dedim. Ali yanıma gelip omuzlarımdan tuttu ve konuştu.

"sakin ol ezel Barlas iyi. " dediğinde derin bir nefes aldım.

"peki şuan nerde? " dedim.

"şuan odaya alıyorlar. Birazdan yanına gidersin" dediğinde kafamı sallayıp yere oturdum ve beklemeye başladım. Allahım sana şükürler olsun. onu benden almadığın için sana çok teşekkür ederim.

~~

Selamlar canlarım❤️😍

3 haftanın sonunda sizinle birlikteyim. 💖💖

Sınavlar yüzünden sizi bu kadar bekletmek istemezdim ama lütfen bana sözmeyin. Sınav denen şahsiyeti çıkaran kişiye sövün 😅

Her neyse yorum ve votelerinizi eksik etmezseniz sevinirim 😊 💋